Ik kreeg de kans om het boek Ik ontmoet je bij de I. te lezen en dat bleek het tweede deel in de Liefde in de bibliotheek-serie. Deel 1: Ik volg je tot de laatste letter stond al op Kobo Plus en die bleek heel goed te lezen als tussendoortje. Vandaag lezen jullie dan ook wat ik van dit boek vond. 

- door Mandy - 

Over Ik volg je tot de laatste letter van Jonne ten Duis

Kira droomt ervan de wereld rond te reizen. Maar na de break up met haar ex verhuist ze noodgedwongen weer naar haar moeder. Op weg naar het stadje dat ze zeven jaar geleden ontvluchtte slaat het noodlot toe en belandt ze met haar auto langs de kant van de weg. Gelukkig is daar de knappe Aran die haar een lift geeft. En ook de andere bewoners uit haar geboorteplek dragen haar een warm hart toe, want bibliothecaresse Riet geeft haar een baantje in de plaatselijke bibliotheek. Kira begint zich steeds meer thuis te voelen. Maar dan komt haar droombaan als reisjournalist in Azië binnen handbereik en zal ze moeten kiezen tussen haar nieuwe thuis en oude dromen…

Mijn mening

Wat een fijn tussendoortje was dit om te lezen. De schrijfster was voor mij compleet nieuw en ik kende haar en haar boeken nog niet. Maar vele aspecten van dit verhaal trokken me meteen aan. Een klein stadje met hechte gemeenschap, de hoofdpersoon die in een bibliotheek werkt en een droom heeft. Toen ik dat las, wilde ik het boek lezen.

Kira heeft deze droom eerder al eens opgegeven voor een man, Nick. Maar hij ging vreemd met haar beste vriendin en dus ziet Kira zich genoodzaakt haar spullen te pakken en terug te gaan naar haar moeder. Niet dat die nu met open armen staat te wachten op haar terugkeer... Maar ze maken er samen het beste van en weten elkaar door verschillende werkroosters behoorlijk te vermijden. Kira probeert ondertussen haar leven terug op de rit te krijgen, maar Aran, de ICT-er van het dorp, weet wel degelijk haar aandacht te trekken. Door verschillende misverstanden en gebrek aan communicatie, loopt de relatie niet heel soepel. Kira wil niet weer kiezen tussen een man en haar dromen en besluit opnieuw haar spullen te pakken en als reisjournalist te vertrekken. 

Er zijn in dit boek veel verwijzingen naar andere boeken om bepaalde standpunten te onderbouwen. Vooral leuk als je die titels zelf al gelezen hebt of kent. Een ander grappig detail is dat dit verhaal zich afspeelt in 1997. Ik was toen 6, maar herkende nog erg veel uit die tijd. Geen mobiele telefoons, de opkomst van het internet, cassettebandjes, zoekmachine 'Ilse' (ja, dit was toen Google nog niet bestond, ik voel me officieel oud). 

Zoals vaak met een kortverhaal, was het jammer dat ik een heel klein stukje diepgang miste in de relatie tussen Kira en Aran. Het verhaal beslaat ongeveer twee maanden (zonder de epiloog) en dat is al niet zo lang en dan was er ook nog een periode dat ze elkaar door een misverstand niet zagen. 

Al met al is het een heerlijk tussendoortje door de leuke hoofdpersoon en de boekige setting. Ik gaf het 3.5 ster. 

Hoe zou jij het vinden als een boek dat modern oogt zich ineens in 1997 af blijkt te spelen? Heb je die tijd meegemaakt of ben je van daarna?