Eens in de zoveel tijd komt er een boek voorbij, dat meteen opvalt. De kaft is aantrekkelijk en het verhaal spreekt je gelijk aan. Toen wij de zomerbrochure doorbladerden, kwamen wij zo’n boek tegen: Het boek van jou en mij van Fionnuala Kearney. Marieke, Renate, Lore, Sanne en Mandy zagen dit boek wel zitten en wilden het erg graag lezen. De grote vraag is: zijn wij na het lezen nog steeds zo enthousiast?

-door Mandy-

 Over het boek

Erin en Dominic krijgen op hun huwelijksfeest een notitieboekje cadeau waarin ze alles kunnen opschrijven wat ze niet tegen elkaar durven te zeggen: twijfels, geheimen, verlangens. Ze nemen het aan, maar denken: dat hebben wij niet nodig, wij delen alles met elkaar. 'Het boek van jou en mij' is een onvergetelijk liefdesdrama over twee geweldige mensen die met volle overgave aan een huwelijk beginnen dat bruut wordt verstoord.

Wat waren de verwachtingen?

Renate: Ik verwachtte een origineel verhaal over liefde, waar het niet alleen goed gaat in de liefde, maar waar een notitieboekje een grote rol speelt, een boekje waar ze telkens iets naar elkaar kunnen schrijven, dat vind ik wel een origineel idee.
Marieke: Een boek waarin een boek een rol speelt heeft bij mij altijd een streepje voor. Ik vond het idee van een notitieboek waarin je alles op kon schrijven wat je niet kon uitspreken een origineel concept, maar voorzag ook wel problemen. Ik keek dus erg uit naar de uitwerking ervan.
Lore: Ik had weinig verwachtingen voor ik begon te lezen. Ik kende de auteur niet en wist nog niet wat verwachten van het verhaal.
Mandy: Ik vind het altijd lastig om verwachtingen uit te spreken van een boek waarvan ik de schrijfster nog helemaal niet ken. Ik verwachtte in ieder geval een boek waarbij de relatie centraal stond, een relatie die tegenslag kent en dat ze door het schrijven in het boek weer dichterbij elkaar komen.
Sanne: Toen ik het boek voorbij zag komen, werd bij mij een verwachting van een emotioneel boek geschept. Een perfect stel dat de harde kanten van het leven moet zien te doorstaan. En wel zoiets ergs, dat ze niet meer gewoon met elkaar konden praten. Ik verwachtte hierdoor een boek waarbij een traan mijn ooghoek zou verlaten.

Het boek krijgt op Hebban alle soorten sterren de hoge en de lage sterren, waardoor denken jullie dat dit komt?

Renate: Ik denk het een boek is waar je van moet houden, aan het begin trok het mij echt heel erg, maar na een tijdje vond ik het een apart boek, dat niet mijn ding was, niet slecht, maar gewoon niet helemaal mijn ding.
Marieke: Soms heb je een boek dat je ligt en soms valt dat wat tegen. Ik had erg veel moeite om in dit verhaal te komen. De tijdsprongen waren groot en verwarrend en ik vroeg me echt af waar het heen ging. Daarnaast is de schrijfster erg bezig met op de emotie van de lezer in te spelen. Dat kwam erg gekunsteld over. Er zit nog een twist in het verhaal die ik (helaas) al vrij vroeg aan zag komen. Al met al vond ik het een langdradig boek. Voor wie geraakt wordt door het boek (en er zit genoeg in waardoor dat kan) zal het boek hoog waarderen, als die emotie er niet is, blijft er van de rest van het boek niet zoveel over.
Lore: Ik heb eerlijk gezegd geen idee, ik was helemaal weg van het boek! Toen ik dan ook de eerste reactie van een van de andere zag die minder positief was, wist ik niet wat ik las. Blijkbaar is dit inderdaad geen boek waarover we het vrij goed eens zijn.
Mandy: Ik vermoed dat dit een boek is waar je of heel veel mee hebt, of wat totaal niet binnenkomt. En dat kunnen de personages zijn of het verhaal dat wellicht wat rommelig aan doet door de vele tijdsprongen. Maar je vindt dit leuk, of niet.
Sanne: Smaken verschillen nou eenmaal! Maar ik denk dat voor Het boek van jou en mij geldt: you love it or you hate it. Het zit apart in elkaar omdat we de hele tijd van heden naar verleden springen en passages uit het boek lezen. We lezen de brieven die Erin en Dominic aan elkaar schrijven. Naast de sprongen in de tijd, wisselt Kearney ook nog van vertelperspectief. Dit kan ervoor zorgen dat het misschien moeilijk te volgen is. Daarnaast krijgt het stel veel voor hun kiezen en is er ook nog "iets" dat lange tijd onduidelijk blijft. Het kan zijn dat het lezers allemaal wat te lang duurt voor er duidelijkheid komt. Maar de liefde binnen twee mensen, het opgroeien van een gezin en de tegenslagen die het heeft te verwerken is daarnaast ook heel puur en aangrijpend door Kearney neergezet.

Wat vinden jullie van de stijl van dit boek?

Renate: Het heeft een aparte stijl, het is daardoor wel origineel, vind het mooi dat ze steeds een citaat uit Het boek van jou en mij pakken om daar over terug te denken.
Marieke: Verwarrend. Het idee vond ik erg origineel, maar de uitwerking was rommelig.
Lore: Door de vele tijdsprongen moest ik in het begin even in het verhaal komen, het was me niet altijd meteen duidelijk waar in de tijd we ons juist bevonden. Toen ik dit echter gewend was, stoorde dit niet meer en zorgde dit er net voor dat ik het boek meer ging waarderen. Je zag het heden en het verleden zo tegen elkaar en het zorgde ervoor dat het verhaal voor mij meer diepgang kreeg.
Mandy: Ik vind de schrijfstijl mooi. De personages passen goed bij elkaar en je voelt de liefde. De emoties zijn dus goed neergezet wat mij betreft. Wel ben ik van mening dat dit nog beter uit de verf was gekomen, op het moment dat de schrijfster het zichzelf niet zo moeilijk had gemaakt en gewoon het boek in chronologische volgorde had geschreven.
Sanne: Ik vind de schrijfstijl erg mooi. Doordat er wordt gewisseld tussen heden en verleden krijgen we heel veel mee van het opgroeiende gezin, van de tijd zonder kinderen tot de tijd dat de tieners het huis uit gaan. Alle perikelen die daarbij horen passeren de revue, maar ook de dosis ellende die het gezin te verwerken krijgt. Daarnaast spat de liefde tussen Erin en Dominic echt van het boek af. Dat wordt zo goed overgebracht doordat we van zowel Dominic als van Erin te weten komen wat ze denken en voelen door de wisseling in vertelpersepctief.

Met welk personage hadden jullie het meest, Dom, Erin, Lydia of misschien een ander personage?

Renate: Denk toch Dom, dat leek mij gewoon een aardige gast. Al had hij wel zo zijn problemen, die hij misschien anders had kunnen oplossen, maar hij deed wel echt alles voor zijn gezin. Je kon de liefde voelen bij zijn stukjes waar hij over Erin en de kinderen sprak.
Marieke: Als het eenmaal niet zo wil met een boek, dan wil het ook niet echt klikken met de personages. Ik kreeg met geen enkel personage een band. Ik denk dat ik nog het meeste had met de vader van Erin. Die was er op de momenten dat het nodig was en stelde zijn leven in voor de kinderen. Later koos hij ook voor zichzelf.
Lore: Dit vind ik een moeilijke, ik denk Dom. Hij was zo'n lieve echtgenoot.
Mandy: Toch echt wel met Erin. Ik heb bewondering voor mensen (personages in dit geval) die hun angsten overwinnen en er alles aan doen om te zorgen dat hun angst geen belemmering vormt. Ik vind dat ze ondanks de tegenslagen haar leven goed weet op te pakken en in te richten.
Sanne: Met Dom. Hij wist wat hij wilde, hij vocht en gaf niet op. Hij maakte duidelijk: liefde overwint alles. 

Welke thema's kwamen terug in dit boek?

Renate: Rouwverwerking, kinderwens, vergeving en verslaving.
Marieke: Rouw, kinderwens, vergeving en gokverslaving.
Lore: Verslaving, liefde en vergeving.
Mandy: Depressie, angsten, verlies en rouwverwerking.
Sanne: Liefde, familie, ziektes en verlies.

Conclusie

Renate: Tot halverwege vond ik het echt een heel mooi boek, dat mij ook raakte, maar ergens halverwege werd het een soort van een ander verhaal, waar ik ook minder mee had, dat ik dacht Erin kom op nou, blijf niet zo hangen. Daar had ik moeite mee, waardoor het verhaal mij niet meer greep. Ook ging ik het in mijn hoofd steeds vergelijken met een ander boek, en als je dat gaat doen zit je er niet meer in. Wel vind ik het mooi dat Fionnuala Kearny ook echt zware thema's heeft proberen bespreekbaar te maken in dit boek, dat laat je toch nadenken. Denk dat er meer in had gezeten, maar toch wel 3 sterren van mij, want heb echt genoten van de eerste helft van het boek.

Marieke: Hoewel ik erg uitkeek naar dit boek, maakte het mijn verwachtingen niet waar. De verwarrende tijdsprongen en de opbouw van het verhaal zorgden voor irritatie en ik voelde de emoties niet.

Lore: Het boek van jou en mij wist mij niet van in het begin te bekoren. Toen ik de tijdsprongen gewend was kreeg het verhaal er meer diepgang door omdat je heel mooi de tegenstellingen zag in heden en verleden. Het einde van het verhaal bevat een hele grote plottwist die ik echt niet zag aankomen. Dit zorgde ervoor dat mijn hart even helemaal brak. Hoe had de auteur dit kunnen doen. Ik snapte er echt niets van. Het had zo mooi kunnen eindigen, maar het bevat ook wel een deel de kracht van het verhaal. Ik zou heel graag het verhaal nog eens herlezen met de plottwist in mijn gedachten. Het boek van jou en mij krijgt van mij een mooie vier sterren. Het wist mij te verrassen met de plottwist, mijn hart te breken, maar mij ook gelukkig te maken door de hoop die er zit in dit verhaal en in het boek.

Mandy: Ik heb het boek vier sterren gegeven, omdat ik het verhaal zelf wel sterk vond. Er worden zwaardere thema’s besproken en de hoofdpersonen krijgen heel wat voor hun kiezen. Ze gaan hier ieder op hun eigen manier mee om en dat maakt de personages menselijk. Het verhaal had zeker sterker gekund door het in chronologische volgorde te vertellen, want nu was het erg rommelig en dat kwam het verhaal niet ten goede. Wel vond ik het origineel en af en toe zit er een verrassing in die zorgt dat de vaart erin blijft.

Sanne: Het boek krijgt van mij vier sterren, omdat ik de liefde binnen het gezin en tussen Dominic en Erin heel sterk voelde. Gedurende het boek ga je naar je eigen situatie kijken en hoe je bent omgegaan met de zware dingen die het leven voor je in petto had. Dan pas weet je of een relatie sterk en veerkrachtig is. Terugkijkend op je eigen situatie komt het boek aangrijpend dichtbij. Erg mooi gedaan.
Halverwege het verhaal had er wel wat vaart mogen komen in het verhaal en de tijdsprongen waren misschien wat onduidelijk (maar dat had een functie), maar desondanks heeft het boek me geraakt. 

Onze conclusie is dat het een zeer veelzijdig boek is, kijk maar naar de thema's die we eruit hebben gehaald. De meningen zijn flink verdeeld. Van rommelig, tot emotioneel, van een plottwist die door de een wel en door de ander niet werd voorzien. Wij zijn benieuwd naar jullie mening na het lezen van dit artikel. Zou je dit boek een kans willen geven of niet? En wat vinden jullie van het idee van een notitieboekje waarin je aan je partner vertelt wat je in het echt niet durft of kunt zeggen?