Toen we bij de nieuwe boeken Alles wat ik vinden wil van Nicole Deese voorbij zagen komen waren we direct enthousiast door de mooie cover. Een vrouw hand in hand met een klein meisje wandelend langs het strand. Het straalde iets weemoedigs, maar tegelijkertijd ook feelgood uit. De tekst van de achterflap gaf de doorslag. Renate en Helma wilden het boek allebei lezen. De afspraken voor de buddyread werden gemaakt en het lezen kon beginnen.

- door Renate en Helma - 

De Amerikaanse Nicole Deese was voor ons nog een onbekende auteur en dat terwijl ze inmiddels al elf boeken op haar naam heeft staan. Als excuus kunnen we opvoeren dat Alles wat ik vinden wil pas het tweede boek van haar hand is dat in het Nederlands vertaald is.

Over Alles wat ik vinden wil

In Alles wat ik vinden wil zet een jonge vrouw alles aan de kant om haar kinderwens in vervulling te laten gaan. Zelfs de man van haar dromen… Na jaren van daten heeft onderwijzeres Lauren Bailey zich er uiteindelijk bij neergelegd dat ze single is. Nu hoeft ze zich alleen nog maar te focussen op haar nieuwe droom: moeder worden. Ze is er klaar voor een kind te adopteren, en zonder moeite zegt ze toe de komende twee jaar niet meer te daten. Alle aandacht is voor het kind. Maar dan speelt er een onvoorziene complicatie op: Joshua Avery.

Joshua werkt als invalleerkracht op Laurens school. Met zijn passie voor onderwijs en zijn overrompelende charme, laat hij Laurens hart sneller kloppen. De connectie tussen hen is niet te ontkennen. Hierdoor komt Lauren voor een moeilijk keuze te staan, waarmee ze niet alleen Joshua's hart, maar ook haar eigen hart zal breken.

Van tevoren

We zeiden het hierboven al. Zowel de cover als de flaptekst spraken ons aan maar waarom precies?

Renate: Dit boek trok mij omdat het over een jonge vrijgezelle vrouw gaat, die in haar eentje een adoptieprocedure start. Maar ook omdat ze er eigenlijk alles voor over heeft om deze droom waar te maken. Ze laat zelfs de kans op haar droomman schieten. 

Het leek mij ook extra interessant omdat een vriendin van mij geadopteerd is en misschien geeft dit boek wel extra inzichten over hoe dat in zijn werk gaat, ook al was dat qua procedure vast heel anders 36 jaar geleden.

Helma: Ik vind het altijd leuk om nieuwe auteurs te ontdekken en Nicole Deese is voor mij een onbekende schrijfster. Ook het verhaal sprak me aan. Ik vind het wel stoer dat je ervoor kiest om in je eentje een kind te adopteren en op te voeden. En dan ook zwart op wit te bevestigen dat je in ieder geval twee jaar van je leven geen relatie aangaat om als single in aanmerking te komen voor een adoptie. Wat doe je dan als je plotsklaps je soulmate ontmoet? Ik ben benieuwd hoe Lauren met deze onvoorziene complicatie omgaat. Lapt ze de afspraken aan haar laars of is haar moedergevoel te sterk om te negeren en zet ze alles opzij om die langgekoesterde droom uit te laten komen?

Geloof, hoop en liefde

Al lezende komen we tot de conclusie dat deze drie woorden - geloof, hoop en liefde - de essentie van het verhaal weergeven. De adoptieprocedure is uiteraard een belangrijk onderdeel en Nicole Deese heeft mooi neergezet hoe zo'n proces verloopt. Het lange wachten, de immense teleurstelling als er een fout wordt gemaakt, de onzekerheid die Lauren bij tijd en wijle overvalt en het belang van een achterban die de helpende hand kan bieden en met je meeleeft. Wat dat betreft spreekt Nicole Deese uit eigen ervaring, omdat zij net als Lauren, weliswaar samen met haar echtgenoot, een kindje uit China heeft geadopteerd. 

Nicole Deese is een Christelijke auteur en het geloof loopt als een rode draad door het boek. Zowel Lauren als Joshua zijn gelovig en ze geloven oprecht dat alles is voorbestemd door God. In de praktijk betekent dit dat ze alle levensvragen spiegelen aan hun geloof.

Alles wat ik vinden wil is vooral ook een verhaal vol hoop in meerdere facetten. Natuurlijk hoop op een succesvolle adoptieprocedure, maar ook hoop op vriendschap, liefde en het herstellen van verstoorde familierelaties.

Renate: Het was een heel hoopvol verhaal over Lauren die heel erg hoopte dat ze na de lange adoptieprocedure eindelijk een kindje mag adopteren. De hoop dat ze dit met liefde kan en mag doen en misschien ook de hoop dat de liefde die tussen Joshua en haar is opgebloeid misschien toch een vervolg kan krijgen. Al die tijd dat het wat lastiger ging in haar leven bleef ze er hoopvol over dat het beter zou gaan.
Het is ook een verhaal waar je tijdens het lezen samen met Lauren de hoop niet verliest.

Helma: Het is inderdaad een hoopvol verhaal, hoewel er momenten zijn dat Lauren aan alles twijfelt. Zijn haar liefde voor Joshua en de ernstige fout van het adoptiebureau geen voortekenen dat ze de hoop op het moederschap moet laten varen? Door de keuzes die ze maakt vlamt de hoop op een voorspoedige adoptie weer op met een positief resultaat als ze haar dochter Aria in haar armen kan sluiten. En stiekem hoop je natuurlijk dat Joshua daar uiteindelijk toch een rol in mag spelen. 

Liefde

In een feelgood kan de liefde natuurlijk niet ontbreken en die is ook in dit boek veelvuldig aanwezig. Niet alleen in de vorm van een romance, maar op veel meer vlakken.

Renate: Alleen al de liefde die Lauren heeft voor haar werk. Ze werkt als onderwijzeres van groep 3. Maar ook natuurlijk de liefde die ze voelt wanneer Joshua op haar pad komt, ook al komt dat totaal niet uit. Ze doet heel hard haar best om het vooral geen kans te geven vanwege afspraken die er over de adoptie zijn gemaakt. Maar de liefde kruipt waar het niet gaan kan. Het is gewoon een heel liefdevol verhaal, ook al komen er ook minder fijne dingen in voor. Uiteindelijk draait alles om de liefde en dan niet op een hele zoetsappige manier.

Helma: Ja, zo'n onderwijzeres als Lauren gun je ieder kind. Wat een inzet en liefde voor haar leerlingetjes. Dat geldt trouwens ook voor Joshua als hij als invaller op Laurens school komt werken. Ik moest heel erg lachen om Joshua als hij als dinosaurus staand op zijn bureau de kinderen vermaakt of op Thanksgiving in een kalkoenpak zijn opwachting maakt. Als dat geen liefde voor het vak is, dan weet ik het niet meer. Natuurlijk ook de opbloeiende liefde tussen Joshua en Lauren. Je gunt ze zo een gelukkig leven samen. Lauren is eigenlijk omringd door liefde: van haar vrienden, het adoptiegroepje en uiteindelijk ook van haar familie hoewel dat nog wel wat voeten in aarde heeft.

Wat vonden we ervan

Renate: Ik vond het een mooi verhaal rond Lauren, die ondanks dat ze haar droomman nog niet had gevonden, zelf voor adoptie ging om een kindje in liefde op te laten groeien. Dat vond ik een mooi gegeven. Ook een heel moedig en heftig besluit vond ik dat, want lijkt mij heel pittig zo alleen.

Ik heb het boek echt met veel plezier gelezen. Het heeft van alles wat: hoop, geloof en liefde. Wel speelde het geloof een grotere rol in het boek dan ik had gedacht na het lezen van de achterflap. Dat had ik niet helemaal verwacht en dat was soms als niet gelovige wel erg heftig, maar je kon er prima omheen lezen en dat deed verder geen afbreuk aan het verhaal. Ik vond het mooi dat er zoveel emoties in voor komen. Zo komt ze zelf uit een heel ander gezin als Joshua en het is mooi om die verschillen te lezen. Sowieso is het mooi dat het niet alleen om het geloof draaide maar vooral over dat alle mensen anders zijn en soms ook gewoon anders denken. Er is voor alle partijen een plaats in dit verhaal. Het is wel een boek dat je na afloop nog eventjes laat denken. 4****

Helma: Het verhaal draait voornamelijk om de adoptieprocedure en dan vooral de periode voordat Lauren eindelijk haar dochter in haar armen kan sluiten. En dat is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Het is een proces waarin je Lauren ziet worstelen met haar gevoelens, ziet twijfelen en hoop ziet houden. Een hoop die behoorlijk op de proef wordt gesteld als haar wereld instort op het moment dat het adoptiebureau een verschrikkelijke fout maakt. Lauren is een echte lieverd en behoorlijk onbaatzuchtig, hoewel ze ook licht rancuneus kan zijn. Joshua is met recht een droomman: bijna 'to good to be true'. Hij is leuk, attent, slim en geweldig met kinderen. Daarnaast is hij ondanks dat zijn liefde voor Lauren geen kans heeft, een echte vriend die haar steunt en haar voorwaarden accepteert. Waar vind je nog zo'n man? Ik moest wel even wennen aan de grote rol die het geloof in het verhaal speelde. Maar toen ik dat als feit had geaccepteerd, genoot ik van de fijne schrijfstijl en het mooie verhaal waarin emoties hand in hand gingen met humor. Het is zeker geen luchtig verhaal, maar wel een feelgood met diepte, waarin net als in het echte leven niet alles van een leien dakje gaat en je soms geconfronteerd wordt met dilemma's die je dwingen om keuzes te maken die je eigenlijk niet wil. Als je je niet stoort aan de de bijbelse waarden is het boek zeker een aanrader., maar wellicht minder geschikt voor als je helemaal niets met het geloof hebt. 4****