Redelijk nieuw in Feelgoodland is de schrijfster: Wendy Louise. Renate, Nathalie, Lore en Mandy mochten haar boek Ik wil jou(w)! baby lezen. Dit boek heeft Wendy alvast geschreven voor de boekenweek van 2019 die het thema ‘De moeder de vrouw’ heeft. Een boek over een vrouw die graag een BAM (bewust alleenstaande moeder) wil zijn en hier een heel plan voor heeft opgesteld. Wij waren zeer benieuwd hoe dit thema zou worden uitgewerkt. Vandaag lees je onze ervaring en mening.

Wij zijn alle vier (bewust of onbewust) kinderloos. Stel nou dat je in dezelfde situatie zou verkeren als de hoofdpersoon. Zou je dan hetzelfde hebben gedaan?

Lore, Nathalie en Mandy beantwoorden deze vraag met een vrij duidelijke nee. Nathalie zou een hechte vriendschap niet op willen geven omdat je een baby wilt. ‘Ik zou zoiets niet kunnen, zou een hechte vriendschap niet voor zoiets op het spel durven zetten.’ Ook Mandy zou het niet hebben gedaan. ‘Je weet pas hoe je zult reageren als je echt in die situatie verkeert. Voor nu zou ik zeggen dat ik het toch op een eerlijke manier zou proberen. Dus mijn plan eerlijk opbiechten aan, in het geval van de hoofdpersoon, beste vriend.’
Renate blijkt hierin iets milder. ‘Onder dezelfde voorwaarden als zij, dus genoeg geld, leuk werk, en de wens is groot… Ja, dan zou ik het zeker ook doen, alleen wel als de man in kwestie het gewoon zou weten.’
Ondanks dat de meesten van ons het zelf niet zouden doen, kunnen we er wel begrip voor opbrengen. Lore: 'Ik heb dan ook heel veel respect voor vrouwen die ervoor kiezen om bewust als alleenstaande kinderen te krijgen, maar ik kan mij niet inbeelden dat ik dit zelf zou doen.'

De schrijfster heeft een heel beschrijvende manier van schrijven met alle plaatsen en clubs die ze opnoemt. Je kunt merken dat ze bekend is op Mallorca en in Amsterdam. Vind je die beschrijvende manier van haar prettig?

‘Absoluut! Ik hou van een beeldende schrijfstijl. Zo kan ik mij helemaal wanen in Mallorca, wat welkom is in dit wisselende weer.’ zegt Lore. Ook Renate sluit zich hierbij aan. ‘Haar manier van schrijven is fijn, ze neemt je eigenlijk mee naar Mallorca en schrijft zo dat je met een beetje verbeeldingskracht het idee hebt hoe het eruit ziet, bij Amsterdam was dat makkelijker omdat je weet hoe dat eruit ziet.’
Nathalie noemt het een ‘heerlijk zomerboek’, maar heeft hier wel een kanttekening bij. ‘Ik heb alleen geen flauw idee hoe Club Bananas er uitziet. De auteur noemt wel plaatsen en clubs, maar heeft geen echte beeldende schrijfstijl. De schrijfstijl bleef hierdoor wel lekker vlot.’ Mandy sluit zich daarbij aan en had ook af en toe wat moeite met de vele clubs en badplaatsen die werden genoemd. ‘Zelf ben ik er niet bekend, dus af en toe was het even over die plaatsen heen lezen, omdat dat me wat afremde.’

Er zit een duidelijk opbouw in het verhaal met Sara die een plan heeft, het plan dat toch anders uitpakt, dan iets rampzaligs en vervolgens een nieuw plan. Wat vind je van deze opbouw?

Alle vier zijn we tevreden over de opbouw, maar hebben wel een klein puntje van kritiek. Renate: 'Het was een fijne opbouw, in het begin gebeurde er van alles, wilde je weten hoe het nu zat. Toen viel het helemaal stil, wat ik jammer vond, want toen moest ik nog best veel bladzijdes en dacht ik ‘neeee’, maar toen gebeurde er iets en zat de vaart er weer helemaal in, toen moest het boek uit.'
Ook Lore heeft dit op deze manier ervaren. ‘Het verhaal heeft een leuke opbouw. De spanning wordt opgebouwd, dan valt het even stil, en dan zit de spanning er meteen terug in. Het begin was mijn favoriete deel van het verhaal.’
Het begin is dus lekker. Je zit meteen in het verhaal en dat is fijn. Toch hebben we allemaal ervaren dat op een gegeven moment de traagheid invalt. Nathalie: ‘Het laatste gedeelte vond ik saai worden. Sara gaat terug naar Amsterdam en het verhaal staat soort van stil. De vaart is uit het verhaal en er komt geen nieuwe spanning meer. Het wordt saai. Opeens gebeurt er nog wel iets heftigs en lijkt het verhaal toch weer vaart te krijgen, maar dat komt er dan toch niet.’
Mandy weet er nog een wijze levensles uit te halen: ‘De opbouw laat zien dat je het leven niet kunt plannen en dat er altijd iets is dat je planning door de war schopt. Het is soms mooi om los te laten en dingen op zijn beloop te laten. Dat heeft dit boek me wel geleerd.’

Hoe vind je dat de hoofdpersoon zich ontwikkelt in het verhaal? Zijn je nog bijzondere bijpersonen opgevallen waar je iets over kwijt wilt?

We zijn allemaal een beetje van Sara gaan houden. Nathalie: 'Sara is een leuk personage en heeft dat simpele plan om gewoon even zwanger te raken en daarna gewoon leuk verder te kunnen gaan en zomaar een hechte vriendschap op te geven. Gelukkig heeft Sara ook gevoelens en is ze menselijk.'
In ons antwoord zijn we wel verdeeld of ze een groei heeft doorgemaakt. Zo zegt Renate ‘Ze groeit, ze krijgt ondanks haar plan toch gevoelens, ze gaat nadenken, het maakt haar allemaal menselijk.’ Lore is het hier niet zo mee eens en merkt het volgende op: ‘Sara heeft weinig ontwikkeling doorheen het verhaal. Ze maakt heel veel mee, maar het zorgt er niet voor dat haar karakter evolueert, misschien dat ze wel wat volwassener en verantwoordelijker wordt. Al is ze in het begin niet meteen onvolwassen, haar plan lijkt mij wel vrij naief.’ Nathalie voegt hier nog aan toe: ‘Ten opzichte van het begin is Sara niet echt als persoon veranderd. Het is meer dat ze heel veel meemaakt en bepaalde dingen haar leven totaal hebben veranderd. Die persoonlijk groei ontbreekt een beetje.’

Wel zijn we allemaal fan van haar vrienden. Zo zegt Lore: ‘Ik hou van haar vrienden! Zowel haar vrienden in Mallorca als in Amsterdam zijn heel leuk. Ze steunen elkaar door dik en dun en zijn er altijd voor elkaar. De vriendschappen in dit boek zijn echt zoals iedereen ze zou willen.’ Ook Renate kan dit beamen. ‘Katta en Mia waren er echt altijd voor haar, steunde haar door dik en dun, sowieso speelt vriendschap een grote rol in dit boek’.
Mandy haalt nog even iemand anders aan: ‘Ik vind Alejandro wel een groei doormaken. Van iemand die maar wat aanpapt, wordt hij iemand met veel verantwoordelijkheid.’

Heeft de schrijfster je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?

Op de vraag of we geraakt zijn wordt ook verdeeld gereageerd. Renate: 'Ja eigenlijk wel een beetje, maar dat komt misschien ook omdat ik single ben en zeker rond mijn 30ste wel eens over bepaalde dingen had nagedacht, het dertigersdillema, soort van ‘is dit alles’.' Lore is daarentegen niet geraakt. ‘Ze heeft mij niet kunnen raken. Het stukje waarin de plottwist zit, had wel wat potentieel, maar spijtig genoeg heeft het mij niet kunnen meeslepen of kunnen raken.’

Nathalie vond het boek vooral vermakelijk. ‘Ondanks dat het einde een beetje langdradig werd heb ik genoten van het verhaal. Vooral het middelste gedeelte kon ik goed met Sara meeleven. Ze geniet van haar sabbatical op Mallorca en maakt er het beste van, het avontuur tegemoet.’ Mandy is vooral geraakt op de manier waarop ze naar een kindje verlangt. ‘Je merkt wel duidelijk het verlangen naar een kind en hoe ver iemand bereid is daarvoor te gaan. Daarnaast heeft ze natuurlijk een behoorlijke tegenslag te verwerken wanneer haar wereld instort. Dat vond ik best heftig. Je moet er niet aan denken dat het jou overkomt. ‘

Hoeveel sterren heb je het boek uiteindelijk gegeven en waarom?

Renate: 'Dit boek krijgt 3,5 sterren maar als ik het moet afronden ga ik toch voor 4 sterren, laat je daardoor niet afschrikken. Want het is wel echt een heel leuk boek, maar denk dat er echt veel meer kan met deze schrijfster, dus ben heel benieuwd naar haar volgende boeken.'

Lore: 'Van mij krijgt Ik wil jou(w) baby drie sterren. Het was een leuk verhaal voor tussendoor, maar af en toe was het iets te voorspelbaar. Ieder gaatje in het verhaal wordt opgevuld met seks, dat was wel een domper. Ik kan een goed geplaatste seksscène echt appreciëren in een boek, maar hier was het vooral als opvulling bedoeld leek mij. Er is een prettige, beeldende schrijfstijl. Dit zorgt ervoor dat ik het boek niet kon wegleggen in het begin.' 

Nathalie: 'Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich op Mallorca af en maakt dit een fijn vakantieboek. Ook omdat de schrijfstijl fijn, vlot en simpel is. Jammer dat het verhaal aan het einde iets te lang voortkabbelt en saai wordt, dit maakt het maar een drie sterren waardering. Wendy heeft een fijne schrijfstijl die prettig leest.'

Mandy: 'Ik heb het boek vier sterren gegeven. Ik vind het een goed uitgewerkt verhaal met een duidelijk thema, een onverwachte wending en een originele insteek. Klein minpuntje voor mij is de vele herhaling in het boek. Dat Sara stapelverliefd was, was zo ook al meer dan duidelijk, de hoeveelheid seks is daarbij overbodig.'

Voor de recensie van Nathalie kun je hier klikken en voor de recensie van Mandy hier.

Wij hebben genoten van het boek en ronden het af met een gemiddelde van 3,5 ster. Het was een leuke eerste kennismaking met deze enthousiaste schrijfster. Hadden jullie al gehoord van Wendy Louise en zijn jullie van plan haar boek te lezen?