Van 1 t/m 7 juli is het Week van het Beeldverhaal. Een uitgelezen kans om eens te ontdekken wat er allemaal voor Feelgood-beeldverhalen zijn. Tijdens onze zoektocht naar leuke strips, hebben we wat leuks gevonden: Dating for Geeks. Drie nerdy mannen die de wereld induiken van afspraakjes, datingbureaus en foute openingszinnen. Grappig detail: de schrijver/ tekenaar speelt zelf een rol in zijn eigen strips. Vonden we het de moeite waard of niet?

- Door Mandy, Renate en Marieke

 De strip

Dating for Geeks is een serie strips van Nederlandse bodem. Single players is de eerste strip in de serie. Inmiddels zijn er al zeven boeken in deze serie verschenen. Officieel zijn de strips zogeheten strookjesstrips en verschijnen ze dagelijks in de Nederlandse krant De Metro. Uitgeverij Strip2000 besloot deze ‘strookjes’ te verzamelen in een album.

 De schrijver

Kenny Rubenis werd geboren op 1 oktober 1984 te Rotterdam. Niet veel later begon hij met tekenen.
Hij werkte jarenlang als de vaste assistent van Fokke & Sukke tekenaar Jean-Marc van Tol en zijn werk is onder andere te zien geweest op TV bij De Wereld Draait Door en Koefnoen, op het Melbourne International Comedy Festival, in stripbladen EPPO, MYX en Zone 5300 en bijna dagelijks op de websites van het Voorlichtingsbureau Brood.
En nu tekent Kenny dus dagelijks Dating for Geeks voor dagblad Metro.

Bron: http://datingforgeeks.tumblr.com/auteur

 Het lezen

Mandy: Ik heb dit boek uitgekozen op de voorkant en de titel. Het leek me leuk om dit beeldverhaal te lezen, omdat drie jongens, alle drie nerds, op zoek zijn naar een meisje die ze op date mee kunnen nemen. Helaas leest het niet als een lopend verhaal, maar zijn het elke keer losse verhalen van drie plaatjes. De verhalen komen wel steeds om de paar pagina’s terug en gaan dan verder. Helaas heeft het boek me niet zo kunnen bekoren. De humor pakte me gewoon niet. Niet eens een glimlachje. Ook had ik niet zoveel met de verwijzingen naar andere ‘geek’ series zoals Star Trek, Doctor Who en Game of thrones. De tekeningen vind ik dan wel weer heel erg leuk.

Renate:
Dankzij Mandy kwam dit boek op mijn pad, al had ik het al wel eens gezien, en wel eens de stripjes gelezen in de metro.
Ondanks dat het net als wat Mandy hier boven al zei, geen doorlopend verhaal is, vond ik het toch wel erg leuk, maar dat komt omdat ik stiekem best wel een nerd ben, de meeste series die vernoemd worden, ken ik wel of heb ik wel gezien, dat maakt het toch herkenbaarder.
De humor was ook leuk, lekkere droge humor, vond het erg grappig, wel grappig ook dat enorme ongemakkelijke gedoe op de datingmarkt.
Op naar meer dating for geeks!

Marieke:
Dating for geeks, ik kon me er niet zoveel van voorstellen, maar ik ging het album lezen. Een strip over Nerds, ze houden van computerspelletjes en Star wars en ze staan met hun mond vol tanden als ze iets moeten zeggen tegen een meisje. Nerdige kleding en brillen, alle vooroordelen van nerds worden lekker uitvergroot. In dit stripverhaal gaat het over de liefde, of de zoektocht. Een serie speeddates die op niets uit lopen en het op zoek gaan via een datingbureau. Het is allemaal een beetje flauw. Ook jammer is dat er niet echt een verhaallijn is te vinden tussen de losse strips. Een enkel keer volgen de korte stripjes elkaar op, maar voor een heel strip boek ontbreekt toch een beetje samenhang. De tekenaar neemt zichzelf niet zo serieus en is regelmatig aanwezig in de strips, wat dan wel weer humor is. En om een paar stripjes nog wel even moeten gniffelen (naar de bioscoop als het Nederlands elftal voetbalt, gegarandeerd een zaal voor je alleen), maar het is te weinig om het hele boek leuk te vinden.

Foto: Impressie illustraties uit Dating for Geeks

Conclusie:

Dating for geeks, we hadden er nog niet eerder van gehoord, maar gaven het een kans. We vonden het alle drie jammer dat de strips niet doorlopen als een verhaaltje, maar dat het steeds na drie plaatjes wordt afgebroken. Marieke en Mandy konden de humor niet zo waarderen, maar Renate (die naar eigen zeggen) een nerd is, kon er wel om lachen. De tekeningen zijn leuk, evenals het feit dat de schrijver zichzelf als karakter in zijn eigen strips heeft verwerkt. Maar helaas was het niet genoeg om de strips écht leuk te vinden. Ik denk dat de herkenbaarheid daar te veel voor miste, behalve dan voor Renate die de verwijzingen wel begreep.

Kende jij deze strips al? Of ben je een beetje nerdy en hou je wel van lezen over andere fandoms en wil je dit boek een kans geven? Laat het ons hieronder weten.