Zoals jullie in dit artikel hebben gelezen, zijn wij begonnen met het lezen van De voorproefster van Hitler van Rosella Postorino. Het verhaal sprak Sanne, Marieke, Renate, Marleen, Mandy, Diana en Janneke aan en we waren benieuwd of we er nog een vleugje feelgood uit konden halen, ondanks het zware thema. Vandaag delen we met jullie onze ervaringen tijdens het lezen.

Door Janneke

Schrijfstijl

Tijdens het lezen viel ons de bijzondere schrijfstijl op. Mooi, maar niet altijd even makkelijk te lezen. Dat in combinatie met een wat tragere opbouw zorgde voor een moeilijke start met het lezen.

Marieke: “De schrijfstijl is wel even wennen en het leest niet heel makkelijk. Het zit af en toe tegen het literaire aan met poëtische zinnen. Mooi, maar het haalt de vaart uit het verhaal, daar waar het verhaal toch al wat traag opbouwt. Dat heeft te maken met de wisselingen in tijd die vrij plotseling komen.”

Mandy: “In de schrijfstijl ben ik ook nog een beetje zoekende. Het ene moment staan er mooie zinnen in, het andere moment heb ik het idee alsof het door Google translate is gehaald en snap ik er helemaal niks van.”

Renate: “Er worden mooie zinnen gebruikt, maar wel gecombineerd met af en toe een vage opbouw.”

Opbouw & verhaal

Marieke heeft mooi kunnen samenvatten waar het eerste deel over gaat:

Rosa woont bij haar schoonouders in Oost-Pruisen. Haar man vecht aan het front in Rusland. Dat wordt verteld in het eerste stuk, met daarbij constante wisselingen naar het verleden. Rosa als kind, als jonge vrouw, als ze Gregor leert kennen, maar de lezer maakt ook kennis met haar mening over diverse zaken. Dat afgewisseld met het heden waarin ze wordt gerekruteerd met negen andere vrouwen om Hitlers eten voor de proeven, drie keer per dag. Vrouwen waar ze niet echt bij hoort, maar waar ze door de omstandigheden toe wordt gedwongen mee moet omgaan.

Mandy: “Hmm.. Ik heb het eerste deel nu gelezen van het boek en ik weet gewoon niet wat ik van ervan moet vinden. Ergens wil ik geloven dat het een heel interessant verhaal is, maar eigenlijk is er nog niet zoveel gebeurd. Ook is het allemaal nog wat vaag en dan zijn er ook nog eens allerlei sprongen in de tijd.”

Sanne: “Er is nog niet heel veel gebeurd, en ik kan nog niet zeggen welke kant het op zal gaan. Ik ben benieuwd wat er in het resterende boek nog gaat komen. Er moet nog wel het een en ander gaan gebeuren om het tot een aangrijpend of fantastisch boek te maken.”

Janneke: “In dit eerste deel krijg je vooral veel achtergrondinformatie over Rosa. Helaas zijn de sprongen in tijd moeilijk te volgen waardoor je soms niet weet waar je in het verhaal gebleven bent. Naast de informatie hoe Rosa gekomen is waar ze nu is, gebeurt er weinig in het verhaal. Geen grote spanningsopbouw hoewel je toch wel een beetje nieuwsgierig wordt, hoe het met Rosa en de proefsters zal gaan.”

Renate: “Ben benieuwd naar de ontwikkeling van het verhaal. Ik vind het eigenlijk wel fascinerend en een bizar verhaal. Dat je betaald wordt om eten voor te proeven met het risico dat het vergiftigd is.”

Marleen: “Helaas kwam ik ook (in ieder geval in deel 1) echt niet in het verhaal. Ik las het allemaal een beetje met tegenzin en nam vaker pauze dan ik normaal gesproken zou doen. Hoewel het verhaal echt interessant is en de setting, de manier van doen echt compleet bij de periode past en het erg sterk is neergezet, voelde ik op een bepaalde manier geen klik.”

Hoofdpersoon

Rosa is de hoofdpersoon in het verhaal. Naast haar raak je nog bekend met haar schoonouders en natuurlijk de andere proefsters.

Mandy: “Rosa begint vol goede moed aan haar taak als proefster, maar raakt al snel in een soort depressie. En geef haar eens ongelijk. Daarnaast loop je zelf ook nog eens het risico om vergiftigd te worden. En bij de meiden met wie ze dit samen doet, vindt ze ook al geen aansluiting.”

Sanne: “Rosa, het personage waarom het allemaal draait, is ook wat bijzonder. Enerzijds is ze nog heel jeugdig en wat onbezonnen. Aan de andere kant maakt ze kennis met verlies en moet ze noodgedwongen opgroeien in een oorlog zonder haar man (die in dienst is) of het uitzicht op een normaal gezinsleven.”

Renate: “Wat ik van Rosa moet denken weet ik nog niet, aan de ene kant is ze heel naïef laat zich snel voor het karretje spannen.”

Diana: “De vele personages en de grote afstand die de personages hebben, wekken het verhaal niet tot leven. Ik heb ook nog niets met de hoofdpersoon.”

Janneke: “Ik probeerde me in de hoofdpersoon de verplaatsen, maar had daar moeite mee. Ik had niet echt de ervaring van een klik en begreep haar verhouding met de andere proefsters niet. Dit zorgt ervoor dat je moeilijk kunt meeleven. Ik bleef voornamelijk doorlezen omdat ik wil weten hoe het verhaal afloopt.”

Bijzonder, rommelig en nieuwsgierig

Voordat we gingen lezen, wisten we natuurlijk dat dit geen feelgood verhaal zou worden.

Marieke: “Zoals te verwachten was is dit boek geen feelgood verhaal, toch is het ook weer niet zo dramatisch dat het er totaal niet thuishoort. Het is een historische roman.” Wij zijn wel een groot fan van historische romans dus op die manier vinden we toch dat dit boek een plekje verdient op onze spot.

Zoals je hierboven hebt kunnen lezen, had een aantal van ons helaas moeite met dit eerste deel van het boek. Maar ondanks dat zijn we wel nieuwsgierig geworden naar de rest van het verhaal. 

Sanne: “Mijn eerste indruk? Bijzonder. We zijn nu op ongeveer een derde en ik ben nog niet heel erg gegrepen. Begrijp me niet verkeerd, ik lees graag verder, maar ik voel nog niet het hartverscheurende of gruwelijke waarvan ik had verwacht het tegen te zullen komen.”

Janneke: “Dit verhaal is echt heel anders dan de meeste verhalen die ik over de Tweede Wereldoorlog heb gelezen. Rosa is dan wel de bommen in Berlijn ontvlucht en werkt nu voor Hitler, maar verder merk je tijdens het lezen weinig van de oorlog. Ik ben nog niet erg gegrepen door het verhaal, maar wel nieuwsgierig en ga snel verder lezen.”

Diana: “Ik heb veel moeite met het lezen van De voorproefster van Hitler. Om de een of andere reden word ik niet gegrepen door het verhaal.”

Marleen: “Ik ben redelijk laat begonnen met lezen en dat was misschien niet zo heel slim. Ik had niet al te positieve reacties gelezen hier en dat zorgde ervoor dat ik niet zo heel veel zin had om te beginnen met lezen. Ik ben wel erg benieuwd hoe het verhaal zich verder gaat ontwikkelen. Hopelijk wordt het in deel twee net iets beter en kan ik dit boek alsnog met een goed gevoel dichtslaan.

Marieke: “Ik vind het eerste stuk wat rommelig en ben op zoek naar het verhaal waar het om draait. Ik heb de indruk dat dat nog komt in het tweede deel.”

Mandy: “Ik vind het nog niet echt een prettig boek, maar ik geef ook nog niet op. Ik ben benieuwd wat het volgende deel me gaat brengen.”

Renate: “Het enige wat ik nu wil is gewoon verder lezen, lezen hoe het Rosa vergaat.”

Wij gaan dus snel verder met lezen. Ga jij verder met lezen als een boek je niet direct pakt?