Toen we in onze WhatsApp-groep spraken over het Feelgood Friday Tussendoortje, reageerden Helma en Sanne allebei dat ze een leuk boek wilden tippen voor het tussendoortje. En wat bleek: ze hadden het over hetzelfde boek: In het honderd! Het is het eerste deel uit de zesdelige 'Cleo Huizinga, privédetective'-serie van Marijke Vos. Omdat ze zich allebei prima van het 92 pagina's tellende verhaal genoten hadden, was het besluit snel genomen: "we maken we er gewoon een Feelgood Friday Buddyread Tussendoortje van".

- door Sanne en Helma -

Over In het honderd

Cleo Huizinga is dolblij met haar nieuwe baan als assistent van privédetective Sandra Keizer. Zonder enige opleiding maar vol goede moed stort ze zich op alle zaken die Sandra haar toeschuift.

Cleo’s eerste zaak is de ontvoerde schoothond van de gevallen BN’er Chelsea Valentino. Cleo verdenkt persoonlijk assistente Lora die een hekel heeft aan haar bazin en ze gaat undercover om de ex van Chelsea in het oog te houden. Dat terwijl de tijd door blijft tikken en het beestje nog steeds nergens te bekennen is. Cleo zelf krijgt van haar eigen baas maar weinig hoogte, laat staan steun. Zou Cleo de zaak rondom het verdwenen hondje zelfstandig én snel weten op te lossen?

Cleo Huizinga

Helma: De serie viel me direct op door de achternaam van Cleo: Huizinga. Laat dat nou de achternaam van mijn man en kinderen zijn. Haha, ja, dan moet ik zo'n boek natuurlijk wel lezen want het voelt bijna als familie.
Ik vind Cleo een heerlijk mens. Ze weet eigenlijk van toeten noch blazen, maar met alle Baantjer-afleveringen achter de kiezen, kan dit werk toch niet al te ingewikkeld zijn.. Ik moest echt grinniken om al haar nogal overenthousiaste gedachten over hoe ze straks zal shinen als privédetective van de sterren of als misdaadverslaggever bij RTL Boulevard. En dat terwijl ze alleen nog maar de keuken heeft opgeruimd en de voorraadkast heeft aangevuld. Maar het moet gezegd: als ze dan haar eerste zaak krijgt, gaat ze er helemaal voor.

Sanne: Ik heb het al vaker gezegd, maar ik vind dat we echt een heel tof landschap aan feelgood schrijfsters hebben in de Lage Landen en Marijke Vos is daar een van. Nog niet zo heel lang geleden genoot ik van haar historische romans over drie broers in de serie Ridgewood Hall, dat ik dit korte verhaal ook gelijk wilde lezen.
Ik moet zeggen dat Cleo een heel ander type is dan de bedachtzame vrouwen die in de historische romans de hoofdrol hebben gekregen. Cleo is inderdaad haast zelf een jonge puppy, zo enthousiast dartelt ze over het papier. Ze bluft zich de baan als privé detective in en is behoorlijk ad rem als het om haar eerste zaak gaat. Ze is niet helemaal mijn type, ik mis nog wat diepgang, maar ik kan haar enthousiasme zeker waarderen. 

De andere personages

Helma: De hoofdrol is weggelegd voor Cleo en over haar achtergrond krijg je tussen de bedrijven door de meeste informatie. Je leert de andere personages vanuit haar perspectief kennen: haar ouders, opa en broer, collega Ahmet die kantoor houdt in de voorraadkast van de naastgelegen Chinees en tussen de bedrijven door fungeert als maaltijdbezorger voor diezelfde Chinees. De personages zijn allemaal wat karikaturaal neergezet. Vooral de aan lager wal geraakte soapster Chelsea Valentino, de eigenaresse van de ontvoerde hond. Haha, het is allemaal nogal 'over the top' maar heerlijk om te lezen.

Sanne: Naast Cleo vind ik dat er een heldenrol is weggelegd voor Ahmet. Hij staat met raad en daad voor Cleo klaar en ik ben echt heel benieuwd naar wat wij nog niet van hem hebben gezien. Ook ben ik heel benieuwd naar de baas van Cleo, Sandra. Ze heeft zich nog nauwelijks vertoond en laat Cleo alles in haar eentje opknappen. Een warm welkom voor de nieuwe medewerker zat er niet in. Cleo moet zelfs op de gang zitten achter een klein bureautje om haar werk te doen. En dan die rare telefoontjes. Van zowel Ahmet als van Sandra heb ik nog weinig gezien en vermoed ik dat er meer achter de beide personages schuil gaat.
Alle andere personages die voorbij komen zijn wat sterk aangezet en behoorlijk eigenzinnig. Heel anders dan wat ik eerder van Marijke Vos las. Ik moest daar wel wat aan wennen en het was (nog) niet helemaal naar mijn smaak, maar het zorgde wel voor de nodige humor.

Tot slot

Helma: Ik heb echt genoten van het verhaal en heb het met een glimlach gelezen. De schrijfstijl van Vos is beeldend en vol humor en dat bewijst ze ook weer in dit korte verhaal. Natuurlijk is het bijna onmogelijk om de personages in slechts 92 pagina's diepgaand te karakteriseren, maar ik heb desondanks een aardig beeld van vooral Cleo gekregen. Ik ben heel benieuwd waar Cleo in de volgende delen mee te maken gaat krijgen. Ik vond het een uitermate geslaagd Tussendoortje!

Sanne: Of ik zo erg heb genoten als Helma weet ik niet. Maar het verhaal was zeker grappig en ik ben ook erg benieuwd naar wat er nog meer gaat komen. Elke twee weken komt er een nieuw deel uit over Cleo als privé detective, in totaal zijn het zes korte verhalen. Ik ben heel nieuwsgierig, maar ook achterdochtig geworden. Zou er soms afluisterapperatuur in dat gelukskatje verstopt zitten...?

Helma: Goede vraag! En wat deed die geheimzinnige razendknappe man opeens in het kantoor? Zou hij wat uitgespookt hebben met Cleo's laptop die ze open op haar bureau aantrof, terwijl ze toch zeker wist dat ze hem dichtgeklapt had.

Meer dan genoeg vragen die hopelijk in het volgende deel beantwoord gaan worden. Daar moeten we nog een paar dagen op wachten. Op 26 september is Met klinkende munt verkrijgbaar (ook via KoboPlus!).