Stiekem was ik een beetje vergeten dat 'De week van' alweer voor mij was. Wat gaat de tijd toch snel. Het is een cliché, maar oh zo waar, zeker als je een klein kind hebt. Ik neem jullie mee door mijn afgelopen week.

- door Diana -

Zondag

Vandaag moet ik aan de bak voor de studie. Mijn man past op op onze kleine man en ik kan de hele dag studeren, als het goed is tenminste. Uiteraard liep de dag heel anders. Man was enorm moe, wat ik ook goed kan begrijpen met de werkdagen die hij maakt en een kleine tegenslag maakte dat het even belangrijk was dat hij wat rust nam. Dat deed hij. Het pesthumeur bleef tot hij naar bed ging, dus van studeren, lezen of andere ontspanning was weinig sprake. Al is een dag met je zoon natuurlijk altijd fijn.

Maandag

Zelf zat ik ook niet helemaal lekker in mijn vel. De deadline, 02-11-2021 13.00, voor het inleveren van mijn eindportfolio kwam steeds dichterbij. Er waren twee stressvolle dingen; nog niet al mijn studieresultaten waren verwerkt in het online systeem. En als niet al mijn studiepunten gehaald waren volgens dat systeem mocht ik officieel niet op examen. Ik probeerde er wel iets positiefs van te maken, maar dat lukte niet. Ik had zo hard gewerkt. Ik wilde niet dat dat 'voor niets' was en dat ik dan drie maanden later pas op examen mocht. Een ander ding dat me onzeker maakte is dat ik niet alle informatie had die ik wilde verwerken in mijn verhalen. Daar baalde ik van omdat ik echt het gevoel had met 1-0 achterstand het mondeling examen in te gaan. Toch zette ik door. Ik schreef al mijn reflecties. Las alle artikelen nog een laatste keer door. En met nog 1,5 uur werk voor de boeg besloot ik vroeg te gaan slapen.

Dinsdag

Eigenlijk wilde ik heel vroeg opstaan. Maar een hele slechte nacht maakte dat ik mijn bed niet uit te branden was. De start was dan ook heel traag. Ik bracht mijn kleine vriend naar de opvang en ging aan de slag. Om 10.45 kreeg ik een telefoontje, mijn studieresultaten zouden zo snel mogelijk verwerkt worden en ik kon gewoon op examen deze periode. Yeah! Om 11.00 uur had ik een gesprek met mijn studieloopbaanbegeleider. We spraken over nieuws, over mijn artikelen en de keuzes die ik gemaakt heb tijdens het schrijven ervan. Hij gaf aan dat hij natuurlijk niks kan zeggen over of ik wel of niet zal slagen, maar ik had in ieder geval goed nagedacht over de keuzes die ik had gemaakt. Daar kon je het mee eens zijn of niet, maar hij verwachtte dat je daar met mij een volwassen gesprek over kon voeren. Dat maakte mijn dag goed, want zo voelde mijn achterstand niet meer als een achterstand. Ik leverde ruim voor 13.00 uur in en ging vol adrenaline nog even naar de zaak. Eigenlijk om te werken, maar ik was zo vol van energie dat dat er niet echt van kwam. Ik wilde een feestje vieren die avond, maar manlief was doodop. We bestelden wat lekkers en gingen vroeg slapen. Dat feestje kwam van het weekend wel.

Woensdag

"Mama is geslaagd", de kleine man loopt een beetje op de feiten vooruit, maar wat is het heerlijk dat hij zich bewust is van dat ik studeer en dus op de goede weg ben. Met mijn hoofd in de wolken door deze uitspraak ging ik heerlijk aan de slag. Ik werkte de hele dag hard. Ik krijg vanaf december iemand erbij en ben druk bezig mijn processen te verduidelijken én mijn achterstand weg te werken. Ik overlegde veel met manlief over de gang van zaken en werkte meer weg dat ik verwacht had. 's Avonds was ik eigenlijk wel weer klaar. Ik las in bed nog wel even in Alle sterren aan de hemel van Sarah Lark, maar ik was eigenlijk te moe om het verhaal goed tot me te nemen. Ik hield het dus bij één hoofdstuk.

Donderdag

Ook vandaag stond er een drukke werkdag op het programma. Ik werkte weer een deel achterstand weg; verwerkte de opdrachten van manlief, liet twee contracten tekenen en voor ik het wist was de dag weer voorbij. Ik hoefde niet te koken, want omdat mijn man het hele weekend met vrienden in een huisje in Horst-America zit voor het jaarlijkse Slotconcert van Rowwen Hèze wilde hij nog wel traditioneel frietjes eten met zijn gezin. Na het eten ging hij de boodschappen voor het weekend doen met zijn beste vriend en ik bracht onze knul naar bed. Toen manlief thuis was, pakten we zijn koffer in en kletsten we nog wat over het leuke weekend dat hem te wachten stond. We installeerden zijn nieuwe iPhone, maar dat duurde erg lang, waardoor we maar een nacht van 4 uur hadden.

Vrijdag

Ik keek in mijn agenda en zag daar staan: college. Dus ik zat netjes klaar en er was niemand. Ik verwachtte dat ik te vroeg was, dus ik liet de 'vergadering' maar even aan staan. Ik hoorde het wel als er iemand bij kwam. Had ik me een week vergist. Het college duurde nog een week. Ik besloot even te lezen in Alle sterren aan de hemel. Ik ben ongeveer op de helft en ik vind de boeken van Lark altijd heel fijn. Ik reis graag af naar Nieuw-Zeeland. De hoofdpersonen in dit boeken raken me niet echt. Ik kan geen binding met hen vinden. Nu er een nieuw personage komt, Willie, krijg ik met haar een betere band, waardoor ik wat gemakkelijker door lees. Nog steeds maakt de vermoeidheid dat ik heel langzaam ga. Ik werk nog even aan mijn presentatie en ruim wat op. Dan is het alweer tijd om de kleine op te halen. We eten pizza en ik plof 's avonds met een biertje op de bank. Ik kijk Squid Game, een serie waarvan ik dacht dat ik het niks zou vinden. Toch ben ik positief verrast. De eerste twee afleveringen waren echt doorbijten, maar daarna heb je gewoon een band met de hoofdpersonen. Gisteren raakte ik echt ontroerd op een bepaald moment. De serie is goed in elkaar gezet. Je wil gewoon dat ze een manier vinden om er samen uit te komen. Je wil niet dat er steeds maar weer personages sterven. En dan op de achtergrond, de spanning. Ik heb echt op het puntje van mijn stoel gekeken en bewust de twee laatste afleveringen voor zaterdag bewaard.

Zaterdag

Niks is lekkerder dan wakker worden en dan even alleen te hebben. De kleine boef sliep nog, dus ik las een paar hoofdstukken van Alle sterren aan de hemel. Na een halfuur werd hij ook wakker en we startten de dag samen. Hij speelde, keek Super Wings en na zijn slaapje deed hij voor de eerste keer met een kinderwinkelwagentje boodschappen. Hij vond het geweldig. Ik zette De Smurfen op tijdens het koken en voor ik het wist was het al bijna bedtijd. Ik werkte vandaag aan mijn kerstboomkussen. Ik ben gek op Kerst en vind het heerlijk om alvast in de stemming te komen met wat kersthaakprojecten en kerstmuziek aan. 's Avonds keek ik een kerstfilm en de laatste twee afleveringen van Squid Game. Nu weer even denken welke serie ik nu ga kijken.

Mijn feelgood moment deze week: De opmerking: "Mama is geslaagd!" En het gesprek met de docent. Ik kreeg heel veel positieve energie van beiden.

Mijn niet zo feelgood moment deze week: Twee maanden geleden ging onze hond onder het mes omdat ze een kwaadaardige tumor op haar poot had. Daar is ze nog van aan het revalideren. Vorige week was ze ziek, en ik knuffelde met haar om haar gerust te stellen. Net boven haar hechting, er was namelijk ook een melkkliertumor weggegaald, voelde ik opnieuw een knobbeltje. Afgelopen maandag belde de dierenarts met slecht nieuws. Ook dit knobbeltje is kwaadaardig. Waarschijnlijk wordt dit de laatste operatie in het belang van de hond. Ze is al 11 en we kunnen haar niet uit eigenbelang blijven opereren. Die kwam erg hard bij me binnen. Nu lijkt elke minuut met haar nog meer te tellen, zeker na het afscheid in augustus van haar zus.