Het is alweer even geleden, maar op 17 mei waren Renate, Marieke, Helma en Janneke te gast bij Uitgeverij A.W. Bruna om de Duitse auteur Mechtild Borrmann te ontmoeten naar aanleiding van haar verschenen roman Oorlogskind. Toen wij weer naar huis gingen, werden wij verrast met een goodiebag! Daar zat de roman De vergeten zomer van Carol Drinkwater in. We waren meteen enthousiast want kort daarvoor hadden we Dochter van Frankrijk van Carol Drinkwater gelezen voor een Hot or Not-artikel van Hebban.

Door Janneke

Planning

Zoals jullie weten, zijn onze nog-te-lezen stapels torenhoog! Het duurde daarom even voordat we aan De vergeten zomer konden beginnen. Gelukkig past het perfect in het kader van de #leesuiteigenkast-maand aangezien het boek nu dus al vanaf mei in onze kast staat! De planning werd gemaakt en vandaag lees je onze groepsrecensie van De vergeten zomer!

De vergeten zomer

De druivenoogst is altijd een feestelijke gebeurtenis in de wijngaard van de Cambons. Behalve dit jaar. Wanneer de oogst door een fout mislukt, is dit slecht nieuws voor het voortbestaan van het landgoed. en Clarisse Cambon weet precies wie ze dat kwalijk moet nemen: haar schoondochter Jane. Het is slechts één incident in een jarenlange strijd, waarvan beide vrouwen de oorzaak verborgen houden voor Luc. Luc, die altijd zijn best doet om zijn vrouw en zijn moeder met elkaar te verzoenen.

Wanneer ze de dagelijkse leiding van de wijngaard overneemt, vindt Jane bewijs voor het feit dat Luc niet de man is op wie ze twintig jaar geleden verliefd werd. En wat erger is, ze weet dat alleen haar oude vijand Clarisse kan helpen om de waarheid te achterhalen...

Heerlijk zomer!

De titel doet het eigenlijk al vermoeden, maar na het zien van de cover kregen wij helemaal het zomerse gevoel te pakken! In mei keken we daar natuurlijk heel erg naar uit en in nu in september doet het ons terugdenken aan deze afgelopen fantastische zomer. Helma: “Een zonnige cover, die een fijne zomerse feelgood voorspelt. Je vraagt je af waar de vrouw die naast haar fiets loopt op weg naar toe is? Staat het misschien symbool voor het teruggaan in de tijd omdat de titel verwijst naar iets wat in het verleden gebeurd is en vergeten is?” Lore kreeg er de reiskriebels van: “Een meisje met de fiets tussen de bomen en weilanden. De ideale vakantie in het zuiden. Ik had meteen zin in deze zomerse setting aan het zwembad op reis.” Marieke: “Een cover die ‘zomer’ ademt. De dame in de zomerjurk, het gebruik van kleur, de struiken vol in ’t groen, de zandweg en de blauwe lucht, het klopt allemaal. Een boek waarvan je bij voorbaat weet dat het wel een mooie roman moet zijn.”

Het verhaal

Met ruim 400 pagina’s is het een uitgebreid verhaal waarbij verschillende thema’s aan bod komen. Helma noemt er een paar: “Het is een mooie roman met als hoofdthema's: liefde, rouwen, vertrouwen, vergeven, afsluiten en opnieuw beginnen met daartussendoor familiegeheimen die koste wat kost verborgen moeten blijven.” Renate voegt daar nog iets aan toe: “Het verhaal gaat vooral over de liefde, familie, familievetes en wijn maar ook over de geschiedenis. Een verhaal wat je meeneemt en even niet loslaat, heerlijk om te verdwijnen in een verhaal tijdens het lezen.” Marieke benadrukt ook deze thema’s maar ook de sfeer die wordt gezet: “En dat allemaal onder de Franse zon die je voelt tijdens het lezen. Ik vond het een heerlijk verhaal om te lezen.” Ook Janneke werd gegrepen door de sfeer van het verhaal. “Door de vele beschrijvingen van het landschap en bijvoorbeeld van het proces van het plukken van de druiven, waan je je al snel in het prachtige Franse landschap, inclusief de zinderende zomerse hitte.” Lore werd vooral gegrepen door het verlies in het verhaal: “Het verhaal is heerlijk zomers en gaat grotendeels over wijn maken, de zon, maar ook verlies. Dat geeft het verhaal ook een emotionele kant. Niet dat het een tranentrekker is, maar je gaat zeker niet enkel genieten van de Provence.”

Sterke vrouwen

Over de personages hebben we heel veel te zeggen. We zijn het er allemaal over eens dat Jane en Clarisse de belangrijkste hoofdpersonages zijn. Marieke weet deze twee personages mooi te beschrijven. “Jane woont in Londen en is getrouwd met Luc. Echte liefde hoewel ze elkaar soms tijden niet zien door het werk van Luc. Jane is een zelfstandige vrouw, die weet wat ze wil. Luc is niet gebonden aan een plek, hij houdt van Londen en van zijn reizen voor de films die hij maakt, maar zijn ‘thuis’ is toch echt het landgoed in de Provence waar hij is opgegroeid. Elk jaar keert hij terug om toe te zien op de druivenoogst, de wijnproductie en aansluitend de olijfoogst.

Clarisse Cambon is de eigenares van het landgoed, welke ze met strakke hand beheert. Geliefd is ze nooit geweest en ze heeft ook geen moeite gedaan om dat ze veranderen. Tussen Clarisse en Jane is een vete ontstaan, toen Jane als jong meisje iets zag, wat ze niet had mogen zien. Ze werd verbannen van het landgoed. Dat ze later toch terugkeert als vrouw van Clarisse ‘s zoon Luc helpt niet om haar milder te stemmen. Sterker nog, ze maken nog steeds ruzie.”

Het verhaal wordt dus gedragen door twee sterke hoofdpersonages. Renate benoemt hoe goed Drinkwater de vete tussen de beide dames heeft neergezet. Je voelt het intens tijdens het lezen, maar ze heeft het ook zo geschreven dat je begrip krijgt voor beide dames. Janneke beleefde dat wat anders. “De ruzie is inderdaad goed neergezet, maar de oorzaak van de vete vond ik nogal ongeloofwaardig. Er wordt heel lang verwezen naar dat ene moment waarop alles fout ging. Toen we daar eenmaal achter kwamen was ik wel en beetje teleurgesteld. Was dat het nou?” Marieke: “De uitwerking van de afkeer van Clarisse naar Jane toe is goed gedaan, het is zo duidelijk dat ze niets van haar moet hebben. Wat is er toch met Clarisse, wat is er gebeurd dat ze zo verbitterd is geraakt? Het hele boek door blijft die vraag rondspoken en wordt maar in kleine gedoseerde hoeveelheden uitgelegd.”

Luc is ook een belangrijk persoon in het verhaal. Lore: “Luc is de schakel in dit geheel, maar over hem wordt er eigenlijk weinig verteld. Ik had in het begin niet echt de indruk dat ik hem leerde kennen.” Helma: “Hoewel Luc niet altijd lijfelijk aanwezig is, speelt ook hij een bepalende rol in het verhaal als echtgenoot van Jane en zoon van Clarisse en hij moet dealen met de vijandigheid tussen de vrouwen van wij hij houdt.”

Naast de hoofdpersonages is er ook zeker een belangrijke rol weggelegd voor de bijpersonages.

Helma: “De verschillende personages, ook de bijpersonages, spreken tot de verbeelding, maar omdat ze vanuit het perspectief van Jane worden gezien, is het beeld dat je van ze krijgt misschien wat eenzijdig. Je hebt in ieder geval wel direct een hekel aan Clarisse, die overkomt als een hardvochtige, kille en egoïstische persoonlijkheid.” Renate: “De andere personages zijn ook leuk en geven het boek wat meer body, want een boek alleen over twee sterke vrouwen is ook niet alles natuurlijk.” Janneke: vooral de familie van Matty en Claude vond ik aandoenlijke bijpersonages. Hoe ze eigenlijk een extra vader en moeder voor Luc en Jane waren, vond ik mooi neergezet.”

Beeldende schrijfstijl

De schrijfstijl van Drinkwater kan kort worden samengevat als poëtisch, beschrijvend, prettig en beeldend. Lore: “Je wordt meteen meegenomen in het verhaal en dat zorgt ervoor dat je snel wilt doorlezen. In het begin worden er heel wat raadsels bloot gelegd die je zo snel mogelijk wilt ontrafelen. Ze weet er echter op een mooie manier omheen te werken soms. Het stoort dan ook echt niet dat het soms lang duurt voor een bepaalde actie gevolgen heeft.” Renate: “De schrijfstijl is heel prettig. Ze diept de karakters goed uit, schrijft heel beeldend waardoor je zelfs als je nog nooit in de Provence bent geweest, je gaat inbeelden dat je daar toch bent. Tussen de vele wijnranken en de olijfbomen.” Janneke: “Wat ik zo fijn aan de schrijfstijl van Drinkwater vind, is dat je je tijdens het lezen nooit verveelt. Het is een dik boek en het duurt lang voordat bepaalde mysteries worden opgelost, maar toch gaan de vele beschrijvingen en dialogen nooit vervelen. Ze pakt je met de sfeer en je kan niets anders doen dan je laten meevoeren.”

Ook Helma kon de opbouw van de spanning goed waarderen: “De spanning wordt prima gedoseerd opgebouwd terwijl je meeleeft met Jane, wiens leven van de ene op de andere dag ingrijpend verandert. Het verhaal wordt chronologisch verteld, voornamelijk vanuit het perspectief van Jane met een enkele keer een terugblik.” Marieke: “Vanaf de eerste regel heeft Carol Drinkwater de lezer te pakken. De omgeving wordt mooi beschreven, gebeurtenissen ook, die kloppen gewoon en ook de dialogen zijn realistisch en levendig. De opbouw van het boek is grotendeels chronologisch, met een enkele stap terug naar het verleden. Die flashbacks maken het verhaal van nu compleet en toch weet Carol Drinkwater een onderdeel tot het allerlaatste te bewaren.”

Botsend epiloog

Renate: “De epiloog zorg ervoor dat je veel van de geschiedenis meekrijgt, maar helaas ook dat je het boek wat minder positief dichtslaat. Je krijg antwoord op je vragen, maar helaas niet op de manier waarop je zou verwachten.” Marieke: “Pas in de epiloog wordt het verhaal compleet gemaakt. De epiloog is echter wat grimmiger van karakter en botste met het mooie einde van het verhaal van Jane. Dat was eigenlijk een beetje jammer en ging ten koste van het goede gevoel dat je overhoudt na het lezen van het verhaal van Jane.” Helma: “De epiloog, waarin duidelijk wordt wat het grote geheim van Clarisse is, zou wat mij betreft beter tot zijn recht zijn gekomen als het geplaatst zou zijn voor het laatste hoofdstuk. Dat zou voor mij persoonlijk een betere afsluiting van het boek zijn geweest.”

Conclusie

Wat zijn wij blij dat De vergeten zomer in onze goodiebag zat! We hebben enorm genoten van het zomerse verhaal.

Helma: “Ik las het boek terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam. Het bracht me direct naar het zonovergoten Var in het zuiden van Frankrijk en liet al lezende het druilige weer in ons kikkerlandje achter me. Met een glas rode wijn, schaaltje olijven en een knapperig stokbrood binnen handbereik voelde ik me met De vergeten zomer even op vakantie in Frankrijk. Ik heb ervan genoten!”

Janneke: “Na Dochter van Frankrijk was ik erg benieuwd naar deze roman van Carol Drinkwater. Ik hoopte dat ik deze net zo goed zou vinden en mijn verwachtingen zijn zeker uitgekomen. Jane nam me niet alleen mee naar het zonnige Frankrijk, maar ook op de reis die ze zelf moest doormaken. Het verhaal is boeiend van begin tot het einde. Echt een aanrader!”

Lore: “Voor mij was dit het eerste boek van Carol Drinkwater en dat smaakt naar meer! Het is een leuk verhaal met onderwerpen die ons wat bijleren, wijn maken en de geschiedenis van Frankrijk en Algerije zijn hier twee voorbeelden van. Ik heb van begin tot einde genoten van dit boek en ga zeker nog boeken van deze auteur lezen.”

Renate: “Na het vorige boek van Carol Drinkwater was ik nog niet helemaal overtuigd, maar ben toch blij dat ik dit boek heb gelezen, wat stiekem toch al gauw een paar maanden in de kast stond. Het was heerlijk om via dit boek in de Provence te vertoeven. Daarnaast bevat het leuke en interessante personages en je krijgt wat mee over de geschiedenis van Frankrijk. Ik kijk nu al uit naar een volgende Carol Drinkwater, want met dit boek heeft ze mij wel overtuigd!”

Marieke: “Wat een heerlijke roman van Carol Drinkwater. Ze weet de sfeer van de Franse Provence overtuigend over te brengen op de lezer. Ze voert bijzondere personages op, waarbij je van de meeste gaat houden. Tussendoor leer je ook nog het een en ander over druiventeelt en oogst, wijn maken en over olijven en het produceren van olijfolie. Het is door het verweven van thema’s als rouw, familiebanden, Frans-Algerijnse geschiedenis en keuzes maken in combinatie met misverstanden en invloeden vanuit het verleden een roman met net dat beetje extra, waardoor ik geboeid heb gelezen tot het einde en heb genoten van het boek.”

Heb jij al een boek van Carol Drinkwater gelezen?