Deze zaterdag hebben we weer een buddy voor jullie. Deze week mochten Sanne en Mandy samen een boek uitkiezen en lezen. Lang heeft het niet geduurd voor we tot een keuze zijn gekomen, want we wilden graag een boek lezen dat we allebei in onze kast hadden staan. Na het vergelijken van lijstjes, een blik in onze kast en wat over en weer gechat, kwamen we tot het boek Wat het hart kan horen van Jan-Philipp Sendker. Een boek met een mooie titel en een al even zo mooie cover. Maar hoe is de inhoud? 

Over het boek

Een diep ontroerende liefdesgeschiedenis, fascinerend, fijngevoelig, en met een zweem van geheimzinnigheid.
De jonge New Yorkse advocate Julia Win voelt zich helemaal niet op haar plek in Kalaw, een schilderachtig dorp in de bergen van Birma. Ze probeert daar meer te weten te komen over haar vader Tin Win, die vier jaar eerder plotseling is verdwenen. Een veertig jaar oude liefdesbrief van hem aan een onbekende vrouw heeft Julia op dit spoor gezet.
In een theehuis wordt Julia aangesproken door een man die precies schijnt te weten wie zij is en die begint te vertellen… En naarmate zijn verhaal zich ontvouwt, voelt Julia zich steeds vertrouwder in deze vreemde, bijna magische omgeving.

Deel 1

Mandy: Zojuist het eerste deel gelezen en het boek zit nu nog vol mysterie. Wie is die man die ze tegenkomt in dat theehuis? En waarom weet hij zoveel over haar en haar vader? Is haar vader daar in de buurt en leeft hij überhaupt nog? Wie is Mi Mi? Een hoop vragen zo na het eerste deel, maar ik denk dat die vragen nog wel beantwoord gaan worden en dus reden genoeg om door te lezen, want ik houd wel van wat mysterie en dat nog niet alles meteen duidelijk is. Vooralsnog vind ik de schrijfstijl wel prettig. Veel mooie zinnen, maar niet overdreven mooi waardoor het storend en gemaakt over komt, maar zinnen die volgens mij juist passend zijn bij het verhaal. Ik ben in ieder geval nieuwsgierig naar de rest! Hoe ervaar jij dit, Sanne? 

Sanne: Ja, het verhaal is zeker nog een en al mysterie, maar dat spreek me wel aan! Ik kan me heel goed voorstellen dat Julia haar vader achterna gaat en wil weten wat er met hem is gebeurd. Ik vind het vooral bijzonder hoe Sendker op natuurlijke wijze van heden naar verleden springt en weer terug. Deze overgangen worden niet heel duidelijk aangegeven in het boek, ze vloeien soms langzaam in elkaar over, maar zijn desondanks goed te volgen. Je krijgt zo iets mee uit het heden, de zoektocht van Julia naar haar vader, en hoe haar gezinssituatie was in haar ouderlijk huis in Amerika, maar ook lees je over de jeugd van Tin Win en in welke omstandigheden hij opgroeide. Je voelt dat daar een basis ligt voor veel verdriet. En ik heb zo'n vermoeden dat het verhaal wel eens anders in elkaar kon zitten, dan je in eerste instantie denkt. Om wat voor liefde gaat het hier eigenlijk? Gauw door naar deel 2!

Deel 2

Sanne: Inmiddels heb ik het tweede deel uit. Ik vind de schrijfstijl erg fijn, ook al moest ik in het begin nog wat wennen aan de manier waarop er van de verhaallijn uit het heden naar het verhaal in het verleden werd gestapt. Maar de spanning die in de lucht hangt zorgt ervoor dat je door wilt lezen. Is het verhaal van Tin Win eerst nog heel verdrietig, daarna wordt het hartverwarmend wanneer door zijn ontmoeting met Mi Mi zijn innerlijke vlammetje van hoop en liefde weer gaat branden. Er hangt iets surrealistisch in de lucht. Aan de ene kant voelt het alsof er een sprookje wordt verteld, maar aan de andere kant weet je ook dat het verhaal best echt gebeurd kan zijn. En zo, met nog een derde van het boek te gaan, word je als lezer heen en weer geslingerd in het verhaal. Wat gaat er nog gebeuren, komt het allemaal wel goed?

Mandy: Ik sluit me helemaal bij je aan, het eerste wat ik dacht toen ik het tweede deel uit had, was: het lijkt wel een sprookje. Het is duidelijk dat het verhaal zich in een andere cultuur afspeelt dan wij hier kennen en dat vind ik juist zo bijzonder, je waant je echt in een andere wereld. Ik vind de hoofdpersonen echt heel schattig samen en ik kan me voorstellen dat ze in elkaar heel veel van zichzelf terug zien. Wel moest ik ineens denken aan het spreekwoord: de lamme helpt de blinde. Best wel erg eigenlijk, maar tijdens het lezen plopte dat ineens in mijn hoofd. Zou de schrijver daar zijn inspiratie vandaan hebben gehaald?
Je krijgt veel achtergrondinformatie, ook over de bijpersonen. Dat geeft een nog completer beeld, alleen had ik van de ene bijpersoon niet zoveel hoeven weten om het verhaal te kunnen volgen en had ik van de andere bijpersoon juist meer willen lezen om van die persoon de motieven beter te kunnen begrijpen. Ik ben zeer benieuwd naar het verdere verloop van het verhaal. 

Deel 3

Mandy: Zojuist het boek uitgelezen en ik sla het toch wel met wat weemoed dicht. Wat een mooi en bijzonder verhaal! Jammer dat het alweer voorbij is. Ik blijf erbij: het is net een sprookje. Hoewel de afloop niet echt gelukzalig te noemen is, is het wel een einde dat bij het boek past en dat waarschijnlijk ook niet anders had moeten zijn dan dit. Het verhaal is een mooie zoektocht waarbij de hoofdpersoon meer antwoorden heeft gevonden dan dat ze in eerste instantie aan vragen had. 

Sanne: Een sprookje is het zeker. Het is enerzijds romantisch, maar ook zo werkelijk en naar. Feit is dat het ons meeneemt naar andere werelden en daar houd ik wel van! Daarnaast zet het ook aan tot denken: waar draait het nou eigenlijk om in het leven? Wat heb je nodig om gelukkig te zijn? Het is jammer dat het uit is, maar er is een vervolg! En dat staat ook al in mijn kast te wachten om te lezen. Misschien kunnen we die ook samen lezen?

Conclusie

Mandy: Voor mij was het een zeer geslaagde leeservaring en ik beoordeel het boek met 5 sterren. Het boek is mysterieus en sprookjesachtig en de schrijfstijl mooi en prettig. Het speelt zich af in een andere cultuur en dat is interessant om over te lezen. Je krijgt veel informatie over de bijpersonen, waardoor ook die tot leven komen en niet vlak blijven. Het einde is een mooi afgerond geheel. 

Sanne: 5 sterren krijgt het van mij niet, maar wel vier hele dikke. Ik vond het een heel mooi boek, maar 5 sterren krijgt het alleen als het me echt de adembenemend of verloren achterlaat. Dat had ik nu bijna wel, maar net niet helemaal. En dat kwam vooral doordat ik het niet goed begreep dat de vader van Julia zonder iets te zeggen vertrok en nooit meer terugkwam, terwijl zijn moeder dat bij hem ook heeft gedaan. Een kinderhart snapt dat niet. En ik ook niet. Desalniettemin heeft Sendker een fijne manier van vertellen en schrijven en ben ik erg benieuwd naar het vervolg, ondanks dat het verhaal best afgerond is met Wat het hart kan horen.