Toen Het Rosie project uitkwam in 2013 wat het meteen een grote hit. De debuutroman van Graeme Simsion kreeg veel lovende recensies en iedereen had het over de bijzondere Don Tillman en zijn avontuur om een vrouw te vinden. Een jaar later verscheen het vervolg Het Rosie effect en nu vijf jaar later kunnen fans hun hart ophalen bij de derde roman over Don, Rosie en hun zoontje Hudson. Voor de Feelgood Club mochten Marieke, Marleen, Lore, Mandy en Janneke Het Rosie resultaat lezen!

Door Janneke

In het kort

Hudson, de zoon van Don Tillman en Rosie Jarman, is elf als het gezin terug verhuist naar Melbourne. Don wil zijn zoon daar zo goed mogelijk voorbereiden op de middelbare school. Hij was zelf toen een buitenbeentje en Hudson is ook een beetje ‘anders’. Don besluit het Hudson Project te starten. Met hulp van de beste experts zal hij Hudson ongemerkt voorbereiden op de veeleisende jungle van de middelbare school. Sociale vaardigheden, sport, vrienden: alle kwesties pakt Don planmatig aan. Maar Hudson is niet alleen Dons zoon, maar ook die van Rosie en hij laat zich tot Dons verrassing niet zomaar in een project vangen.

Het was al weer even geleden…

Het was bijna voor ons allemaal even geleden dat we de boeken hadden gelezen. Lore realiseerde zich dat ook en was bang dat ze er te veel uit zou zijn, maar door de tijdssprong in het verhaal viel dat gelukkig allemaal mee. Janneke luisterde vorige jaar (voor het eerst) de Rosie-boeken dus dat kwam met de timing wel goed uit! 

Marleen en Marieke lazen alleen het eerste deel en hadden Het Rosie effect al een tijdje ongelezen in de kast staan. Marleen: “Het was voor mij echt tijden geleden dat ik Het Rosie project las en deel twee, Het Rosie Effect stond al jaren in de kast te wachten. Toen bekend werd dat er een langverwacht derde deel zou verschijnen over Don Tillman was het voor mij een mooie stok achter de deur om nu eindelijk eens deel twee te lezen. Ik kon me nog herinneren dat ik het eerste deel tof vond.”

Marieke: “Na Het Rosie project, dat ik helemaal geweldig vond, bleef Het Rosie effect maar ongelezen op de e-reader staan. Achteraf misschien maar goed, want als ik reacties zie van mensen die ze vlak achter elkaar lazen, viel het tweede boek bij hen tegen. Nu met de komst van Het Rosie resultaat heb ik het tweede deel gelezen en heb er net zo veel van genoten als van deel een. Spannend was het daarna om verder te gaan in Het Rosie resultaat. Zou het ook weer net zo leuk zijn?”

Perspectief

Net als de vorige delen, wordt dit boek ook weer verteld vanuit het perspectief van Don. Voor Lore was dit meteen een reminder waarom ze ook al weer zo van deze boeken hield. Lore: “Vanaf het begin van het verhaal wordt duidelijk waarom ik zo'n fan was van de eerste twee delen. De unieke manier van redeneren van Don geeft het verhaal zo'n grappige insteek, maar wel op een respectvolle manier. Er zijn weinig boeken waarin je het verhaal leest vanuit een autistisch personage. Je leert personen met autisme beter begrijpen doordat je de manier van redeneren van Don leest.”

Voor Marleen was het boek beter geweest als het eens vanuit een ander perspectief werd verteld. “Don is heerlijk om vanuit te lezen, maar de manier waarop hij leeft en praat is ook wel apart en daar moet je wel constant zin in hebben. Ik moest af en toe echt wel even pauze nemen van Don, Hudson en Rosie Tillman.”

Janneke had precies de tegenovergestelde ervaring: “Dat het verhaal vanuit de autistische Don wordt verteld, vond ik in de eerste twee delen erg origineel en bijzonder om te lezen. Ik ben blij dat dit in het derde deel weer zo is. Het is verhelderend om de wereld en gebeurtenissen vanuit zijn oogpunt te zien.”

Mandy moest even wennen. “In het begin moest ik even heel erg wennen. Ik weet niet precies waar het aan lag. Misschien was het te lang geleden dat ik de vorige delen las, maar ik vond het begin erg rommelig en kon moeilijk in het verhaal komen. Het leek allemaal van de hak op de tak te springen en er kwamen gebeurtenissen voor in het verhaal die voor mij niets toevoegden. Het voelt alsof er heel erg gehaast en onsamenhangend wordt toegewerkt naar waar het verhaal eigenlijk om gaat: Hudson die naar de middelbare school gaat. Na een hoofdstuk of vier begin ik er eindelijk in te komen.”

Personages

We waren vooral benieuwd hoe het met onze favoriete personages ging! Opmerkelijk wel was dat we ineens elf jaar verder in de tijd zijn en Hudson dus al een elfjarige jongen is die op het punt staat om naar de middelbare school te gaan. Jammer vond Mandy want ze had wel graag willen lezen hoe Don met een baby om zou gaan. Voor Janneke hielp het wel voor het idee, omdat er ook best wel wat jaren zijn verstreken voordat dit derde deel is verschenen. In die tussentijd zijn de personages ook ouder geworden. Het loopt niet helemaal gelijk, maar het werkt wel. 

Marieke merkte een groei in het personage van Don: “Ik vind Don weer geweldig. Hij is kampioen problemenoplosser en niet op conventionele wijze. Maar door zijn wijze van denken en doen helpt hij zichzelf en anderen ook regelmatig in de problemen. Toch is het in dit boek duidelijk dat hij beter nadenkt over de gevolgen van zijn handelen en dat voorkomt nog grotere problemen. Daarnaast heeft hij inmiddels een behoorlijk netwerk met vrienden die hij kan raadplegen en dat werkt.”

Mandy: “Leuk ook om te lezen hoe Don een groei heeft doorgemaakt, hij lijkt een stuk verantwoordelijker en volwassener. Logisch ook wel, want hij heeft nu een kind om voor te zorgen. Hij is erg liefdevol naar Hudson toe. Hudson is ook een enorm leuk personage, net als zijn vrienden van de basisschool. Het is allemaal goed uitgewerkt en doordacht. Ze zijn wel wat wijs voor hun leeftijd en uiteraard is het verhaal hier en daar wat ongeloofwaardig, maar niet op een storende manier.”

Serieus met humor

Bij de eerste twee delen moesten we tijdens het lezen vaak hardop lachen. Zou dat weer het geval zijn bij dit derde deel?

Lore: “De humor die in de voorgaande delen heel prominent aanwezig is, heeft hier plaatsgemaakt voor een iets serieuzere insteek. Je leert echt de manier van redeneren beter kennen en met welke moeilijkheden ze kampen. Ook andere thema's krijgen een belangrijke rol in het verhaal.”

Janneke: “Er waren zeker momenten waarop ik hardop moest lachen, maar het waren er niet zo heel veel. Het was allemaal wat serieuzer, maar dat past ook wel bij het verhaal. Een elfjarige jongen opvoeden is natuurlijk serieuzer dan alle andere dingen waar Don hiervoor mee te maken had.” Marieke viel dit ook op. “Dit boek heeft de meest serieuze ondertoon van de drie Rosie-boeken. Het gegeven autisme wordt breed uitgemeten en zorgt voor een bredere acceptatie. Maar ook discriminatie en racisme krijgen een plek en zelfs natuurgeneeskunde en non-vaccinatie zijn onderdeel van het verhaal. Er blijft genoeg ruimte over voor humor en liefde voor familie en vrienden. De originaliteit die voort stroomt uit de bijzondere wijze van denken van Don zorgt opnieuw voor bizarre en hilarische situaties.”

Ondanks de serieuze ondertoon en belangrijke boodschap kon Marleen gelukkig ook nog lachen. “De manier waarop met alles wordt omgegaan door Don en Hudson geeft het verhaal ook heel veel humor en kun je niet anders dan met een grote grijns door het verhaal heen gaan.”

Conclusie

Marieke: “Ik vond het een heerlijk boek en heb van het begin tot het einde ervan genoten. Een boek met veel sterke thema's die goed zijn uitgewerkt evenals de diversiteit van de personages. Humor naast serieuzere onderwerpen blijken opnieuw een geslaagde combinatie. Graag zou ik nog een vierde Rosie willen zien met een volwassen Hudson in de voetsporen van zijn vader, maar dan net even anders.” 

Lore: “Ik ben grote fan van Het Rosie Resultaat! Het is leuk om Hudson te leren kennen en ook te zien dat er verschillen zijn in zijn manier van redeneren en die van Don. Tussen de opvoeding door worden de serieuzere onderwerpen aangebracht. Dit zorgt ervoor dat je ook weer wat andere inzichten krijgt op bepaalde dingen. Het idee van Marieke van een vierde deel met een volwassen Hudson lijkt mij een heel goed idee! Ik zou het alvast lezen.”

Marleen: “Yes, ik vond Het Rosie resultaat zeker een aanrader en een toffe toevoeging aan een fijne serie. Helaas was de leeservaring iets minder, maar dat was mijn eigen fout. Echter ben ik het niet met Marieke en Lore eens, ik vind drie boeken echt wel voldoende en zou denk ik niet zo snel het boek van Hudson oppakken.”

Mandy: “Het is even wennen vanwege de andere inslag: de serieuze in plaats van de humorvolle. Eenmaal gewend is het als vanouds. Ontzettend leuke personages, grappige gebeurtenissen en soms lekker ongemakkelijk. Een fijne afsluiting van een erg leuke serie.”

Janneke: “Wat heb ik weer genoten van de avonturen van Don en Rosie. Ook al waren ze iets serieuzer deze keer. Juist de serieuze ondertoon vond ik het verhaal meerwaarde geven. De personages en omstandigheden zijn gegroeid en daarmee de toon van het verhaal ook. Ik moet wel toegeven dat ik dit een mooi einde van de serie vind. Hoe graag ik wel meer zou willen lezen, denk ik dat het zo wel mooi is geweest.

Ga jij Het Rosie resultaat lezen? Wij zijn benieuwd!