Een nieuwe serie, waarbij Diana en Marleen niet op elk vlak helemaal enthousiast waren. Toch geven zij niet meteen op en kijken ze uit naar deel 2 van de Eilandserie, Stormwind. Marleen ergerde zich in Duingras aan de dialogen, Diana miste vooral de diepgang. Maakt Stormwind de verwachtingen wel waar?

Het verhaal

Vincent is een surfer, een losbol, een vrijbuiter. Dus als zijn beste vriend Axel zijn hulp niet meer nodig heeft in Grote Vis, de strandtent die ze samen runden, omdat Axels nieuwe geliefde Wende zijn plek inneemt, kan hij dat alleen maar toejuichen: vrijheid, blijheid. Toch? Hij verruilt het Waddeneiland voor surfparadijs San Diego en geniet van zijn leventje in de zon, vrij van enige verplichting, maar na drie maanden slaat de verveling toe. Hij mist Axel, hij mist kitesurfen en hij mist… iets wat hij zelf nog niet kan benoemen.

Als Vincent terugkeert naar het eiland, blijkt de vriendenkring daar uitgebreid te zijn met de achttienjarige Milena, een nichtje van Wende dat na een traumatische gebeurtenis een veilige haven nodig had. Terwijl hij met hernieuwde energie en motivatie helpt bij allerlei nieuwe plannen met Grote Vis, gaat hij zich steeds meer betrokken voelen bij het welzijn van Milena. Maar die durft niet zomaar iemand te vertrouwen.

Het samen lezen

Diana:
Marleen, lezen we toch weer een boek van Jackie van Laren samen. Ik weet nog dat ik helemaal weg was van Vallen en jij iets minder. Bij Duingras zaten we juist weer meer op één lijn. Ik ben erg benieuwd hoe we samen staan tegenover dit nieuwste boek van Jackie van Laren. Ik moet wel zeggen dat ik het vreemd vind lezen - daar kan Jackie van Laren niets aan doen. Maar tijdens het lezen zie ik mijn ex Vincent steeds voor me. Dat geeft het verhaal meteen al een bijzondere dimensie voor me, haha. Ik kon in Duingras geen hoogte van Vincent krijgen. Wat is jouw eerste indruk van deze surferboy?

Marleen: Wel gezellig hoor! Wat grappig, mijn vriend heet Vincent en dat geeft het inderdaad wel iets extra's, maar volgens mij is het voor mij wel iets positiefs haha! Wel heeft mijn vriend een heel ander karakter, dus veel overeenkomsten zag ik niet! Ik vond Vincent in het eerste deel heel erg oppervlakkig. Op zich logisch aangezien dat deel niet om hem draaide, maar desondanks las ik tussen de regels door wel dat er mee achter hem schuilde. Ik vond Stormwind dan ook echt fijn om meer over hem te lezen. 

Je leest dit boek grotendeels enkel vanuit zijn perspectief, hoe vond je dat? 

Diana: Ik vind het altijd fijn om vanuit iemands perspectief te lezen. Dan heb je toch het gevoel dat je iemand beter leert kennen. En dat vind ik in Stormwind ook echt geslaagd. Ik heb wel het gevoel dat ik Vincent leer kennen. Toch komt-ie niet helemaal uit de verf om een of andere reden. Ik erger me aan zijn chaotische gedachten, maar dat past ergens ook wel, want in Duingras kwam-ie ook chaotisch qua gedachten over. Opvallend vind ik wel dat ook in dit boek een van de lovers weer aan het lachen gebracht moet worden. Hoe zeg ik dat... In elk verhaal van Jackie van Laren staat een lach centraal. Het is belangrijk om de ander te laten lachen, want dat doet-ie nooit en de lach is een cadeautje. Valt jou dit ook op?

Marleen: Ja, nu je dat zo zegt! Dat is me eigenlijk tot nu toe niet opgevallen, maar het is inderdaad wel een terugkerend thema in de boeken van Jackie. Ik vond juist dat die chaotische gedachten wel passend waren bij het karakter van Vinnie. Ik vond 'm daardoor juist menselijker, denk ik. Wel past dat chaotische denken echt wel bij de schrijfstijl qua dialogen van Jackie van Laren. Die dialogen vond ik het minst van het boek, maar ze trekt daarin wel één lijn. 

Hoe vind je de intermezzo's? Vond je het iets toevoegen? 

Diana: Ik vind de intermezzo's fijn. Het geeft me een korte pauze in het verhaal en dat kan deze serie goed hebben. Ik vind het ook wel even fijn om de standpunten van anderen, zoals Wende en Exel, te lezen. Anders is het toch wel heel erg subjectief allemaal. Wisselend perspectief spreekt me ook altijd meer aan, zoals in Vallen en Opstaan. Ik vond het verhaal verder heerlijk en supersnel lezen. Niet erg diepgaand, maar fijn. Zeker als het mooi weer is - zon waar ben je? Hoe vond jij dat?

Marleen: Ik vond juist die intermezzo's echt compleet geen toevoeging, haha! Het was leuk, maar wat mij betreft had de auteur deze beter achterwege kunnen laten. Nu leek het een beetje alsof ze perse de andere personage een stem had willen geven, maar die niet zo in het verhaal had kunnen verweven. 

Stormwind is ons allebei iets beter bevallen, maar nog steeds met wat kanttekeningen. Desondanks is Stormwind een heerlijk feelgoodverhaal en echt perfect voor de aankomende zomer voor op je balkon, in de tuin, in het park of op het strand. Kortom, een perfecte zomerroman!