Vandaag hebben we weer een nieuwe buddyread challenge voor jullie en het is alweer nummer 10! Eerder dit jaar reageerde Mariska (ook wel bekend op Instagram als: heavenleighbooks) op onze oproep voor een buddyread! Zij wilde graag Wat Milo zag van Virginia Macgregor lezen. Dit boek sprak Janneke ook aan, dus de afspraak was al snel gemaakt! In deze buddy lees je wat ze van dit boek vonden. 

Door Janneke

Over Mariska

Proud Booknerd!! Ik lees vooral YA, NA en feelgoodromans, maar ook thrillers leer ik steeds meer waarderen. Daarnaast ben ik dol op het voorlezen van verhalen aan mijn zoontje. Verder kook ik erg graag (en eet ik het ook graag op, natuurlijk). Ook draai ik mijn hand niet om voor een goede film of serie!! Ik heb ook een bookstagram-account op Instagram: HeavenLeighBooks. Kom gezellig een kijkje nemen!

Korte samenvatting

De negenjarige Milo Moon heeft retinitis pigmentosa: zijn ogen gaan langzaam achteruit en uiteindelijk zal hij blind worden. Vooralsnog ziet hij de wereld als door een kijkgaatje. Dankzij deze ‘tunnelvisie’ ziet hij dingen die anderen niet opmerken. Als Milo’s geliefde oma naar een verpleegtehuis moet, heeft Milo al heel snel door dat daar iets niet klopt. De hoofdverpleegster speelt mooi weer tegenover de familie, maar zodra die hun hielen hebben gelicht gaat de verwarming uit, krijgen de oudjes alleen nog maar blikvoer te eten en deelt ze kwistig verdovende medicijnen uit om de boel lekker rustig te houden. Natuurlijk willen de volwassenen niet naar hem luisteren, dus smeedt Milo een plan om alle misstanden op eigen houtje aan het licht te brengen. Tripi de kok en Milo’s varkentje Hamlet zijn de enige bondgenoten in zijn heroïsche strijd…

Tijdens het lezen

Janneke: Leuk dat we dit boek samen gaan lezen, Mariska! Ik ben klaar om te beginnen!

Mariska: Ik ook! Toch wel gek, een boek lezen met de naam Milo! Mijn zoontje heet ook Milo dus automatisch denk ik daar elke keer aan.

Janneke: Oh echt? Dat is wel een beetje apart inderdaad! Zeker omdat het denk ik best wel een triest verhaal is, verwacht ik...

Mariska: Het grappige is dat ik meegedaan heb met een winactie om dit boek te winnen. Toen won ik niet, maar kreeg ik een berichtje van de schrijfster zelf dat ik een exemplaar van de uitgeverij opgestuurd zou krijgen, omdat ze het zo bijzonder vond dat de naam van mijn zoontje ook Milo is. Dus ergens verwacht ik dat het een heel erg dapper jongetje is in het verhaal. Soort van alledaagse held.

Janneke: Wow, wat bijzonder en zo aardig van de schrijfster! Heb net de eerste twee hoofdstukken gelezen en deel nu al je verwachtingen. Eerste indruk is goed! Vind het heel leuk dat verschillende personages aan het woord komen.

Mariska: Ik zit iets achter je! Tot nu toe een erg fijn boek. Korte hoofdstukken, dat vind ik altijd zo fijn! Heel erg leuk dat er meerdere personages aan het woord komen! Echt iets anders dan wat ik normaal altijd lees. En ik heb nu al een zwak voor de kleine Milo!

Janneke: Ah ja en oma, zo lief! Korte hoofdstukken vind ik ook altijd erg fijn. Maakt het ook makkelijk om even snel een hoofdstukje tussendoor te lezen, haha. In welk opzicht is het anders dan wat je normaal leest? Ik lees heel weinig boeken waarin het verhaal wordt verteld uit oogpunt van het kind. Tot nu toe alleen Kleine wonderen van Stephanie Knipper, Ginny Moon heeft gelijk van Benjamin Ludwig en Een buitengewoon gewoon leven van Monica Wood. Ook allemaal aanraders trouwens.

Mariska: Ik lees wel vaker kinderboeken, dus dat is minder gek voor mij. Maar normaal zijn het eigenlijk altijd boeken vanuit de ik-persoon en dan vanuit 1 persoon. Nu zijn het meerdere mensen, vanuit verschillende hoeken. Erg leuk!

Janneke: Ah zo ja! Ja, dat vind ik ook erg leuk

Mariska: Nu merk je echt dat als er iets gebeurt, het vanuit de ogen van de verteller er zo uitziet. Terwijl het eigenlijk anders in elkaar steekt vanuit een ander oogpunt.

Janneke: Ja zeker, ik snap je! Interessant om het verhaal van verschillende kanten te horen, hoe ze het ervaren.

Mariska: Ja!

Even later...

Janneke: Hoe ga jij met lezen? Ik heb nog maar 80 bladzijdes te gaan! Zit helemaal in het verhaal. Vind alle personages zo aandoenlijk en ze krijgen allemaal zoveel voor hun kiezen dat je niet anders kan dan respect hebben voor Milo, zijn moeder, oma Lou en Tripi.

Mariska: Ik ben ongeveer op de helft, maar dat gevoel heb ik ook!! Als ik het moet beschrijven met één woord denk ik ook meteen aan aandoenlijk! En helemaal niet zielig en droevig. Eerder sneu, ze hebben zo veel pech!

Janneke: Helemaal mee eens en lang niet zo zielig als ik had verwacht! Meer aandoenlijk inderdaad.

Dagje later...

Janneke: Ik heb hem uit! Laat me weten als je hem uit hebt, want ik moet over het einde praten! Haha.

Mariska: Ik ga mijn best doen! Erg benieuwd nu. 

Paar uur later...

Mariska: Bijna, bijna, bijna! Nu heel even iets anders doen en straks koken, maar vanavond is hij uit hoor! 

Janneke: Spannend! Ik ben benieuwd wat je vindt!

Mariska: Nou hij is uit hoor! Ik moet zeggen dat ondanks dat het verhaal best wel heftige thema's heeft, de auteur het niet negatief en depressief heeft neergezet. Ze heeft het zo lieflijk en aandoenlijk geschreven. Ook hoopvol eigenlijk wel, waardoor het wat luchtiger werd en minder zwaar. Je hield altijd een speldenprikje hoop dat het goed kwam. 

Janneke: Dat vat je heel goed samen. Wat ik wel jammer vond is dat het einde zo razend snel ging. Er gebeurde ineens zo veel. Daardoor kwam het erg gehaast over en dat vond ik jammer. Alhoewel ik de laatste paar bladzijdes wel erg mooi vond waarin de schrijfster ons een kijkje in de toekomst gaf. 

Mariska: Klopt! Het was een soort epiloog maar dan origineler. Wat mij wel opviel is dat wanneer een persoon iets 'fout' deed, de schrijfster er altijd een soort van excuus voor bedacht. Ik had het idee dat ze niet graag negatief schrijft over mensen. 

Janneke: En dat is precies waarom het minder zwaar werd dan ik had verwacht. 

Mariska: Ik vond het ook zo tof dat Milo op een gegeven moment zei: "Degenen die blijven, zijn degenen die van je houden."

Janneke: Ja dat is een hele mooie quote! Wat goed dat je die eruit hebt gehaald. 

Verder hebben we nog heel lang doorgepraat over het einde en bepaalde ontwikkelingen in het verhaal, maar dat gaan we hier natuurlijk niet verklappen! 

Conclusie

Mariska: Wat Milo zag is een aandoenlijk verhaal vol met vrij zware thema's. Maar doordat de auteur het zo lieflijk en luchtig heeft geschreven, is het niet te zwaar beladen. De belangrijkste boodschap in dit verhaal is een wijze les: vergeet niet (als is het maar zo groot als een speldenknopje) hoop te blijven houden!

Janneke: Voordat ik aan Wat Milo zag begon, verwachtte ik een zwaar, verdrietig maar ook een mooi verhaal. De schijfster heeft het echter zo geschreven, dat het niet heftig is om te lezen. Ze behandelt wel belangrijke thema's, maar door de ogen van Milo zie je vooral alles met heel veel liefde en hoop. Echt een bijzonder mooi verhaal en een dikke aanrader!

Wij vonden het zo leuk om samen een boek te lezen, dat we dat deze zomer nog een keer willen gaan doen! Heb jij nog een leuke tip voor ons?