Deze donkere dagen voor kerst zijn ideaal om met een lekker boek, vol diepgang, door te brengen. Kop warme thee, dekentje en kaarsjes om de sfeer van kerst helemaal af te maken en de avond (of dag) kan bijna niet meer stuk. Diana en Janneke hadden eigenlijk het idee om samen Natalia van Roxanne Veletzos te lezen, maar de planning werkte niet mee. Na even staren in de boekenkast was de keuze zo gemaakt: Het gefluister van de bladeren van Sarah MacCoy zou door de twee dames onder de loep genomen worden.

Het verhaal

Hallie Erminie, die eind negentiende eeuw opgroeit in een plantersfamilie in Kentucky, is een wilskrachtige jonge vrouw die één grote passie heeft in haar leven: schrijven. Ze is vastbesloten een groot schrijfster te worden en laat zich niet tegenhouden door de conventies van haar tijd, die bepalen dat een vrouw hoort te trouwen en kinderen te krijgen. Met het manuscript van haar debuutroman in haar koffer reist ze af naar New York om een uitgever te zoeken. Daar leert ze de journalist Post Wheeler kennen, een overtuigd vrijgezel. Vrij van amoureuze verwachtingen ontwikkelt zich tussen hen een bijzondere vriendschap, gebaseerd op wederzijds respect.

Zo begint een spel van aantrekken en afstoten dat tien jaar zal duren en hen naar Europa, alle uithoeken van Amerika en zelfs Japan zal brengen. Steeds weer merken ze dat de aantrekkingskracht tussen hen groeit, maar het lot lijkt hen telkens uit elkaar te drijven. Durven ze elkaar uiteindelijk de liefde te verklaren?

Hallie Erminie

Hallie Erminie, een legende die echt bestaan heeft. Ze schreef tussen 1882 en 1952 boeken. Haar Smoking Flax kwam uit in 1897 en A Furnace of Earth rolde in 1900 van de persen. Ook de andere twee boeken zijn officieel gepubliceerd. Het is een interessant gegeven dat Het gefluister van de bladeren is gebaseerd op een bestaande auteur en dat geeft zeker iets extra's aan het verhaal mee.

Het samen lezen

Diana: Toen ik zag dat die boek uitkwam, was ik meteen verliefd op de cover. De grijze tinten en dan de felgekleurde jurk. Ik wilde per se weten wie die vrouw in die jurk was en welk verhaal zij mij zou vertellen. Ik had nog nooit iets van Sarah McCoy gelezen, dus een regelrechte kennismaking met een nieuwe auteur. De flaptekst sprak me ook erg aan. Vooral het feit dat Hallie een wilskrachtige jonge vrouw was maakte me nieuwsgierig. Wat sprak jou vooral aan, Janneke?

Janneke: Ik was echt onmiddellijk verliefd op het prachtige omslag! Daar mag je een boek niet op beoordelen natuurlijk, maar in dit geval heb ik amper naar de inhoud gekeken en het boek meteen meegenomen. Daarnaast kende ik de naam Sarah McCoy wel van haar eerdere roman De bakkersdochter. De flaptekst las is uiteindelijk net voordat ik begon met lezen. Maar ik kreeg wel meteen de indruk dat dit niet zomaar een historische roman was met een liefdesverhaal, maar dat het echt over de persoonlijke ontwikkeling zou gaan van een vrouw aan het begin van de twintigste eeuw. Dat sprak mij wel aan! Ik vind dit ook een interessante periode om over te lezen en geniet altijd erg van historische romans. Waar heb jij het meest van genoten Diana?

Diana: De personages, daar heb ik nou echt van genoten. Ik moet wel zeggen dat ik in het begin echt walgde van Post. Wat vond ik dat een arrogante en eigenwijze kwast! Ik heb hem dan ook aardig wat keer door elkaar heen willen schudden. Na zijn tijd met de husky/malamute Kikmuk in Alaska lijkt hij wonderbaarlijk te veranderen. Vanaf dat moment ga ik hem steeds beter begrijpen en ga ik hem zelfs echt een lieverd vinden voor Hallie.

Janneke: Ik herken wat jij zegt inderdaad. In het begin kon ik niet echt hoogte krijgen van Post. Ik keek ook minder uit naar de hoofdstukken die vanuit zijn perspectief waren geschreven. Maar vanaf zijn reis naar Alaska werd het inderdaad beter. Hij werd wat meer mens in plaats van een ongevoelige man. Ik vraag me wel af hoe hij zo gekomen is, daar kreeg ik uiteindelijk geen antwoord op. Maar hij is wel enorm gegroeid in het boek. Zeker het personage dat zich het meest ontwikkeld heeft. Hallie is vanaf het begin tot het eind een krachtig personage die weet wat ze wilt en haar tijd ver vooruit lijkt te zijn. Ze is hier en daar wel wat onzeker en kan niet goed omgaan met de aandacht die bij haar bekendheid komt kijken, maar ze heeft over het algemeen geen boodschap aan wat er van haar verwacht wordt en doet wat ze zelf wil. De rol van vrouwen in de maatschappij aan het begin van de twintigste eeuw speelt dan ook een grote rol in het verhaal. Interessant om te lezen hoe de vrouwenemancipatie op gang kwam.

Diana: Ja, de emancipatie van de vrouw komt duidelijk in dit boek naar voren. Ik vind dat het Hallie een sterk persoon maakt, die onbewust in de juiste richting wordt gestuurd door 'het lot'. Ik vind het mooi dat zij het lef toont en ervoor gaat. Ik denk dat dat heel bijzonder is voor de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. De geloofwaardigheid vind ik groot, omdat ik denk dat Hallie er alleen als vrouw niet was gekomen. Ik denk dat McCoy hier een waarheidsgetrouw beeld heeft neergezet. Wat vind jij van de geloofwaardigheid, Janneke?

Janneke: Ik heb geen moment aan de geloofwaardigheid van dit verhaal getwijfeld. Het is natuurlijk wel gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar ik vond het op geen enkel moment te geromantiseerd overkomen. Hallie moet vechten voor haar positie als schrijfster en kan niet altijd goed met bekender wordende status omgaan. Ook haar zoektocht naar liefde gaat niet zo gemakkelijk. Dat draagt voor mij bij aan de geloofwaardigheid.

Eindoordeel

Diana: Uiteindelijk vond ik dit een geweldig boek. In het begin wist ik niet goed wat ik ervan moest vinden door de vreemde persoonlijkheid van Post, maar uiteindelijk vond ik de roadtrip en de manier hoe Hallie en Post elkaar (on)bewust steunden echt prachtig. Voor mij een liefdesverhaal in pure vorm. Want ook onuitgesproken liefde kan mooi zijn.

Janneke: Ik ben blij dat ik het gelezen heb en heb er zeker van genoten, maar het heeft wel even geduurd voordat ik er echt goed inzat. Hoe Hallie en Post om elkaar heen draaien is fascinerend om te lezen en ook hoe het uitgeven van boeken ging in die tijd. Maar omdat het verhaal me niet vanaf het eerst moment pakte, geef ik het toch drie sterren. Ik zou wel graag meer willen lezen over het zuiden van Amerika in die tijd dus ik ga Het oude huis ook op mijn nog te lezen lijstje zetten.

Benieuwd naar onze recensies? Diana's recensie lees je hier en die van Janneke lees je hier. 

Heb jij wel eens een roman van Sarah McCoy gelezen?