Normaal lees ik eigenlijk niet echt korte verhalen, omdat ik het vaak jammer vindt dat ze dan zo snel uit zijn, maar deze rubriek en het enthousiasme van de andere dames is erg aanstekelijk. Dus toch eens besloten om op zoek te gaan naar een leuk kort verhaal en al gauw viel mijn oog op de 'Sprookjes bestaan'-reeks van Tamara Haagmans die inmiddels al uit vijf verhalen bestaat. Ik koos voor het derde deel in de serie: De vlam in de pan.

-door Renate-

Over De vlam in de pan

Noortje woont met haar zeven broers in een groot landhuis net buiten Lang en Gelukkig Land, het amusementspark waar ze een baan heeft weten te bemachtigen, godzijdank met goedkeuring van haar strenge ouders. Ze wordt dag en nacht in de gaten gehouden en mag nergens naartoe zonder gezelschap van een van haar oudere broers.

Wanneer ze op het park al snel een knappe prinses genaamd Jenna ontmoet, weet ze niet wat ze moet doen: Noortjes ouders weten niet dat ze op vrouwen valt en zullen haar bovendien nooit toestaan haar vrije tijd met Jenna door te brengen. Noortje moet samen met haar nieuwe prinses een manier vinden om zichzelf te bevrijden uit haar gouden kooi. Zullen haar ouders het ooit begrijpen?

Mijn mening

De vlam in de pan is het derde deel in de sprookjes bestaan reeks. Omdat het op zichzelf staande verhalen zijn hield het mij niet tegen om gewoon midden in de serie te beginnen.

Het verhaal leest als een modern sprookje, maar dan net even anders. De schrijfstijl van Haagmans is heel erg fijn en ook vol met humor. Naast de humor maakt ze ook het grote thema, in dit verhaal, namelijk dat Noortje op vrouwen valt, bespreekbaar. Ze neemt je volledig mee in de aantrekkingskracht, waar ook echt de vlam in de pan slaat, tussen Noortje en Jenna, Ze laat je ook stilstaan bij het feit dat een liefde tussen twee vrouwen niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Verder is het gewoon een heel leuk en vrolijk verhaal met een twist.

Haagmans maakt alles bespreekbaar in haar boek en dat doet ze op een wijze dat je na het lezen denkt: het is toch belachelijk dat er soms anders over gedacht wordt. In vind het belangrijk dat ze een onderwerp als liefde tussen twee vrouwen een plek geeft in haar heerlijke feelgoods. Dit doet ze trouwens niet alleen in korte verhalen, maar ook in haar feelgood romans. Het verhaal is eigenlijk gewoon te kort, want je wil gewoon meer. Gelukkig zijn er nog de andere delen die zich allemaal afspelen in Lang en Gelukkig Land, die ik ook nog van plan ben te gaan lezen. Dus echt afscheid te nemen hoef ik nog niet.

Lazen jullie al iets uit de 'Sprookjes bestaan'-reeks van Tamara Haagmans?