In eerste instantie zou Mandy Hotel Lonely Hearts van Heather O'Neill met Sanne bespreken. Wat zij niet wisten, was dat Diana ook ontzettend naar dit verhaal uitkeek, maar zich niet durfde te melden, omdat ze niet wist hoeveel ze na de bevalling zou lezen. Toen Diana eenmaal in het boek begonnen was, kon ze het boek niet meer weg leggen. Een nieuwe groepsread ontstond zo spontaan.

- Door Mandy, Sanne en Diana -

Het verhaal

Montreal, 1914. Twee baby’s worden midden in de winter achtergelaten in een weeshuis. Allebei blijken ze uitzonderlijke talenten te bezitten: Pierrot is een wonderkind op de piano, Rose brengt met haar dans en gevoel voor komedie overal waar ze komt vreugde. De kinderen worden verliefd op elkaar en dromen van een toekomst waarin ze de meest extravagante en verleidelijke circusshow ter wereld zullen opzetten.

Als tiener worden de twee gescheiden. Beiden aan het werk gezet als hulp tijdens de Grote Depressie, zakken ze langzaam weg in de onderwereld van Montreal, overlevend door sekswerk, drugs en diefstal. Maar als Rose en Pierrot elkaar terugvinden – na jarenlang zoeken en wanhopige armoede – wordt de mogelijkheid van hun jeugddroom nieuw leven ingeblazen en doen ze alles om deze waar te maken. Al snel hebben Rose, Pierrot en hun troep van clowns en showgirls het gemaakt in New York, zowel op het podium als op straat. Noch het theater noch de onderwereld zal ooit hetzelfde zijn.

Het surrealisme, een sprookje of toch iets anders?

Het meest opvallende is de schrijfstijl van Hotel Lonely Hearts. Vanaf de eerste pagina voel je dat dit boek anders is geschreven dan andere boeken. In de flaptekst wordt het woord poëtisch genoemd, maar Diana denkt meteen aan surrealisme en Mandy omschrijft de schrijfstijl als een sprookje. Sanne kan zich daarin vinden, maar vindt dat Hotel Lonely Hearts ook veel heeft van een coming of age roman. Tijd om eens in de genres te duiken.

Het surrealisme begon in het Parijs van de jaren 20. De tijd waarin dit verhaal zich ook afspeelt. Het surrealisme in de literatuur beweegt zich voortdurend tussen droom en werkelijkheid, tussen leven en kunst. Typerende thema’s zijn: een drang tot choqueren, verlangen, het fantastische, het onmogelijke, magie, oneindige vrijheid, afwijzing van de logische rede die al het onbekende tot het bekende wil herleiden, vertelt Wikipedia over deze kunststroming in de literatuur. Een oplettende lezer vindt al deze elementen terug in het verhaal.

Is het dan geen sprookje? Jawel. Het verhaal is op een sprookjesachtige manier geschreven, waarschijnlijk komt dat door de poëtische vertelstijl. Toch is het de vraag of Hotel Lonely Hearts een echt sprookje is als je naar de definitie van dit genre kijkt. Wordt er een wijze les meegegeven. Ja, je kunt wel degelijk een les uit het verhaal halen en ook kinderen spelen een belangrijke hoofdrol in het verhaal. Het is dan in onze ogen geen sprookje in de zin van Hans Christian Andersen, maar een sprookje op geheel eigen wijze en dat maakt deze roman nog net iets meer uniek.

En hoe zit dat met coming of age? Ook dat zit verweven in het verhaal van Rose en Pierrot. Ze groeien op in een kindertehuis en gedurende hun leven krijgen we als lezer van alles van ze mee. In hun kinderjaren, maar nog het meest als ze tieners en jongvolwassenen zijn. Ze worstelen met het ouder worden, hun seksuele ontwikkeling en met de gevolgen die de Grote Depressie op hen en hun leven heeft. Ze zijn zoekende naar wie ze zijn. Hun tijd bij de nonnen heeft ze flink gevormd, net als het ontbreken van familie.

Tegenstellingen

Het boek bevat veel tegenstellingen. Aan de ene kant ervaren Rose en Pierrot verdriet en armoede door de Depressie die begin 20e eeuw heerst, aan de andere kant zijn het sterren in het vinden van geluk in kleine dingen. Ze bezitten niets, maar blijven grootse dromen najagen. Armoede en rijkdom, verdriet en geluk, man en vrouw, zo verschillend en toch onlosmakelijk met elkaar verbonden. 

Aan de hand van tegenstellingen bespreken we de verdere inhoud van het boek. Welke voorkeuren hebben Diana, Mandy en Sanne?

Romantisch - Erotisch

Diana: Dan ga ik toch voor de romantiek. Die vind ik vooral in dit verhaal prachtig uitgewerkt. De tekst is soms a-romantisch, maar toch voel je de romantiek er doorheen. Dat komt denk ik door de poëtische manier van schrijven. Ik voelde tijdens het lezen veel liefde in een wereld vol haat en bedrog.

Sanne: Tja. Het boek is romantisch, maar zeker ook erotisch. Voor Pierrot en Rose is beide hetzelfde denk ik. Gebrek aan bijgebrachte normen en eigenwaarde hebben ervoor gezorgd dat ze romantiek en erotiek als hetzelfde zien. Ik denk dat ik vooral de romantiek heb willen voelen.

Mandy: Ik denk dat ik eigenwijs voor erotisch ga. Die scènes hebben me het meest gegrepen. Juist omdat je ze niet verwacht in zo'n boek. Het voelde daardoor soms rauw en pijnlijk. Alsof ze de erotiek gebruikten om te overleven. 

Grof - Poëtisch 

Diana: Lastige. Ik kies toch voor poëtisch. Het verhaal bevat grove passages. De schrijfster neemt geen blad voor de mond, maar het maakt niet uit wat ze zegt, het leest lieflijk. Het is lastig uit te leggen, maar het is vooral de sfeer in het verhaal dat de schrijfstijl zo bijzonder maakt. De meeste grove woorden klinken nog als muziek door de zinsbouw die O'neill gebruikt.

Sanne: Poëtisch. De zinnen zijn heel mooi omschreven, het boek staat vol met mooie vergelijkingen en prachtige citaten. Het boek is bij tijd en wijle ook grof, of misschien is puur of ongefilterd een betere omschrijving, maar voor mij overheerst het poëtische gehalte.

Mandy: Ook ik ga voor poëtisch. Voor mij overheerst dat gevoel na het lezen van dit verhaal. Het kent ook zijn grove kanten, maar die kanten zijn in zulke mooie zinnen gevat, dat ook die zinnen als poëtisch aan voelen. 

Circus - Theater

Diana: Ik heb lang over deze na moeten denken en nog steeds vind ik het lastig om een keuze te maken. Ik vind de sfeer van het circus het beste omschreven en ik had echt het gevoel in het circus aanwezig te zijn. Dus ik kies voor de pracht en praal van de tenten. De theater is ook prachtig omschreven en ook daar was ik 'thuis', maar op een andere manier. Het circus kwam meer tot leven voor me.

Mandy: Hoewel ik in het echte leven een voorstander ben van theater en niet van het circus houd (vanwege de wilde dieren die mis-/gebruikt worden), geef ik in dit verhaal de voorkeur aan het circus. Op de een of andere manier spreekt een circus zo tot de verbeelding. Rondreizende mensen, een rariteitenkabinet, clowns, voor mij heeft het echt iets unieks en ik lees er graag over, omdat het echt een wereld op zich lijkt. 

Sanne: Ik kies voor theater en eigenlijk omdat ik gedurende het hele boek het idee had dat ik in een rode fluwelen stoel naar de houten buhne zat te kijken. Heather O'Neill heeft het boek als een voorstelling geschreven, een voorstelling uit de jaren dertig, met veel dans, (jazz)muziek, acts, een wild variété, jazz, donkere rokerige omgeving... En circusacts komen daar zeker ook in voor, maar het is de setting die voor de lezer is gecreeërd, die van het theater, die mijn hart heeft gestolen.

Muziek - Toneel

Diana Muziek. En dan niet alleen in de zin van muziekstukken, maar in de zin van de schrijfstijl. De poetische stijl van Heather O'Neill geeft soms het gevoel dat je een lied leest/hoort. Het doet me een beetje denken aan de absurde film Moulin Rouge. Daar is ook een en al theater en muziek, ook al heeft het verhaal zeker ook een duistere kant. Dat voelde ik hier ook een beetje.

Mandy: Toneel, omdat dat veelzijdiger is dan alleen muziek. En zo heb ik dit boek ook gelezen, als veelzijdig. Je haalt er allerlei dingen uit en het kent vele verschillende kanten. 

Sanne: Oh, deze vind ik lastig. Zoals ik eerder al zei heeft O'Neill een theaterachtige setting weten te schetsen. Daarnaast spelen zowel Rose als Pierrot personages die ze eigenlijk niet zijn. Ze kunnen gigantisch goed doen alsof, dat is hun manier om te overleven. Ze weten dus heel goed toneel te spelen. Toch krijgt muziek ook een rol en ben ik heel benieuwd naar het pianospel van Pierrot waarmee hij Rose weet te betoveren.

Rose - Pierrot

Diana: Zonder twijfel Rose. Misschien omdat ik sowieso vaak meer met de vrouwelijke personages heb, maar in dit geval heb ik een voorkeur voor Rose omdat ze het beste met de wereld voor heeft. Ze leeft in een bekrompen wereld en is daardoor naïef, maar ik heb vanaf de eerste pagina een zwak voor haar. Pierrot vind ik bij vlagen ook naïef, zoals de situatie in het weeshuis met zuster Eloïse. Toch zijn het twee personages die je allebei in je hart sluit. De een alleen wat meer dan de ander.

Mandy: Ik ga voor Pierrot, hij is minder egoïstisch. Hij probeert echt het juiste te doen voor anderen en is erg gevoelig. Hij vlucht weg in de heroïne om geen pijn te voelen en het leven te ontvluchten. Maar hij heeft ook genoeg kracht om uit bepaalde dallen te kruipen. Hij is onbaatzuchtig en hij geeft om zijn naasten. En je merkt dat hij heel ver gaat voor de liefde. Dat vind ik mooi. 

Sanne: Ook ik ga voor Pierrot. Hij is onbaatzuchtig, vrij van haatgevoelens en heel eerlijk en puur. Hij doet alles voor Rose, voor de oudere man waar hij een tijd mee samen woont, het theatergezelschap. Nou eigenlijk alles wat Mandy ook zeg ;) Pierrot is erg gevoelig en daardoor ook gevoelig voor verslaving én depressie, toch weet hij zijn leven te accepteren zoals het is en te roeien met de riemen die hij heeft.

Aanraden - Afraden

Diana: Zonder enkele twijfel een aanrader! Dit boek bevat zo ontzettend veel, en is daarnaast nog eens prachtig beschreven. Het is een verhaal dat depressief is, maar tegelijkertijd hoop uitstraalt. Een verhaal dat grof, maar ook meteen romantisch is, maar bovenal een verhaal waar ik enorm van genoten heb en dat met geen enkel ander boek dat ik ken te vergelijken is. Voor mij een dikke 5 sterren!

Sanne: Aanraden! Een echte favo en vijf dikke sterren van mij. Zegt dat niet genoeg? Hotel Lonely Hearts is poëtisch, theatraal, ontroerend, aangrijpend en eigenlijk is via deze digitale weg niet goed uit te drukken hoe mooi het boek is. Echt een aanrader om te lezen.

Mandy: Absoluut aanraden! Ik heb genoten van dit boek. Het bevat zo ontzettend veel, dat elke lezer er zelf wel iets uit zal weten te halen en iedereen er dus op zijn manier van zal genieten. 

Zoals jullie lezen, was dit boek een onverwacht pareltje dat zo ontzettend veel bevat dat het bijna niet te omschrijven is. Heb jij je al laten meenemen naar de wondere wereld van Rose en Pierrot? Of hebben we juist zo nieuwsgierig gemaakt dat je nu nog naar de winkel rent?