Het is alweer de laatste dag van september en daarmee dus ook de laatste dag van de #leesuiteigenkast maand! Wat is het snel gegaan en wat hebben we weer mooie boeken gelezen die wel mooi, maar nog ongelezen in onze kasten stonden. Op deze laatste dag delen we graag met jullie onze ervaringen tijdens het lezen van Vergeef me van Lori Nelson Spielman.

Door Janneke

Over Vergeef me

Het hele land is in de ban van een kettingbrief met ‘vergevingsstenen’: één steen om te vergeven en één steen om vergeving te zoeken. Het hele land, behalve de populaire talkshowhost Hannah Farr. Toen Hannah twee jaar geleden zo’n zakje met twee stenen ontving, heeft ze het ogenblikkelijk weggestopt; ze wilde niet geconfronteerd worden met haar verdrietige verleden. Maar dan is de bedenkster van de vergevingsstenen te gast in haar show en onthult Hannah op televisie per ongeluk het verhaal over hoe ze door haar moeder in steek werd gelaten.

Gedwongen door de producer van haar talkshow en aangemoedigd door haar enthousiaste fans gaat Hannah publiekelijk op zoek naar haar moeder om haar te vergeven en eindelijk rust te vinden. Maar als Hannah dieper in haar verleden duikt, dringt de vraag zich op of de waarheid waar ze zich al twintig jaar aan vasthoudt, wel de echte waarheid is. Is zij wel het slachtoffer, of heeft zij zelf ook schuld? En kan ze ooit het geluk vinden als het haar niet lukt om te vergeven en vergeten?

#Leesuiteigenkast

Dat wij fan zijn van de boeken van Spielman zal jullie niet zijn ontgaan. Tijdens de vorige editie van de #leesuiteigenkast maand vorig jaar, lazen wij al Een bijzonder jaar. En Mandy en Marleen lazen voor hun buddyread Hou me vast. Bij Marieke, Lore, Janneke en Renate stond ook Vergeef me nog geduldig in de kast te wachten. We besloten om de traditie te behouden en weer in september dit boek te gaan lezen. De verwachtingen waren hoog!

Heerlijk leesvoer

Omdat wij al eerder boeken van Spielman hadden gelezen, wisten we van tevoren wel dat de schrijfstijl van Spielman ons wel ligt. Gelukkig werd dit weer bevestigd!

Marieke: “Heerlijk, ik kan niet anders zeggen. Vanaf het begin zorgt Spielman ervoor dat je geïnteresseerd raakt in Hannah en haar leven. Het zijn vlot lopende zinnen, geen moeilijke constructies, maar ook zeker niet te simpel.” Renate: “Spielman neemt je snel mee in het verhaal door personages als Hannah waar je je een beetje mee kan identificeren. Het taalgebruik is ook fijn, niet te moeilijk maar lekker vlot, waardoor het heerlijk leest.” Janneke: “Spielman wist mij al eerder te raken met haar mooie verhalen en fijne schrijfstijl, dus ik keek er enorm naar uit om weer in dit verhaal te duiken. Het stelde me niet teleur. Dankzij de fijne schrijfstijl met afwisseling tussen dialogen en beschrijvingen sloeg ik al snel de ene na de andere bladzijde om.” Lore: “Lori weet je vanaf het begin mee te nemen in het verhaal. Je leeft mee met Hannah en wil heel snel verder lezen. Dit is iets wat ik ervaar met alle boeken van Lori Nelson Spielman. Ze heeft een schrijfstijl waardoor je meteen wil verder lezen en waardoor je heel hard gaat meeleven met de personages.”

Opvallende cover

Naast Vergeef me heeft Spielman nog twee andere boeken geschreven en de omslagen zijn allemaal in dezelfde stijl.

Lore: “Ik hou echt van de covers van de boeken van Lori Nelson Spielman. De cover van Vergeef me blijft perfect in de stijl van de andere boeken van Lori. Ik vind ook dat de titel heel mooi bij de cover past. Ik kan het niet meteen verklaren, maar voor mij geeft de cover echt het gevoel weer van het vragen om vergiffenis.” Renate: “Het is een mooie zachte, lieflijke cover, eigenlijk net als bij haar vorige boeken. Het zijn covers die qua stijl echt wel bij elkaar passen, met zachte kleuren en een zwarte illustratie.” Marieke: “De drie boeken van Lori Nelson Spielman hebben een cover in een bepaalde stijl. Daardoor valt het direct op dat het weer een boek van deze schrijfster is. Ik vind de kleuren van Vergeef me mooi en ook de twee figuurtjes zittend aan een tafeltje is mooi gedaan. Het nodigt absoluut uit om te gaan lezen.” Janneke: “Wat zijn ze toch mooi die omslagen van Spielman! Ze gebruikt vaak mooi pastelkleurtjes en omdat ze dezelfde stijl zijn, staan ze ook mooi naast elkaar in de boekenkast!”

Invalshoek en plottwist

We verwachten weer een heerlijk feelgood verhaal en waren erg benieuwd wat Spielman voor dit verhaal had bedacht.

Janneke: “Wat mij aansprak aan dit verhaal was de invalshoek die Spielman heeft gekozen. Iedereen heeft wel iets gedaan waar hij spijt van heeft of een leugen verteld. Het vragen om vergiffenis is vaak niet makkelijk. Maar juist omdat het herkenbaar is, is het een aantrekkelijk verhaal.” Marieke: “Het belangrijkste uit het verhaal is de boodschap. Meerdere personages in het boek blijken een geheim te hebben. En het opbiechten ervan blijkt opluchting te geven, maar vaak heeft het ook grote consequenties die goed of minder goed uitpakken. Voor Hannah heeft het grote consequenties, maar na verloop van tijd blijkt dat het zo slecht nog niet was. Tot zover vond ik het een mooi verhaal, redelijk realistisch en goed opgebouwd.” Renate: “Het is een heerlijk boek met herkenbare situaties. Het verhaal is ook gewoon goed opgebouwd. Al lezende krijg je begrip voor Hannah en groei je tijdens het lezen met haar mee. Dat leugens je uiteindelijk wel inhalen en het geven van tweede kansen, zijn dingen die ik uit het verhaal heb gehaald.”

Zoals natuurlijk de bedoeling is, zagen we de plottwist niet aankomen en deze viel helaas niet zo goed in de smaak.

Marieke: “Ik moet zeggen dat ik wat moeite met de plottwist had. Het zorgde voor een wat melancholiek gevoel. Ik vond het nogal triest en het haalde voor mij het feelgood gevoel uit het boek. Dat het toch nog een happy end kreeg was dan wel weer voorspelbaar, maar zorgde er helaas niet voor dat ik dat nare gevoel kwijtraakt.” Lore: “De plottwist op het einde van verhaal was het enige wat mij een beetje tegenstak in het verhaal. Voor mij had dit niet gehoeven. Wat ervoor kwam had van mij op een leuke manier afgerond mogen worden. De plottwist zorgt voor een beetje een onrealistische steek aan het verhaal. Het is natuurlijk fictie, maar toch lees ik graag verhalen die nog een beetje geloofwaardig zijn en dit was teveel toeval bij elkaar.”

Personages

Hannah is de hoofdpersoon in dit verhaal en al snel hebben we haar in ons hart gesloten.

Marieke: “Het is mooi om te zien hoe Hannah zich ontwikkelt. Ze krijgt nogal wat over zich heen, maar komt er sterker uit. En als ze dan alles heeft gehad, kan ze eindelijk keuze maken over wat ze echt wil en doet dat ook.” Lore: “Hannah is een heel goed uitgewerkt personage. We leren haar heel goed kennen in het begin van het verhaal. Als het verhaal vordert komt ze voor een heel moeilijke keuze te staan. Omdat we haar al zo goed kennen op dat moment leefde ik echt met haar mee. Ik kon mij helemaal inleven in haar situatie en waarom ze bepaalde dingen doet.”

Naast Hannah waren er nog een aantal bijpersonages die zeker een mooie bijdrage aan het verhaal leverden.

Marieke weet ze goed te benoemen: “De lieve vriendin Jade die haar steunt, de hufterige vriend, de chagrijnige puberdochter, de goedhartige ex-schoonmoeder, de geduldige moeder, de gluiperige co-host, de zakelijke bazen en een wijnmakende hunk.” Janneke: “Naast Hannah was ik vooral erg onder de indruk van haar ex-schoonmoeder Dorothy. Wat een geweldige vrouw is dat en zo dapper! Naast Dorothy speelde ook de andere personages een mooie rol in dit verhaal. Door de ogen van Hannah leer je ze kennen en dragen op die manier bij aan het verhaal.” Renate: “Haar vriend Michael vond ik echt een slappe zak. Alles was belangrijker behalve de relatie met Hannah. Dorothy was wel heel leuk. Heel bijzonder de leuke band met haar ex-schoonmoeder.”

Een boek vol wijsheden

Vergeef me zit vol met mooie wijsheden die we graag met jullie willen delen. Marieke heeft de mooiste eruit gehaald!

“Je krijgt bij je geboorte lichtjes mee, sommige gaan uit gedurende leven door egoïsme en wreedheid, andere gaan juist weer aan door een goede daad. Uiteindelijk kun je alleen maar hopen dat je meer licht in de wereld hebt gebracht dan duisternis.”

“Totdat je je licht laat schijnen op datgene wat je in duisternis hult, zul je door het donker blijven dwalen.”

“Het is niet de leugen, het is nooit de leugen. Het is de verhulling ervan wat alles kapot maakt.”

Conclusie

Onze algemene conclusie is dat we weer genoten hebben van dit verhaal van Lori Nelson Spielman, op de twist op het einde na.

Marieke: “Het grootste deel van het boek was heerlijk. Een leuk verhaal, niet heel erg origineel maar wel goed opgebouwd. De keuze van een tv-presentatrice als hoofdpersoon die dus in de publieke belangstelling staat is goed gekozen. De onthulling van een geheim kan dan twee kanten uitgaan. Het gegeven van de vergevingsstenen vond ik erg mooi, het doet je als lezer ook nadenken over je eigen geheimen en gemaakte keuzes. Maar de twist aan het einde zorgde voor een ongemakkelijk gevoel. Het had voor mij niet zo gehoeven. Het happy end kon dat gevoel niet meer wegnemen.”

Renate: “Het is een boek wat je wilt blijven lezen, omdat je gewoon wil weten wat er nu fout is gegaan en wat nu de leugens zijn. Het enige minpunt vind ik het einde, dat maakte het boek minder sterk. Ik beleefde er minder plezier aan omdat het een beetje over de top was. Maar ondanks dat was het wel een leuk verhaal, wat je zelf ook laat nadenken wat je met die vergevingsstenen zou doen als je er een krijgt.”

Janneke: “Na Een bijzonder jaar en Hou me vast keek ik er erg naar uit om dit boek te gaan lezen. Het verhaal is goed bedacht en mooi uitgewerkt met mooie personages, maar toch vond ik het niet het beste boek van Spielman. Ik denk dat dat veroorzaakt wordt door de plottwist. Wat ik er wel mooi aan vind is dat het zo herkenbaar is. Iedereen heeft wel eens gelogen en het idee van de stenen vond ik erg mooi.”

Lore: “Vergeef me is een geweldig verhaal. Het doet je nadenken, maar laat je ook gewoon heerlijk genieten van het verhaal. Je wordt meegesleept door de leugens en wilt constant verder lezen. Het einde was een beetje een domper, maar zorgt zeker niet voor een slecht gevoel bij dit boek. Na Een bijzonder jaar is dit weer een leuk boek van Lori Nelson Spielman.”

Hebben jullie wel eens een boek van Spielman gelezen?