De Rozenswapp? Wat? Dat is toch geen titel? Nee dat klopt. Dat is geen titel, maar het resultaat van een buddy afspraak die in de soep liep. Een buddy die een verhaal opzich werd. Over het hoe en waarom én of het nog goed kwam, lees je in dit artikel!

Marieke en Sanne, leesbuddy's

De boeken waar wij van houden zijn veelal feelgood en vaak komen onze leessmaken overeen. Iets met geschiedenis en meerdere verhaallijnen spreekt ons al snel aan. We vonden meerdere boeken die we allebei ongelezen in onze boekenkast hebben staan. Na een korte inventarisatie besloten we om drie maanden achter elkaar samen een boek te gaan lezen. Als eerste Pachinko van Min Jin Lee, daarna De Rozentuin van Corina Bomann en tenslotte De Gevleugelde van Arthur Japin. Maar wat niemand had voorzien gebeurde: Corona kwam en ontnam ons in eerste instantie alle concentratie en de lust om te lezen. Het liet ons leven er vervolgens compleet anders uit zien. Pachinko werd opengeslagen en hoewel de eerste hoofdstukken veelbelovend waren, was het einde van de maand aangebroken voor we er erg in hadden. Tijd voor overleg.

Sanne: Pfff. Pachinko riep zo hard, staat al zo lang te wachten, maar het wil maar niet lukken. In deze bijzondere tijd merk ik dat de omvang van het boek me toch een beetje tegenstaat. 

Marieke: Geen probleem, ik ben er ook niet meer in opgeschoten. Zullen we De Rozentuin gaan lezen? Dan weten we zeker dat we lekker kunnen lezen.

Sanne:
Goed plan.

-----

Sanne:
Kan ik De Rozentuin toch nergens vinden... Ik heb het hele huis, alle boekenhoeken én mijn ereader wel drie keer overhoop gehad. Ik zou toch zweren dat ik' m had... Maar wat ik wel heb gevonden: De Stormroos!

Marieke:
De Stormroos, die kunnen we ook doen?

Sanne:
Ik ga nog een laatste keer mijn kastje boven langs. Echt geen spoor van het boek, met vier man sterk gezocht!

Marieke: Zijn jullie toch even lekker bezig geweest (-_-). Ik ga op zoek naar De Stormroos.

Sanne: Ik heb trouwens nog wel een heleboel andere boeken gevonden met 'roos' of 'tuin' in de titel, haha.

Marieke: Ik kan De Stormroos niet vinden..... Wel De Jasmijnzussen en Winterbloesem.

Sanne: Het is wat. Maar we kunnen een ander soort buddy gaan doen. We lezen ieder ons eigen rozenboek, leggen die naast elkaar, bespreken het en dan doen daarna een SWAPP! Als het bevallen is tenminste...

En zo ontstond onze Rozenswapp.

Sanne over De stormroos

Wat als eerste opvalt is hoe mooi het boek is. Op de cover staan een aantal bloemen afgebeeld en een verlaten pier wat de nieuwsgierigheid wekt, maar veel mooier is de zijkant van het boek waar op de bladzijdes rozen zijn afgedrukt. Eigenlijk zou je het boek achterstevoren in de boekenkast moeten neerzetten. 

Niet alleen de buitenkant heeft gelijk mijn aandacht, maar ook binnenin het boek werd ik gelijk gegrepen. Het verhaal begint met een stuk van een oude vrouw die haar geheimen wil opnemen op een taperecorder. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt, want ik kan echt nog helemaal niets plaatsen. Wie is deze vrouw? Wat zijn dat voor geheimen? En waarom wil ze dat opnemen? Voor wie doet ze dat? 
Toch zou dit alles me niet moeten verrassen. Ik heb meerdere boeken van Bomann gelezen en dit trucje doet ze vaker. Het kost nooit veel tijd voor je door een boek van haar wordt opgeslokt. Haar schrijfstijl is prima, heerlijk zelfs. Ze omschrijft situaties, personages en omgevingen gedetailleerd, maar blijft hier ook niet te lang in hangen. Je staat als toeschouwer naast de personages en kijkt toe wat ze beleven. 

Wat ik zo fijn vind aan Bomanns verhalen zijn de lijntjes met het verleden en de (familie)geheimen die opgelost moeten worden. Ik ben gelijk weg in het boek en zonder dat ik er erg in heb, ben ik ineens over de helft. Ik volg alleenstaande moeder Annabel terwijl ze met haar dochtertje een nieuw leven probeert op te bouwen. Langzaam keren we terug in het leven van toen Duitsland nog door de muur werd opgedeeld in twee helften en langzaam komen we ook steeds meer te weten over waarom Annabel alleen is. Beetje bij beetje vlechten de verhaallijnen in elkaar. Het boek liet me niet met een enorme klapper achter, vandaar dat ik het boek 3,5e ster geef. Maar het is Bomann wel weer gelukt me helemaal te laten verdwijnen uit het nu.

Marieke over De rozentuin

Die covers zijn prachtig, maar die bedrukte zijkanten zijn alleen bij de nieuwe boeken. Mijn exemplaar komt denk ik van de drogist (-_-) en dan moet ik het met een mid-price exemplaar doen. Maar dat maakt echt niet uit, want het gaat om de inhoud.

Corina Bomann schrijft heerlijke romans, ook dit is weer een heel fijn boek om te lezen. Wat je zegt over die geheimzinnigheid, dat herken ik wel, ze geeft je als lezers steeds maar hele kleine stukjes informatie, waardoor je constant nieuwsgierig blijft naar het verhaal erachter.

De Rozentuin gaat over Alexa die geen beste band met haar moeder had, maar nu haar moeder in het ziekenhuis ligt is het misschien Het moment om dat te veranderen. Alexa gaat op zoek naar het verleden van haar moeder en ondekt een prachtig maar ook dramatisch liefdesverhaal. In het boek is een waargebeurd historisch feit verwerkt, namelijk de dijkdoorbraak van Hamburg in 1962. Een stukje geschiedenis dat voor ons onbekend is, maar veel overeenkomsten heeft met onze watersnoodramp in '53.

De verhaallijnen zijn mooi en boeiend en ik heb ervan genoten. Maar er is ook iets wat niet helemaal klopt als 'hij' voor de tweede keer naar 'haar' op zoek gaat. Ik ben benieuwd of het jou ook opvalt als je het boek gaat lezen.

Ik vond het een hele mooie roman, ik las het buiten in de zon en kon niet stoppen tot het uit was en gaf het 4 sterren

Conclusie

Sanne: Ik zie een hoop overeenkomsten Marieke. De titels gaan allebei over rozen, hoewel mijn stormroos geen bloem is. Naast dat ze deels over ware gebeurtenissen in het verleden gaan, is een belangrijk thema in beide boeken de band met familie en in het bijzonder tussen moeder en dochter. Ik denk dat je mijn roos ook wel kunt waarderen.

Marieke: 

Ik denk dat de schrijfster steeds hetzelfde 'kunstje' uithaalt in haar boeken, maar dat is niet erg want de boeken zijn toch zo verschillend qua setting en personages. Ik vind het ook wel fijn dat je weet wat je krijgt als je een "Bomann" oppakt. Ik wens je alvast veel plezier met De rozentuin, ik ga op zoek naar De Stormroos.

Gaan we SWAPPEN?

Ja we gaan swappen, maar niet zoals we hadden bedacht. Het afscheid nemen van deze boeken ligt ons toch te na aan het hart en dus gaan we beide het andere rozenboek kopen, lezen en vergelijken.

Wist je trouwens dat er ook nog een ander rozen titel is? Het klaprozenjaar.... Ik voel nog een buddy read aankomen (-_-)

Heb jij al eens een boek van Corina Bomann gelezen? Welke was dat en hoe is het lezen bevallen. Wij zijn erg nieuwsgierig dus laat het ons weten in een reactie onder deze blog.