Na onze kennismaking vorig jaar met het debuutboek van Fiona Davis (De meisjes van Manhattan) waren Sanne en Renate heel erg benieuwd naar haar tweede boek, zou dit boek ons ook bevallen?

Samenvatting:
Het appartement aan Central Park van Fiona Davis begint in New York, 1884. De ongehuwde Sara Smythe krijgt de kans van haar leven als ze door architect Theodore Camden wordt gevraagd om conciërge te worden van het pas opgeleverde Dakotagebouw. Sara neemt de baan aan, maar wordt verliefd op Theo. 1985: Binnenhuisarchitecte Bailey Camden is net uit een afkickkliniek ontslagen, is werkloos en heeft geen dak boven haar hoofd. Haar grootvader was een beschermeling van Theodore Camden, maar omdat een bloedband ontbreekt kan ze geen aanspraak maken op het familiefortuin. Haar ‘nicht’ Melinda is wél een directe afstammeling. Wanneer Melinda Bailey een klus aanbiedt om haar appartement in het Dakota te renoveren, grijpt ze die met beide handen aan. Het Dakotagebouw in Het appartement aan Central Park heeft al snel geen geheimen meer voor haar en Bailey doet een paar ontdekkingen met verregaande gevolgen…

Renate:
Leuk Sanne, dat we deze samen mogen lezen. Ik vond haar vorige boek echt heel leuk! Zo leuk dat toen ik hem meenam op vakantie, ik begon in het vliegtuig en de 3 uur daarna in het vliegtuig, hij al zowat uit was. Dus ik ben echt heel benieuwd of ik dit ook een leuk boek vind.

Sanne:
Ja zeker leuk Renate, geschiedenis en feelgood passen wel in ons straatje hè? Ik kan me herinneren dat ik het vorige boek dat we van Fiona Davis lazen wel oké vond, maar dat ik niet bijster enthousiast was, in tegenstelling tot de rest van de groep. Het was niet onaardig hoor, maar het WAUW-gevoel kreeg ik er niet bij. Toch vond ik het idee van twee tijdlijnen leuk, ik hou daar van en wilde daarom ook wel dit tweede boek van haar lezen. En ik moet zeggen dat het gelijk al fijn leest. Ik ben echt in 1886 en zie de architectuur en de gebouwen van New York voor me. Hoe is dat voor jou?

Renate:
Twee tijdlijnen, daar hou ik echt van. Ik merk dat ik het echt leuk vind om erachter te komen hoe die twee tijdlijnen uiteindelijk bij elkaar komen.
Ik moet zeggen dat ik natuurlijk al heel enthousiast ben over de tijdlijn september 1985, mijn geboortemaand, gewoon grappig om te lezen over hoe het er toen was.
Door haar schrijfstijl, zit je echt in de twee perioden waarin het boek zich afspeelt, je ziet het gebouw echt voor je. Ik heb wel gegoogled om te kijken of mijn beeld een beetje klopte met de plaatjes op internet, wat een waanzinnig gebouw moet het in die tijd zijn geweest.

Sanne:
Ja ik heb het ook gegoogled maar wel pas toen ik klaar was met lezen. Ik wilde checken of het beeld in mijn hoofd klopte met de werkelijkheid. Ik vind de twee tijdlijnen prachtig, maar het boek heeft ook een mysterieus randje. Dat geeft het boek nog iets extra’s. Je vraagt je constant af wat er tussen Sara Smythe en Theodore Camden is gebeurd. Wat vond jij van deze spanning in het verhaal? Kon je de verbanden tussen de personages en de tijdlijnen goed volgen?

Renate:
Dat is waar, dat je je blijft afvragen hoe het tussen Sara en Theodore zat, maar ook wat Bailey daar mee te maken had. Het werd goed uitgewerkt en het was best verrassend hoe het uiteindelijk allemaal bij elkaar kwam. Sara maakte wel veel doffe ellende mee, vond ik. Maar ik heb er zeker van genoten. Ik was heel blij dat ik niet in Sara haar schoenen stond in die inrichting. Vriendschap en Liefde speelde zeker een grote rol in dit boek vond ik. Hoe vond jij haar schrijfstijl?

Sanne:
Liefde is zeker een belangrijk thema, maar ook familie en vertrouwen. En natuurlijk architectuur! Zoals Davis in het begin van het boek het Dakota en New York uit 1884 beschrijft zag ik het helemaal voor me. Ze schrijft makkelijk en weet me constant te boeien. Sara krijgt inderdaad veel voor haar kiezen en het boek heeft veel wendingen die ik niet aan zag komen, elke keer werd ik op het verkeerde been gezet, maar dat deed niet ongeloofwaardig aan. Wat mij betreft een geslaagd boek! Wat vind jij?

Renate:
Zeker een geslaagd boek, ik vind deze zelfs nog beter dan De meisjes van Manhattan. Kijk nu al uit naar haar volgende boek!

Conclusie:
Een spannend boek met twee tijdlijnen die zich beide in het verleden afspelen, maar wel honderd jaar na elkaar. De liefdesperikelen en familiebanden blijven boeien en je kunt het boek pas uit je hoofd zetten als de onderste steen boven is. Wat ons betreft een aanrader!

De recensie van Sanne vind je hier en die van Renate vind je hier.

___

Je kunt met het lezen van dit boek de volgende categorieën van je challenge afvinken:

#12 Een boek met een lange titel
#16 Een boek dat in 2018 uitkwam
#24 Een historische roman
#45 Een boek met meerdere tijdsperiode