Vandaag hebben we een extra buddyverslag voor jullie. Marieke en Janneke lazen samen Een perfecte illusie, de debuutroman van Annette van Luyk. Iets meer spanning dan feelgood, maar omdat het onder andere over internetdaten gaat en de gevolgen daarvan, waren we toch nieuwsgierig! We kunnen ons een leven zonder internet nog maar amper voorstellen en dat je je ware liefde op online kunt vinden hebben al vele stellen bewezen. Vindt hoofdpersoon Ellen liefde online? Wij zijn benieuwd!

- door Janneke en Marieke -

Een perfecte illusie

Volledig in de ban raken van een man op een datingsite. Hoe dom kun je zijn? Dat vraagt Ellen - gescheiden, kinderen het huis uit - zich ook af, wanneer ze bedrogen uitkomt na een hevige online verliefdheid. 

Gedesillusioneerd en bijna bankroet, besluit ze het er niet bij te laten zitten. Ze gaat op zoek naar de man die haar zo heeft belazerd. Dat brengt haar naar Ghana, waar ze in aanraking komt met de praktijken van de 'Sakawa-boys', jongens die op slinkse wijze Westerse vrouwen tot hun slachtoffer maken. Maar haar zoektocht is niet zonder gevaar... 

Over het boek 

Een perfecte illusie is de debuutroman van Annette van Luyk. Wat vond je van haar schrijfstijl?

Janneke: Dat het een debuutroman is, vond ik niet te merken aan haar schrijfstijl. Niet dat dat moet natuurlijk, maar soms valt dat wel eens op. Waar het eerste deel van het verhaal meer beschrijvend is en je kennismaakt met Ellen en haar avontuur met internetdaten, stapt de auteur verderop in het boek moeiteloos over op meer dialogen en meer spanning. De dialogen waren goed te volgen en ook de beschrijvingen waren prettig. Niet te langdradig. 

Marieke: Ik kan alleen maar zeggen dat ik het prettig lezen vond. Het deed me denken aan de Suzanne Vermeer vakantie thrillers, het las net zo vlot en zit ook op soortgelijke wijze in elkaar. Het was bijna te makkelijk, ik vloog door het boek heen. En hoewel het snel ging, miste ik niets. Alles werd goed beschreven. Ook de uitleg over technische dingen omtrent internet en dergelijke was goed te volgen.

Wat vond je van de hoofdpersonage Ellen? En de overige personages?

Janneke: Natuurlijk is Ellen vooral in het eerste deel ongelofelijk naïef en valt ze voor John al na een paar mailtjes. Ik heb mijn best gedaan om begrip voor haar op te brengen in de hele periode waarin ze opgelicht wordt, maar ik vond het moeilijk. Vooral tijdens het gedeelte waarbij ze geld gaat overmaken naar John voor de ene na de andere smoes. Op zich kan dat gebeuren natuurlijk als je heftig verliefd bent. Maar omdat ze tijdens dat deel van het verhaal al begon te twijfelen en een vermoeden kreeg dat ze misschien wel werd opgelicht, ging het mij echt een beetje irriteren. Daarom vond ik het ook moeilijk om me met de hoofdpersoon te kunnen identificeren, want ze was zo dom en zo naïef.

Verderop in het verhaal werd het al niet veel beter, want is het slim om in je eentje naar Afrika te gaan om een crimineel op te zoeken? Niet echt. Haar zoon en dochter kwamen pas later in het verhaal echt in beeld en hadden niet echt een grote rol, dus daar kan ik weinig over zeggen. Solomon kan ik beter begrijpen. Hij probeert aan een uitzichtloos leven in Ghana te ontsnappen door vrouwen op te lichten, wat in zijn ogen redelijk onschuldig is.  

Marieke: Ik vond dat Ellen niet zo snugger bezig was, maar ik kon het in het begin nog wel begrijpen. Het was zo echt, hij was er echt voor haar en ze belden ook! Als je dan als eenzame vrouw zo’n berg aan aandacht krijgt kan dat heel makkelijk doorslaan naar een onbezonnen verliefdheid. Pas toen ze maar geld over bleef maken werd het mij ook wat te veel. Hoe naïef kun je zijn, want daar heeft toch iedereen wel eens van gehoord?

Wat ik erg origineel vond aan dit boek, was het perspectief van Solomon. Zo krijg je kijk op de andere kant, de kant van een arme jongen die het snelle geld ziet en daar relatief makkelijk aan kan komen, zonder al te grote slachtoffers te maken. Ik praat het niet goed, maar het was geen overval met het mes op de keel. Dus ik kon in eerste instantie enig begrip opbrengen voor Solomon. 

De kinderen van Ellen en John 2 (lees het boek en je begrijpt wie John 2 is) bleven een beetje bijpersonen, die ook vreemde keuzes maakten. Waarom ging er niemand met Ellen mee? Dat lijkt verklaard door de eigengereidheid van Ellen, maar logisch is het niet.

Met internetdaten heeft Van Luyk een actueel thema gekozen. Wat vind je van dit thema en de uitwerking daarvan?

Janneke: Het is ongetwijfeld een thema dat nog steeds speelt, maar om het actueel te noemen? Zijn we ondertussen niet al op de hoogte van de gevaren van het internetdaten? Aan de andere kant: Ellen was zich er ook van bewust en is er alsnog ingetrapt, dus wie weet heeft het toch nog aandacht nodig. De uitwerking van het thema is goed gedaan. Dan denk ik vooral aan de eerste helft. De beschrijving hoe Ellen voor John valt en vooral ook hoe Solomon dit aanpakt. Het deel dat ze naar Ghana afreist zorgt natuurlijk wel voor meer spanning in het verhaal, maar maakt het ook onrealistisch.

Marieke: Kennelijk is het toch nog actueel en wordt er nog steeds geld verdiend over de ruggen van arme eenzame vrouwen (en misschien ook eenzame mannen?). Dus de keuze van het thema vond ik origineel en ook prima uitgewerkt. Net als jij vond ik het deel in Ghana niet bepaald realistisch en duurde in verhouding te lang.

Conclusie

Marieke: Een goed gekozen thema, waarbij het verhaal goed geschreven en grotendeels realistisch is (vooral in het begin). Het verhaal heeft een duidelijke opbouw door het op te splitsen in vijf delen. Het begin is sterk, en het thema van internet oplichting is goed uitgewerkt. Het verhaal in Ghana is wat ver gezocht, maar zorgt wel voor spanning. In hoeverre past dit boek dan nog bij feelgood? Annette van Luyk heeft spanning en romantiek mooi met elkaar vervlochten door John tweemaal in het verhaal te brengen. En de afloop? Lekker feelgood! Mijn recensie lees je hier.

Janneke: Helaas ben ik iets minder enthousiast over het boek dan jij, Marieke. Maar dat moet kunnen, iedereen heeft zijn eigen leeservaring. Het las weliswaar prettig en ook ik vloog door het boek heen. Dit had vooral te maken met de spanning rond het einde, maar de onwerkelijkheid van de verschillende situaties en de naïviteit van de hoofdpersoon viel voor mij erg tegen. 

Een spannend verhaal dus met een vleugje feelgood! Kennen jullie nog meer van dit soort boeken?