Met veel plezier hebben wij Zoektocht terug van Marina Folkers gelezen. Wij mochten haar ook wat vragen stellen. Uiteraard waren wij heel benieuwd naar Marina’s favoriete Feelgood boek en schrijver.

Door Renate & Nathalie

Er zijn meerdere feelgoodschrijvers die ik heel goed vind, maar ik vind niet altijd alle boeken die ze schrijven even leuk. Over het algemeen vind ik de boeken van Paige Toon erg fijn om te lezen.
Mijn favoriete feelgoodboek? Ik houd een notitieboekje bij van de boeken die ik lees en geef daarin mijn gelezen boeken een aantal sterren. Aan de hand daarvan kan ik zeggen dat ik ‘One minute to midnight’ van Amy Silver echt helemaal geweldig vond. Ik heb net even gekeken bij bol.com maar dit boek is niet in het Nederlands vertaald. Ze heeft nog andere boeken geschreven, maar die spraken mij niet aan. Geen idee trouwens of ik dit boek nu nog steeds zo geweldig zou vinden. Is zoiets vaak niet onderhevig aan stemming?
‘This is a love story’ van Jessica Thompson vond ik ook heel erg mooi. Deze is wel in het Nederlands vertaald. De Nederlandse cover spreekt mij niet aan en geeft m.i. niet de juiste sfeer van het verhaal weer. Ik heb nog twee andere boeken van deze schrijfster gelezen, maar die vielen mij erg tegen.

Het valt op dat het boek niet in Nederland afspeelt, maar in Londen en Cornwall.
Toen ik begon te schrijven aan het verhaal dat uiteindelijk Zoektocht terug is geworden, heb ik wel geprobeerd dit in Nederland te laten situeren, maar dat voelde heel geforceerd. Ik heb me erbij neergelegd dat Londen nu eenmaal de inspiratie bij mij doet stromen. En waarom ook niet? Londen is echt een prachtige stad en ik houd vooral van die plekjes die niet gauw in de toeristische folders/boeken staan. En de parken vind ik geweldig! Hoe Cornwall in mijn verhaal is beland weet ik eigenlijk niet meer. Afgelegen stranden en de zee spreken sowieso erg tot mijn verbeelding. Via Facebook kwam ik in aanraking met een club van vrijwilligers die een bepaald strand in West Cornwall schoonhouden. Ik vond het zo’n bijzonder strand, dat deze wel in mijn boek moest!

Ben jij net zoals Caitlin van de lijstjes maken voor je een beslissing neemt? En ben je zelf ook iemand die vaak koosnaampjes gebruikt (Fayfaye, Katiekat)?
Nee, ik ben absoluut niet van de lijstjes! Haha! Ik kan wel eindeloos over iets twijfelen. In dat opzicht lijkt Caitlin wel op mij. Als ik dan ergens voor gekozen heb, kan ik mijn beslissing net zo hard ook weer in twijfel trekken. Soms ook niet. Dan kies ik iets en ga ik ervoor. Klinkt dat al twijfelachtig genoeg? ;-) 
Ik gebruik eigenlijk nooit koosnaampjes. Alhoewel… er is een uitzondering: ik gebruik een koosnaam voor mijn zoon maar die heb ik niet zelf verzonnen.

Heb jij weleens iets bijzonders meegemaakt met je personages? Setting plot, dat ze opeens iets heel anders doen dan dat jij wil? En hoe pak je dit dan aan?
Ik kan geen concreet voorbeeld herinneren, maar ik weet wel dat het verhaal in Faye en Sean een andere wending nam dan ik in eerste instantie wilde. Eerst probeerde ik de hoofdpersonen nog in een bepaalde richting te duwen, maar ik merkte dat het niet lekker liep en toen kreeg ik te maken met een zogenaamde writer’s block. Op zo’n moment weet ik dat ik iets los moet laten wat ik eigenlijk niet wil, maar waar ik me uit eindelijk toch bij moet neerleggen. Dan ga je voorzichtig de andere kant op en dan merk je dat dit toch beter is. En helemaal mooi is het als je dan uitkomt bij een punt die je eerder in gedachten had, maar nu ineens echt klopt! Dat geeft een enorme kick.

Met Zoektocht terug had ik eerst een andere hoofdpersoon, maar ze paste niet goed in het verhaal. Ook dan loop je weer tegen een muur op en probeer je als het ware een puzzelstukje ergens in te drukken waar hij niet hoort. Na veel frustratie heb ik haar toen uit het verhaal geschrapt en ben ik op zoek gegaan naar een andere persoon. Dit werd Caitlin. Nu kreeg ik echter met een nieuw probleem te maken, want Caitlin nam haar eigen verhaal mee en kon ik tenslotte niets anders doen dan te luisteren naar haar verhaal en mijn eigen idee maar te vergeten.

Hoe ziet jouw schrijfproces eruit. Moet je voor dat je begint met schrijven van jezelf een schema hebben gemaakt van begin tot eind, of begin je uit het niets met schrijven en komt tijdens het schrijfproces dan langzaam een verhaal tevoorschijn?
Ik werk vanuit een globaal idee in mijn hoofd, een bepaald gevoel of een thema, waar ik personages bij probeer te zoeken. Soms bepaalt echter een persoon het verhaal, zoals met Caitlin in Zoektocht terug. Haar verhaal heb ik al schrijvende ontdekt. Als ik eenmaal in een verhaal zit, weet ik soms wel in welke richting het gaat en kan ik wat vooruit plannen, maar zoals ik hierboven al schreef gaat dat niet altijd op en moet ik mijn eigen plannen vaak bijstellen.

Laat je je inspireren door gebeurtenissen om je heen of van iets dat je ergens leest?
Het is soms moeilijk te bepalen waar een verhaal vandaan komt. Muziek inspireert mij heel erg. Het kan een bepaald gevoel versterken wat soms vaag aanwezig is Het kan meer vorm geven aan een idee. Foto’s van een bepaalde locatie kunnen mij ook inspireren. Soms zie ik een mooi plaatje en dan ontstaat er als vanzelf een verhaal bij.

Ben je al bezig met het schrijven van een nieuw boek? En zo ja, kan je daar ons al iets over verklappen en waar speelt het verhaal zich af?
Ik ben nog niet echt bezig met een nieuw boek, al sluimert er wel een en ander in mijn achterhoofd. Sinds Faye en Sean verschenen is, ben ik nogal druk bezig geweest met andere dingen, waaronder een verhuizing. Zoektocht terug was toen al geschreven, maar daarna heb ik weinig ruimte in mijn hoofd gehad voor een nieuw boek. Wel hoop ik hier snel mee aan de gang te gaan.
Een aantal locaties heb ik al in gedachten, maar die houd ik voorlopig nog even voor mezelf. Het kan namelijk zijn dat het uiteindelijk totaal iets anders wordt. Het zal me trouwens niet verbazen als Londen weer de basis wordt, met een uitstapje naar een ander land of gebied.

Komen er in je volgende boek weer oude bekenden voor?
In Zoektocht terug kwam inderdaad iemand uit Faye en Sean voorbij. Het lijkt me zeker leuk om dat in mijn nieuwe roman weer te doen. Wat vinden jullie? En wie zouden jullie weer willen zien?

Het lijkt ons leuk om Max en Caitlin tegen te komen in jouw volgende boek, maar alleen Max is ook goed. Wat vinden jullie?