In onze oproep 'Buddy gezocht' ontvingen we veel leuke reacties om samen een boek te gaan lezen. Jeanet, Renate en ik (Helma) hadden alledrie Een vrouw in Havana van Susana Lopez Rubio in de kast staan. Doordat we nu meer aan huis gekluisterd zitten door het Corona-virus was dit voor ons bij uitstek de tijd om aan het boek te beginnen en op deze manier een uitstapje naar Cuba te maken.

Over Een vrouw in Havana

Patricio Rubio is een 87-jarige inwoner van Madrid die slechts nog leeft voor zijn herinneringen. Op een ochtend, op weg naar zijn kaartclub, ruikt hij ineens een parfum dat hij al jaren niet meer heeft geroken. De geur brengt hem terug naar het land waar hij zo lang heeft gewoond: Cuba, en in het bijzonder naar warenhuis El Encanto.

Patricio herinnert zich hoe hij in 1947 emigreerde naar Cuba, en zichzelf met zijn vlotte babbel een baantje wist te bezorgen in El Encanto. Langzaam beklom hij de hiërarchische ladder, om uiteindelijk een gewild modeontwerper te worden. Maar zijn carrière werd altijd overschaduwd door zijn persoonlijke leven – de liefde van zijn leven, Gloria, behoorde toe aan een andere man. En niet zomaar een man, maar César Valdéz, de machtigste maffiabaas van Cuba. Toch blijkt hun liefde uiteindelijk sterker te zijn dan wat dan ook.

Het samen lezen

De cover

Helma: Ik vind de cover erg mooi. Het geeft me door het kleurgebruik een nostalgisch gevoel. Hebben jullie dat ook?

Renate: Ja, dat heb ik ook, maar ik vind de cover ook wel een beetje mysterieus. Eigenlijk wel mooi gedaan, ook als je het boek openklapt.

Jeanet: Ik ben het met jullie eens. Mooi ook dat zij er scherp op staat en hoe verder weg je kijkt hoe vager het wordt, alsof er een mist hangt. Maar loopt die man in de verte nu weg of komt deze naar haar toe lopen?

Helma: Goede vraag. Ik zou het eerlijk gezegd niet weten. Het kan allebei de kanten op. Hopelijk geeft het verhaal daar straks antwoord op.

Opbouw en schrijfstijl

Jeanet: Toen ik begon met lezen, was ik even verrast. Ik had verwacht dat het zou beginnen in het nu. Dat we eerst kennis zouden maken met Patricio Rubio en dan met een herinnering naar zijn verleden zouden gaan. Maar het begint in 1947, vonden jullie dit ook opvallend?

Helma: Ja, ik had precies hetzelfde. Ik dacht zelfs even dat ik een pagina had overgeslagen!

Renate: Ook ik ging met een verkeerd idee het verhaal in Ik heb nog een keer de achterflap gelezen en op basis daarvan vind ik het niet zo gek dat we alledrie dachten dat het verhaal met een oude man zou beginnen die terug dacht aan zijn leven.

Helma: Maar ik zat er wel meteen in. Ik vond de schrijfstijl heel prettig lezen en ik vond dat ze de sfeer erg goed neerzet. Vonden jullie dat ook?

Renate: Ik zat ook wel snel in het verhaal. Tijdens het lezen kreeg ik bijna het gevoel dat ik zelf in Havana was en door het warenhuis El Encanto liep. Ik kreeg ook gewoon trek in al die lekkere drankjes: daiquiris, moijitos en forajidos, dat drankje wat vriend Grescas maakte.

Helma: Haha,  ja die drankjes! Ik las het boek in het zonnetje op het terras. Ik kwam helemaal in zomerse sferen. Ik heb tijdens het lezen ook af en toe gegoogeld om te weten te komen of dingen waargebeurd zijn. Forajido, de cocktail die Grescas maakte, bestaat echt. En de brand in El Encanto is ook echt gebeurd. En natuurlijk de revolutie met Che Guevara en Fidel Castro. Leuk, dat ze die feiten heeft verweven in het verhaal.

Jeanet: Het leest inderdaad heel prettig en ik zie het warenhuis El Encanto ook helemaal voor me. En ja, die cocktail drankjes inderdaad die voorbij kwamen. En wat een goede zet van Grescas wat betreft zijn eigen bedachte drankje forajido.

Personages

Jeanet: De personages Patricio en Gloria zijn goed uitgewerkt en ook Patricio’s vrienden Grescas en Guzmán leer je goed kennen. Alleen vroeg ik mij wel af hoe de kinderen van César hun vader zien. En wat ik ook miste was of ze in angst leefden. Als machtigste maffiabaas moet je denk ik constant over je schouder kijken, zowel voor jezelf als voor je familie. Of zou hij zich zo superieur hebben gevoeld?

Helma: Hij voelde zich volgens mij  inderdaad superieur en dacht dat hij overal mee weg kon komen. Ik vond In het boek toch wel duidelijk naar voren komen hoe Daniele denkt over haar vader. César had gewoon de hele politiemacht omgekocht en in zijn zak en met al die mensen om hem heen durfde niemand hem iets te doen.

Renate: Ik was benieuwd naar het leven van Patricio, maar meer nog naar hoe het voor Gloria was om te leven met haar man César. Ik heb tijdens het lezen niet het idee gehad dat ze als gezin in angst leefden, ik had een beetje het gevoel dat César zich een soort God voelde en onaantastbaar was.

Beroemdheden

Renate: In het boek bezoeken veel beroemdheden het warenhuis El Encanto en worden door Patricio geholpen. Dior, Ava Gardner en Che Guevara om er maar een paar te noemen. Ik vond dat erg leuk om te lezen. Vonden jullie dat ook?

Helma: Ja, dat heeft ze erg leuk verweven met het leven van Patricio. Haha, vooral Ava Gardner had een nogal pikante rol!

Jeanet: Ja, leuk inderdaad dat Susana dit erin verwerkt heeft. Ik had, net als jij Helma, ook El Encanto opgezocht en Dior is er ook echt geweest.

Conclusie

Helma: Cuba stond altijd al op mijn verlanglijstje om ooit naar toe te gaan en die wens is tijdens het lezen nog meer toegenomen. Het is natuurlijk niet meer de flamboyante tijd uit het begin van het boek, maar Havana schijnt nog steeds erg mooi te zijn. Ik vond het een fijn boek om te lezen. Ik leefde mee met Gloria en Patricio en gunde ze zo een gelukkig leven samen! Hoewel het einde van toevalligheden aan elkaar hangt, is het wel heel erg feelgood en kon ik het boek met een tevreden gevoel dichtslaan. Ik vond het 4**** waard.

Jeanet: Ik vond het een geslaagd debuut en heb het met veel plezier gelezen. De sfeer werd goed neergezet en ik weet niet of ik nog een warenhuis kan binnenlopen zonder even aan het boek te denken. Een heerlijk verhaal waarbij ik me even  in een andere tijd en in een ander land waande. Ik gaf het boek 4****.

Renate: Ik vond het heel mooi om te lezen over Havana. Ik heb het altijd een fascinerende stad gevonden. Susana beschrijft het ook zo dat je het echt voor je kon zien, althans dat vond ik. Het staat nog steeds op mijn lijstje om ooit eens naar toe te gaan. Het was gewoon een mooi verhaal, en een verhaal waarbij je wil wegdromen. Ik gaf het boek 4****.

Het is duidelijk: wij hebben alledrie van het boek genoten, net als Marieke en Diana die het boek bijna een jaar geleden ook hebben gelezen voor een buddyread. Hebben jullie Een vrouw in Havana gelezen en zijn jullie het met ons eens? We zijn benieuwd naar jullie reactie.