Ook dat nog! Deze titel werd op Facebook onder de aandacht gebracht van Marieke en Renate met de vraag wie er mee wilde lezen met een vooruitleesactie. Ze schreven zich in en kregen het ebook in de mail. Er was weer een nieuwe buddyread geboren.

Ook dat nog

In deze vrolijke dagboekroman over een gescheiden moeder in haar ‘tweede leven’, een millennial in een identiteitscrisis en een hippieoma in een bejaardenoord, leven we mee in het jaar waarin alles verandert.

Na haar scheiding moet de vijftiger Roos het doen met een saaie baan en een flatje. Roos is boos en schrijft haar frustraties van zich af. Wanneer dochter Maddy na een verbroken relatie bij Roos intrekt, lopen de spanningen hoog op en grijpt ook Maddy naar de pen.

Ondertussen belandt Oma Loes, een voormalige Dolle Mina, na een gebroken heup in een zorgcomplex tussen de 'wandelende graftakken'. Haar activistische hart bloeit op en ze trekt weer ten strijde. Nu tegen de stereotypering van ouderen.

Anya Niewierra

Anya Niewierra is auteur en twee keer winnaar van de Hebban Thrillerprijs. Daarnaast is ze Algemeen Directeur Visit Zuid-Limburg: (www.visitzuidlimburg.nl), eigenaar/vennoot De Witte Lelie (4-sterren hotel/B&B in Mechelen en verhuur van vakantiewoningen in de Pyrénées-Orientales), Bestuurslid van Necstour, samenwerkingsverband van de grote toeristische regio's in Europa en toeristische lobbyorganisatie in Brussel, maar bovenal is ze moeder van Merel Godelieve met wie ze de roman Ook dat nog samen schreef.

Merel Godelieve

Merel Godelieve, jurist en creatief ondernemer. Na haar studie Handels- en ondernemingsrecht heeft ze meerdere horecabedrijven opgezet, waaronder drie koffiebars, een Bed & Breakfast en vegan bakkerij. Ze woont en werkt in Utrecht en schrijft momenteel haar tweede roman.

Het samen lezen

Renate:
Wat leuk dat we weer samen mogen lezen. Super leuk ook dat jij net als ik dit boek mag vooruitlezen. Ik ben er echt heel nieuwsgierig naar want ik heb de thrillers van Anya Niewierra gelezen. Nu ben ik enthousiast dat ze samen met haar dochter een feelgood heeft geschreven. Heb jij ook al van haar gelezen?

Marieke:
Ja we treffen het wel dat we nu beiden deze nieuwe roman mogen lezen. Ik vind dat altijd erg leuk om een boek te lezen, ruim voor het uitkomt.
Van Anya Niewierra las ik al Het dossier, Het bloemenmeisje en De camino. Mooie thrillers met een stuk geschiedenis erin verwerkt. Dit zal een heel ander boek zijn en ik ben net als jij erg nieuwsgierig.

De cover

Renate: 
De cover vind ik best heftig met al die kleuren, maar ook wel weer mooi omdat het kleuren zijn die bij elkaar passen en mooi in elkaar vloeien.
Met de illustratie van drie vrouwen erop weet je gelijk dat het over drie generaties gaat en dat maakt mij erg nieuwsgierig.
Het is een cover die echt in het oog springt. Ik weet nog niet of ik hem echt mooi vind, maar hij valt wel op in de boekhandel denk ik, door die kleurstelling maar vooral door de grote witte titel.

Marieke:
Ik vind het prachtig. De kleuren zijn hippie-achtig en vrolijk en zomers.
Drie vrouwen op de cover die staan voor drie generaties. Goed gekozen want dat komt ook terug in het boek. Maar ze hebben geen ogen! en dat is wel een beetje creepy, zit er toch nog een beetje thriller in (-_-).

Het lezen van een dagboek

Renate:
Dat was echt fijn, want je denkt steeds een klein stukje te lezen om het dan weer weg te leggen. Dat is niet helemaal gelukt, omdat ik het gewoon heel fijn vond om te lezen. Het is leuk dat je het dan weer uit Roos haar perspectief leest en dan weer vanuit Maddie. Door deze wisselingen lees je het verhaal vlot weg. Ik moet zeggen dat ik wat sceptisch was over de dagboekvorm maar deze zit gewoon goed in elkaar.

Marieke:
Het lezen van een dagboek kan heel verkeerd uitvallen, maar dat is in dit boek niet het geval. We lezen vanuit perspectief van moeder Roos en dochter Maddy en dan vaak over dezelfde situaties. Dat geeft zo'n goed beeld van verschillende perceptie. Daarbij zit er heel veel (cynische) humor in de dagboekverslagen. Ik heb meerdere keren moeten lachen.
Door het persoonlijke in de dagboeken heb ik het gevoel dat ik de dames goed heb leren kennen. Leuke vrouwen zijn het. Grappig is ook dat we oma Loes in eerste instantie alleen via de dagboeken van Roos en Maddy leren kennen en dat ze op het einde ook nog wat mag zeggen.

Personages

Renate:
Wat een powervrouwen zijn het eigenlijk allemaal op hun eigen manier, Oma Loes die vroeger voorop ging in de strijd bij de Dolle Mina's, dochter Roos die niet op haar moeder lijkt, maar ook weer wel en toch haar mannetje staat en hoe ouder ze wordt meer voor haar zelf kiest. Kleindochter Maddie die lekker doet wat ze wil en beetje bij beetje uit de put komt.
Het zijn stuk voor stuk leuke personages ook de bijpersonages zoals Adam en Lein, de zus van Roos, zijn leuk.

Marieke:
Helemaal mee eens, stuk voor stuk leuke personages. Allen hebben ze zo hun eigen problemen en moeten daarmee leren omgaan. Mooi is het dan om te zien, dat dat ze ook lukt. Ze zijn er voor elkaar, ook al zijn ze zo verschillend.

Verhaal

Renate:
In het begin had ik een beetje moeite maar dat komt omdat ik een beetje corona-moe ben dus lees er gewoon niet graag over. Al was deze insteek dan wel weer heel leuk, je ging eigenlijk terug in de tijd en het was daardoor heel herkenbaar. Ook is het leuk dat je door de dagboekvorm veel meekreeg van zowel Maddie als Roos, maar bij beiden kwam oma Loes ook voor dus dat was gewoon leuk. Er komen tal van onderwerpen voorbij die gewoon herkenbaar zijn maar ook grappig. De zoektocht naar wie ze zijn of willen worden is ook herkenbaar, want we zijn altijd toch aan het zoeken naar wie we willen zijn.

Marieke:
Wat een heerlijke roman. Ik heb genoten van begin tot het einde. Dat het speelde tijdens het begin van de coronatoestanden vond ik juist er goed gevonden en gaf een extra dimensie aan het verhaal. Van het nuchtere en brave van Roos, naar de opstandigheid van haar zus Jolein die de andere kant van de corona bepleit (de complotten), wat zorgt voor een realistisch beeld. En dan oma Loes, een 'kwetsbare' oudere, die haar eigen plan trekt. Wat een heerlijk mens is dat.
Daarnaast de 'gewone' menselijke dingen zoals verbroken relaties, het leven na een scheiding, gedoe op het werk en nieuwe vriendschappen, maken het een hedendaagse zeer herkenbare roman. En vooral de humor sprak me erg aan.

Conclusie

Renate:
Dit boek heb ik echt met heel veel plezier gelezen. Het was echt heel leuk om dit boek te lezen en dit uitstapje van Anya Niewierra in haar samenwerking met haar dochter Merel Godelieve smaakt naar meer. Het is herkenbaar en af en toe echt heel grappig. Kortom echt een boek dat je met veel plezier meeneemt op vakantie ofzo om heerlijk te ontspannen, want het zijn leuke korte hoofdstukken en als je het boek weg legt ben je zo weer in het verhaal. Ook ga je toch wel een beetje van deze vrouwen houden!

Marieke:
Helemaal mee eens, Renate. Een feestje om te lezen. Een zeer geslaagd uitstapje van Anya Niewierra en niet te vergeten een zeer welkom voor Merel Godelieve als auteur. Op de avond van het spannende boek noemde Anya Niewierra haar nieuwe boek al even (tijdens de Moordwijven-quiz en Merel zat voor me in het publiek!) en ze zei dat ze het boek met veel plezier had geschreven samen met haar dochter en raadt het anderen aan om ook zoiets te doen. Dat plezier spat ook van de pagina's af. Een project met liefde geschreven en nu met evenveel liefde gelezen!

Een geslaagde buddyread voor Renate en Marieke met Ook dat nog. Een dagboekroman vol leuke personages die moeten dealen met hedendaagse problemen en die met humor beschrijven. Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, maar het is wat je er zelf van maakt. Dat is gelukt! Roos, Maddy en oma Loes laten je meeleven en worden zo een klein beetje je nieuwe beste vrienden.