Psychiatrie in de jaren dertig, daarover gaat De verborgen kinderen van Elizabeth Byler Younts. Het is een boek met een zwaarbeladen thema maar vol met vriendschap en hoop. Ik had het geluk het boek te mogen lezen met dank aan Kokboekcentrum.

-door Lizzie-

Over De verborgen kinderen

Elizabeth Byler Younts schetst in De verborgen kinderen een aangrijpend beeld van de psychiatrie in Pennsylvania, 1937. De veertienjarige Brighton kent alleen het leven binnen de grauwe muren van gesticht Riverside. Hier wordt ze opgevoed en onderwezen door verpleegster Joann. Brighton weet niet dat Joann geheimen bewaart die een sleutel vormen tot haar verborgen verleden. Een verleden dat Brighton vasthoudt in het sombere Riverside.

Brightons enige vriend en lotgenoot is de albinojongen Angel. Samen besluiten ze te ontsnappen. Maar weglopen is één ding, voorbereid zijn op de buitenwereld is iets heel anders. Zonder geboorteakte en geld zijn ze overgeleverd aan de genade van vreemdelingen, die niet altijd het beste met hen voor hebben…

De verborgen kinderen is een hartverscheurende historische roman over de kracht van vriendschap en de schoonheid die schuilt in de grote en bedreigende buitenwereld.

Mijn mening

In dit boek krijgen we zicht op hoe mensen in de jaren dertig gewoon weggestopt werden omdat ze op de verkeerde man verliefd werden, of omdat hun man vond dat ze er niet gelukkig uitzagen. Kinderen werden weggestopt omdat ze doof, blind of gewoon anders waren. Die kinderen of vrouwen waren niet gek, ze waren normaal voor ze het tehuis in gingen (niet allemaal maar velen) en er werd gewoon niets aan gedaan, ze werden afgezet bij het tehuis zonder veel uitleg en wat geld… Die vrouwen werden uiteindelijk wel gek, door de manier waarop ze behandeld werden en de mensonterende behandelingen, zoals hydrotherapie, isolatie, sterilisatie en lobotomie. Nu kunnen we ons niet voorstellen dat het toen zo was, maar dit boek en het onderzoek van de schrijfster bewijzen dat dit echt bestaan heeft.
Maar ook al was je echt “krankzinnig”, dat is nog geen vrijbrief voor de mensonterende behandelingen die deze mensen ten deel vielen en niets geholpen hebben. Mensen met mentale problemen verdienen de juiste behandeling en juiste ondersteuning.

Byler Younts is er met De verborgen kinderen in geslaagd een meeslepende roman neer te zetten. Het boek is vanuit twee tijdlijnen geschreven. In het heden wordt Nell geconfronteerd met haar verleden en realiseert ze zich dat ze het tijd is om onder ogen te zien wat ze heeft achtergelaten. De historische tijdlijn is geschreven vanuit de instelling; het is zwaar beladen en soms schokkend. De schrijfster is erin geslaagd er een positieve noot aan te koppelen, door de onverwoestbare vriendschap tussen Brighton en de albinojongen naar de voorgrond te brengen. Dat geldt ook voor de band die Brighton heeft met verpleegster Joann, die haar beschermt en opvoedt als haar eigen dochter. Toch gaan ook Brightons ogen open als blijkt dat niet alles is, zoals zij dacht dat het was. Vanuit het heden moet Nell het verleden onder ogen zien te komen, wat haar zwaar valt, maar ze beseft dat het verhaal verteld moet worden, dat de omstandigheden waarin de instelling werd gerund aan het licht gebracht moeten worden. Want niet iedereen die in Riverside zat was gek.

De verborgen kinderen is een goed uitgewerkt verhaal, met een bepaalde spanning in het boek die ervoor zorgt dat je steeds verder wilt lezen om de afloop te kennen.
Het is een boek over vriendschap en hoop op een beter leven. Hoop dat er toch nog goede dingen bestaan, een wereld naast de instelling, naast alle gruwelheden.

Hebben jullie dit boek al gelezen? Of een gelijkaardig boek?