Februari is voor Fabulous Feelgood de maand van het historische boek, maar het is ook de maand met DE dag van de liefde: Valentijnsdag. Dit leek ons het ideale moment om nog eens een groepsread te doen met een fijne feelgood. In december tijdens de advent kalender konden we kiezen voor het boek Mijn favoriete flirt van Christina Lauren. Dit leek ons het ideale boek voor deze groepsread. Hoewel niet iedereen dit boek had gekozen, hadden we nog eens het geluk dat het boek ook te lezen is bij koboPlus.

-Door Lizzie-

Over Mijn favoriete flirt

Online versiert ze haar beste vriend… maar dan kan ze niet meer terug.

Millie Morris werkt als professor aan de universiteit van Santa Barbara, op de afdeling criminologie. Ze is expert op het gebied van vrouwelijke seriemoordenaars, goed in het maken van ontwijkende grappen en slecht in het praten over haar gevoelens. En, net als haar vier mannelijke vrienden en collega-professoren is ze permanent single. Totdat ze met haar beste vriend Reid stiekem de meest opwindende nacht van haar leven beleeft… Maar al snel daarna besluiten ze toch dat hun vriendschap beter platonisch kan blijven en ze de liefde beter online kunnen zoeken.

Online dating is niet voor watjes. Terwijl de mannen overspoeld raken met goede matches en potentiële dates, krijgt Millie alleen maar dickpics of reacties van akelige mannen. Daarom creëert ze Catherine: een fictief profiel waarmee ze persoonlijker kan zijn dan ze zelf is. Al snel komen Catherine en Reid in contact en raken ze bevriend. Millie moet kiezen: haar angst voor intimiteit onder ogen komen, of het risico lopen dat ze haar beste vriend voor altijd kwijtraakt.

Over Christina Lauren

Christina Lauren is de schrijversnaam van het duo Lauren Billings en Christina Hobbs. Sinds 2009 schrijven ze samen allerlei verschillende verhalen. Voordat Lauren van schrijven haar werk maakte, was ze werkzaam als onderzoekster. Christina werkte op een begeleidingskantoor voor jongeren. Ook al worden de twee schrijfsters gescheiden door de staat Nevada, toch spreken ze elkaar een paar keer per dag.

Onze mening

Online daten zouden we er zelf aan beginnen?

Lizzie: Ik zal hier heel eerlijk op antwoorden. Ja, moest ik vrijgezel zijn zou het eerste wat ik doe zijn het aanmaken van een Tinder profiel, ik heb er al de wildste en gekste verhalen over gehoord dat ik hier zeer nieuwsgierig naar ben. Hoe het online daten in het boek beschreven werd, kwam mij heel herkenbaar naar boven van verhalen van vriendinnen, die het al gedaan hebben. Zelf heb ik er geen ervaring mee, onlangs heb ik wel tegen mijn man gezegd dat ik eigenlijk eens stiekem een profiel zou willen aanmaken om te kijken wie er allemaal op af komt.

Marieke: Het is niet mijn ding, maar ik heb mijn man wel ontmoet via een chatprogramma op de computer zo'n 30 jaar geleden. Ik snap dus heel goed dat mensen contacten leggen via onlinedating, het is laagdrempelig en misschien is de kans op een partner voor het leven niet heel groot, maar toch zeker aanwezig.

Renate: Is niet mijn ding. Ik word daar heel zenuwachtig van, dus hoop nog steeds gewoon iemand per toeval tegen te komen.
Wel vond ik het heel herkenbaar en snap echt wel dat mensen dat doen.

Antoinette: Ik denk het niet, alhoewel een vriendin van mij inmiddels getrouwd is met haar online date en al jaren gelukkig is. Ik denk al snel dat iemand zich anders voor zou doen dan hij daadwerkelijk is. Tenminste dat lees je vaak.

Helma: Als ik 40 jaar jonger was en single zou ik het wel doen. Ik ken meerdere mensen die zo de liefde van hun leven hebben ontmoet. In mijn tijd bestond dat allemaal nog niet. Ik heb mijn man nog gewoon 'old fashioned' leren kennen. Weliswaar in de Oostenrijkse Alpen tijdens de wintersport, maar toen bleek al snel dat we elkaar ook gewoon in de kroeg in mijn woonplaats ontmoet hadden kunnen hebben. Een kroeg waar we allebei geregeld kwamen en elkaar nooit tegengekomen waren.

Zou je zelf als Millie een fake profiel aanmaken om zo te online daten met de man die je leuk vindt?

Lizzie: Nee ik vond dit niet zo cool van haar, vond het zelf ver gaan. Ook al had ze er hints in verstopt, ze had moeten eerlijk zijn. Ze had er onmiddellijk voor moeten uitkomen dat zij het was. Daarin begreep ik haar ook niet.

Marieke: Ik zou heel graag nee willen zeggen, maar ik denk dat het heel makkelijk is om te doen. Even anoniem zijn kan heel verleidelijk zijn. Maar als zo vaak met oneerlijkheid, loopt het snel uit de hand en om het dan nog terug te draaien is niet makkelijk.

Renate: Ehm ik hoop dat ik gewoon nee zeg, maar ik kan mij toch ook wel voorstellen dat je het doet, soms maakt het andere dingen wat makkelijker, en snap wel dat ze het deed en vrij lang mee doorging. Niet heel eerlijk vond ik het wel.

Antoinette: Absoluut niet. Ik vind juist dit een van de zaken die mij tegen zouden houden om überhaupt online te gaan daten. Eerlijkheid duurt het langst.

Helma: Een heel groot nee! Ik zou me ook verschrikkelijk in de maling genomen voelen als ik benaderd zou worden door iemand met een fake profiel. Dat zou ik iemand anders echt niet aan willen doen. Ik kon helemaal begrijpen dat Reid vreselijk gekwetst was en ik zou denk ik niet zo vergevingsgezind zijn geweest.

Wie van de jongens van de vriendenkring sprak je het meest aan?

Lizzie: Mij sprak dan toch ook wel Reid het meest aan, hoe hij beschreven werd, zou ik hem ook wel doen, om het plat uit te drukken. Hij kwam knap en zelfzeker over, maar ook heel lief en begripvol, met een sterk karakter.

Marieke: Eerlijk? Geen van allen. Maar als ik dan moet kiezen... eh.... ik weet het niet. Het boek sprak me niet zo aan en ik weet al niet eens meer wie wie was.

Renate: Chris, dat leek mij een heel eerlijke en aardige gozer die er echt was voor zijn vrienden.

Antoinette: O jee wat een lastige vraag. Eerlijk gezegd moet ik mij bij Marieke aansluiten. Ik had bij niemand echt het gevoel van wow... daar wil ik een beschuitje mee eten.

Helma: Ik moet eerlijk zeggen dat ik Chris, Ed en Alex bijna niet uit elkaar kon houden. Hun personages kwamen niet echt uit de verf, dus die vallen sowieso al af. Dan zou alleen Reid overblijven. Hij ziet er appetijtelijk uit en is ook nog slim: beauty en brains. En daarnaast was hij ook nog aardig. Bijna te mooi om waar te zijn. 

Humor in het boek

Lizzie: Ik heb regelmatig moeten lachen, met de belevenissen van Millie tijden het online daten en haar gewetenskwestie. Christina Lauren heeft met een humoristische twist het verhaal herkenbaar weten brengen.

Marieke: Humor? Ik heb het niet kunnen ontdekken.

Renate: Ik heb wel echt moeten lachen om sommige gebeurtenissen, vooral alles rond het internetdaten en vooral het ongemak daar omheen. Ik kon het mij ook echt voorstellen dat het je gebeurt.

Antoinette: Ik vond het boek niet echt veel humor kennen. De auteur probeert het wel, maar ik heb nergens gelachen om de gebeurtenissen. Dit komt ook wel door de schrijfstijl.

Helma: Echt humor heb ik niet kunnen ontdekken. Dat kan natuurlijk aan mijn gevoel voor humor liggen. 

Wat vond je van het verhaal?

Lizzie: Het verhaal kon mij echt bekoren, dit was voor mij zo’n boek waar ik volledig mijn hoofd bij kon leegmaken en waarbij ik regelmatig met een lach op mijn gezicht zat. Voor mij was dit een geslaagde feelgood. Had hiervoor nog nooit iets gelezen van Christina Lauren, maar haar boeken staan nu wel op mijn verlanglijstje.

Marieke: Ik had al eens eerder een boek van Christina Lauren gelezen en daar was ik niet zo enthousiast over. Maar iedereen verdient een tweede kans. Ook dit boek is aan mij niet besteed. Dat kan liggen aan de leeftijd, ik ben kennelijk niet de doelgroep. Het is een feelgood verhaal, en het gegeven van een vriendengroep als deze is leuk gevonden. De dames hebben hun best gedaan om de personages uit te werken en Millie nog een rugzakje mee te geven, maar ik vond het niet overtuigend. Ik heb het gelezen en dat ging behoorlijk vlot, maar ik ben het net zo snel weer vergeten en dat is geen goed teken.

Renate: Dit is het eerste boek van Christina Lauren wat ik las, en heel eerlijk, ik had hem zelf nooit uitgekozen.
Maar ik heb het boek wel echt met veel plezier gelezen, moest er om lachen.
Ze had ook gewoon een leuke en tikkeltje gekke vriendengroep bij elkaar gebracht. Je hoopte ook gewoon dat het goed kwam tussen ze.
Was gewoon een leuk verhaal, grappig, niet een verhaal wat je over een jaar nog kan terug halen, maar dat hoeft ook helemaal niet.

Antoinette: Ik heb een tweetal jaren geleden ook al eens een boek gelezen van Christine Lauren. Ik vond dit boek leuk, maar geen hoogvlieger. Dit geldt ook voor dit boek en dat heeft voor mij alles met de schrijfstijl te maken, die voor mij niet echt feelgood aanvoelt. Er zit een bepaalde afstandelijkheid in die ik juist niet graag zie bij feelgood. Helaas niet helemaal mijn ding.

Helma: Het is het eerste boek dat ik van Christina Lauren lees. Onder andere hun Stouter-serie gooit hoge ogen, dus mijn verwachtingen waren hooggespannen. Helaas werden die niet helemaal waargemaakt. Ik vond de vriendengroep wel leuk bedacht, maar niet zo sterk uitgewerkt. Het was voor mij geen boek dat blijft hangen. Ik vond Millie als personage eigenlijk strontvervelend en nogal egocentrisch. De manier waarop ze haar zusje voor alles laat opdraaien en wegloopt voor elke verantwoordelijkheid. Nee, daar had ik weinig sympathie voor. En ook hoe ze Reid in de maling neemt en daar dan allerlei excuses voor bedenkt om het goed te praten. Haha, nu ik het zo opschrijf begin ik het boek eigenlijk steeds minder te vinden en dat komt echt door Millie. Ik krijg een soort plaatsvervangende schaamte voor haar daden. Gelukkig wordt dat aan het eind nog enigszins gecompenseerd als ze eindelijk zichzelf een spiegel voorhoudt. Maar helaas, heel enthousiast ben ik niet.

Onze meningen over het boek zijn verdeeld voor Helma, Marieke en Antoinette viel het boek wat tegen. Lizzie en Renate zijn enthousiaster. Het is boek zal niet blijven hangen en de verwachtingen zijn niet helemaal waargemaakt. Toch was het leuk om het boek gelezen te hebben. 
Hebben jullie dit boek al gelezen? Wat vonden jullie ervan?