Cozy crime, dat is de benaming voor thrillers met een hoog 'whodunnit' gehalte en weinig bloed. Op 8 maart vorig jaar bracht Hebban een artikel over Mysterious press waarin aandacht was voor voor Engelstalige thrillers met een gezellig tintje. De genoemde boeken waren voor een zacht prijsje als e-book te bestellen en Helma en Marieke waren nieuwsgierig. Hoe gezellig zijn deze verhalen, is er ook nog romantiek in terug te vinden? En wat is een beter moment dan een cozy crime te lezen tijdens de Thriller Tiendaagse? We lazen The swimming Pool van Mary Roberts Rinehart.

- door Marieke en Helma -

Korte samenvatting

De familie Maynard had het ooit goed. Een huis in New York en het luxe buitenhuis 'The Birches' op het platteland met bediendes en een zwembad. Door de beurscrach in 1929 verloren ze bijna alles. Het huis in New York werd verkocht en ze trokken zich terug in het buitenhuis. Nu, twintig jaar later, is Judith een society queen, getrouwd met de rijke Ridge Chandler. Lois (de jongste dochter) is schrijfster van detectiveverhalen en woont samen met haar broer in het grote huis, met een kokkin en een meid. Hun voortkabbelende leventje verandert als Judith instort, gaat scheiden en bij hen komt wonen. Ze is doodsbang, maar wil niet zeggen waarom.

Dan wordt er een dode vrouw gevonden in het zwembad en is niemand meer veilig.

Over Mary Roberts Rinehart (1876-1958)

De Amerikaanse Mary Roberts Rinehart (1876-1958) wordt gezien als de voorganger van Agatha Christie. Zelfs de befaamde zin 'The butler did it' wordt toegekend aan Roberts Rhinehart, hoewel de exacte zin niet letterlijk is teruggevonden in haar boeken. Schrijven was een noodzaak en een manier om inkomen te vergaren in het gezin Roberts Rinehart toen ze in 1903 hun spaargeld verloren door de impact van de crisis. De schrijfster, op dat moment 27 jaar oud, produceerde binnen een jaar 45 korte verhalen. In 1907 volgde haar grote doorbraak met het boek The Circular Staircase, waarvan ruim 1,25 miljoen exemplaren werden verkocht. Ze schreef zo'n honderd (korte) verhalen, gedichten en artikelen, en veel van haar boeken werden bestsellers en een aantal is ook verfilmd.

De buddyread

Mysterious Press lanceerde vijf titels, waarom kozen we deze uit?

Marieke: Eigenlijk spraken alle titels me wel aan, maar je kan niet alles kopen toch? Helma koos voor The swimming pool en het feit dat het een soort Agatha Christie-achtig boek zou zijn vond ik wel leuk. Daarom ging ik mee met Helma en belandde in de wereld van vergane glorie en een opgeknapt buitenzwembad met dode vrouw.

Helma: Het waren inderdaad allemaal leuke titels en behalve The Swimming Pool heb ik ook nog The Puzzle of the Silver Persian van Stuart Palmer gekocht. Maar omdat ik weet dat jij dol bent op Agatha Christie leek het me voor de buddyread het leukste om dit boek samen te gaan lezen. Hoewel het andere boek jou, als kattenliefhebber, ook wel aangesproken zou hebben, bedenk ik me nu.

Een boek lezen in het Engels, Helma doet het regelmatig, Marieke bijna nooit. Hoe is lezen in het Engels bevallen?

Marieke: Pff. dat was toch wel erg wennen. Mijn Engels is niet slecht, maar een heel boek lezen is toch pittig. Gelukkig was het een e-book en met een druk op de knop worden de meeste onbekende woorden snel vertaald. De eerste hoofdstukken gingen traag, maar op een gegeven moment hoefde ik niet meer na te denken en ging het lezen eem stuk vlotter. Ik denk dat dat met gewenning te maken heeft, maar ook wel met het verhaal, het komt erg traag op gang. Pas toen er wat meer gebeurde werd het lezen ook leuker.

Helma: Nou, zo vaak lees ik nu ook weer geen Engels. Mijn werk is wel vaak Engelstalig, maar boeken lees ik toch het liefst in het Nederlands. En ja, die vertaalknop kwam ik bij toeval achter. Echt handig, want er werden zo af en toe woorden gebruikt die je in de hedendaagse Engelse taal niet zo vaak meer gebruikt. Het duurde bij mij ook even voor ik in het verhaal kwam. Nu speelde ook niet echt mee dat ik het boek las tijdens de wintersport en 's avonds mijn ogen na een dag in de frisse buitenlucht binnen vijf minuten dichtvielen. Wat ook niet echt meewerkte was dat het verhaal zich wel erg traag ontwikkelde, waardoor je niet bepaald op het puntje van je stoel zat. 

Had ik maar....

Marieke: Mary Roberts Rinehart staat bekend als de grondlegger van het 'Had ik het maar geweten'-mysterie en dat is in dit boek ook herkenbaar. De vertelster is Lois, de jongste van de familie. Zij vertelt het verhaal achteraf en reconstrueert wat er is gebeurd. Ze kent de uitkomst dus al. Daarom zegt ze regelmatig: 'Had ik toen maar geweten', 'Had ik toen maar gezegd', 'misschien waren dingen anders gelopen als...' Het zijn speculaties waar niets meer aan te veranderen is, maar maakt wel nieuwsgierig naar wat er komt. Roberts Rinehart maakt ook gebruik van het geven van een situatie om vervolgens weer terug te gaan naar gebeurtenissen die eraan vooraf gingen. Dat betekent wel dat je constant op moet letten.

Helma: Het maakt inderdaad nieuwsgierig, maar ik vroeg me wel steeds meer af waarom al die mensen niets wilden vertellen aan Lois. Ik snapte vooral niets van het gedrag van Judith. Als je zo doodsbang bent, dan vertel je toch waarom, zodat je beschermd kan worden?Allemaal geheimen die eigelijk nergens voor nodig waren en een hoop aanslagen en moord had gescheeld als er gewoon over gesproken zou zijn. Nu gaat Lois zelf op onderzoek uit omdat ze wil achterhalen hoe en waarom de dode vrouw in hun zwembad is terechtgekomen. Maar ja, als iedereen vanaf het begin open kaart had gespeeld, was er natuurlijk geen verhaal geweest. 

Zit er romantiek in deze Cozy crime?

Marieke: Natuurlijk wilden we weten in hoeverre Cozy Crime te combineren is met feelgood. Noemde ik de Agatha Christie boeken al feelgood-crime, ik denk dat deze er ook wel bij past. Bij AC is er op het einde altijd een jong stel dat eindelijk openlijk verliefd mag zijn, ook Roberts Rinehart stopt subtiel de liefde in dit boek. Dus was mij betreft is dit ook een feelgood-crime. Wel een moord, maar wel een hele nette. Een hoop water, maar geen bloed en een (of twee) romances.

Helma: Ik ben het helemaal met je eens. Het is crime, maar wel een hele brave, ondanks de moorden. Er is liefde, maar wel heel erg mondjesmaat en bijna zakelijk. Maar het boek is geschreven in 1952 en de omgangsvormen waren toen heel anders. Dus misschien heeft het daar ook mee te maken.

De butler heeft het gedaan

Marieke: Nou,  wie de dader was deze keer was best een puzzeltje. De butler niet, want die hadden ze niet. Toch komt er wel een butler in voor. Wie de dader was had ik voor het einde van het boek door, maar wel pas vlak voor de ontknoping.

Helma: Haha, nee de butler was deze keer niet de schuldige. Alhoewel ....  helemaal onschuldig was hij nu ook weer niet. Ik had op een gegeven moment wel een vermoeden van de dader, maar het koste inderdaad heel wat gepuzzel om het bewijs rond te krijgen. En toen zat het toch net nog een beetje anders in elkaar dan ik dacht. 

Klassieker

Helma: Het boek is geschreven in 1952 en al lezende merk je hoe de wereld is veranderd. Er wordt bijvoorbeeld door iedereen de hele dag overal en nergens gerookt. En er worden ook heel wat alcoholische versnaperingen genuttigd als medicijn voor flauwvallen en allerlei andere lichamelijke ongemakken. En van beroepsgeheim hadden psychiaters blijkbaar ook nog nooit gehoord. De psychiater in het boek heeft er geen enkel probleem mee om de problemen van zijn patiënt gewoon inhoudelijk te bespreken. Die veranderde tijdsgeest maakte het voor mij leuk om te lezen. Dat maakte de traagheid van het verhaal goed.

Marieke: Haha, ja daar noem je wat dingen. Vooral dat roken was opvallend. Het was zeker een stapje terug in de tijd, geen moderne fratsen en men moest zich erg behelpen met de beperkte communicatie. Maar sommige dingen veranderen nooit, want criminaliteit blijkt van alle tijden te zijn.

Conclusie

We vonden allebei dat het verhaal erg traag op gang komt. Roberts Rinehart heeft veel oog voor detail en omdat iedereen zijn mond houdt en er elke keer een stukje van de puzzel wordt vrijgegeven, wil je toch blijven doorlezen om te achterhalen wat er nu precies gebeurd is. Hoewel we het met plezier hebben gelezen, denken we toch dat zowel de feelgoodliefhebber als de thrillerfan niet echt aan zijn trekken komt. Maar als je houdt van een vakkundig opgebouwde cosy-crime dan is het zeker geen straf om het boek te lezen en zal je genieten van het oplossen van de puzzel.

Kennen jullie de boeken van Mary Roberts Rinehart? Zijn jullie het met onze conclusie eens?