We hebben afscheid genomen van de tropische temperaturen, maar we zijn nog lang niet klaar met genieten van deze lange, lome zomer.  En natuurlijk blijven we dat doen met heerlijke feelgoods waarmee je even lekker kunt ontspannen en je in een andere wereld kunt wanen, ook als de regen op je dak klettert. Speciaal voor onze pagina schreef een aantal feelgood auteurs een zomerverhaal. Maar ook vrienden van de Feelgood Club met schrijverstalent deden enthousiast mee.

Vandaag is het de beurt aan Francisca den Otter. We legden haar vijf vragen voor om haar beter te leren kennen.

Wie is Francisca in 3 woorden?

Een eigenwijze creatieve duizendpoot.

Wat is je favoriete schrijfplek?

Aan m’n bureau achter m’n pc.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Wanneer is een boek voor jou geslaagd?

Als ik ervan genoten heb, ik geniet net zo van een thriller, waargebeurd verhaal als van een feelgood.

Welke vraag zou je heel graag willen beantwoorden, maar is je nog nooit gesteld?

Vertraging

Door Francisca den Otter

Ik zat diep in mijn vest weggedoken in de lounge op de luchthaven van Kaapstad. Het was nog maar 17 uur en mijn vlucht zou pas tegen middernacht vertrekken, dus ik moest nog wat uurtjes wachten. Ik pakte mijn e-reader uit mijn tas en was binnen no-time verdiept in mijn boek, tussendoor nippend van mijn beker thee.
‘Can I get you another one?’ Hoorde ik ineens een stem zeggen. Ik keek op van mijn e-reader en zag twee vriendelijke ogen naar me kijken. ‘Oh and I’m Rob by the way.’ Ik was nog met mijn gedachten bij mijn feelgood boek zodat ik niet zo snel een antwoord had, ik murmelde zoiets als ‘yes, please’ en weg was ‘ie al. Hij kwam terug met een dienblad met daarop twee bekers thee, daarnaast had hij nog wat lekkers op een bordje gelegd. ‘Not sure if you wanted something sweet or savory so I just grabbed some of both’ zei hij, terwijl hij het dienblad op het tafeltje tussen onze stoelen inzette. Mijn oog viel op de borstzak van zijn houthakkershemd waaruit een stukje van een Nederlands paspoort stak. ‘Ik zal me maar even netjes voorstellen’ zei ik ‘ik ben Esmee.’ Verrast keek hij me aan. ‘Is mijn accent hoorbaar?’ ‘Nee, helemaal niet, je paspoort verraadde waar je vandaan kwam.’ Hij barste in lachen uit. ‘Jij hebt je ogen duidelijk niet in je zak zitten’ was zijn reactie. Nee, dat had ik zeker niet. Ik had zijn achterkant goed kunnen bekijken terwijl hij naar het buffet was gelopen en had gezien dat hij een goed figuur had. Onder zijn houthakkershemd droeg hij een spijkerbroek die aan de rafels bij de zoom te zien zijn beste tijd gehad had, hij liep op Timberlands en had een vlot kapsel en was iets grijzend aan de slapen.
Hij vroeg mij of ik op vakantie was geweest in Zuid-Afrika. Ik bevestigde dat. ‘Ik heb bij mijn ouders gelogeerd en heb schoolvriendinnen in Kaapstad bezocht.’ ‘Dat klinkt als een fijne vakantie’ zei hij. Ik vroeg wat de reden van zijn bezoek was geweest. ‘Ik heb de as van mijn overleden vrouw uitgestrooid over de Tafelberg samen met haar familie.’ ‘Oh gecondoleerd’ reageerde ik. ‘Dank je, het is al vijf jaar geleden, maar nu waren haar ouders er pas toe in staat, dus daar heb ik op moeten wachten’. ‘Je vrouw was Zuid-Afrikaanse?’ Hij beaamde dat en vroeg of ik dat ook was. ‘Nee, ik ben gewoon Nederlandse, mijn vader heeft in Kaapstad gewerkt toen ik schoolgaand was en zodoende heb in mijn jeugd een aantal jaren hier gewoond. Mijn ouders zijn na de pensioenring van mijn vader weer teruggegaan naar ons oude huis wat ze al die tijd verhuurd hadden en slijten nu hun dagen hier.’

Lees hier het zomerverhaal van Francisca den Otter