Als er op social media een oproep verschijnt voor een feelgoodroman, dan pakken de dames van Fabulous Feelgood dat graag op. Soms wordt het niets en gaan de boeken naar andere lezers, maar andere keren hebben we geluk en mogen we meelezen met bijvoorbeeld een vooruitleesactie. Het boek Zomerzussen belandde zo bij Helma, Renate en Marieke in de digitale inbox en ze besloten om het samen te bespreken in een groepsreadblog.

- door Marieke, Renate en Helma -

Over Zomerzussen

In Zomerzussen van Monika Peetz ontvangen vier volwassen zussen die onderling niet méér van elkaar zouden kunnen verschillen een raadselachtige uitnodiging van hun moeder voor een bijeenkomst in Bergen aan Zee. Toen ze klein waren gingen ze in de vakanties al naar deze plek. Doro, Yella, Amelie en Helen hadden er altijd de tijd van hun leven – en noemden zichzelf de zomerzussen. Aan deze vakanties was abrupt een eind gekomen toen hun vader om het leven kwam bij een ongeluk. In de twintig jaar voor deze reünie zijn er barsten in het gezin ontstaan. Moeder Henriette heeft commentaar op alles wat haar kinderen ondernemen. Alleen Doro, de oudste, kan haar goedkeuring wegdragen. Yella laat zich nog altijd van de wijs brengen door de opmerkingen van haar moeder. En dan zijn er ook nog de tweelingzussen Amelie en Helen, ieder met hun eigen sores.
Met gemengde gevoelens reizen ze vanuit Duitsland naar Bergen. Waarom heeft hun moeder hen samen uitgenodigd? En waarom juist daar? Wat heeft ze hun te zeggen? Ze nemen allen geheimen mee, maar hun moeder blijkt het grootste geheim te hebben…

Over Monika Peetz

Monika Peetz (1963) studeerde aan de universiteit van München en werkte als redacteur bij de Bayerischer Rundfunk. Sinds 1998 schrijft ze scenario’s voor grote tv-producties in Duitsland en Nederland. Met haar debuutroman, De dinsdagvrouwen, brak ze internationaal door en de vertaalrechten werden verkocht aan vijfentwintig landen. Monika Peetz woont met haar gezin in Amsterdam.

Wat wij ervan vonden

De zussen

Marieke:
Het voordeel van een roman met meerdere personages, zoals hier de vier zussen en hun moeder, is dat ze allemaal zo verschillend zijn en dat het dan heel afwisselend is om over hen te lezen. Yella komt het meest aan het woord en ze heeft het best zwaar, maar ze vindt vooral zelf dat ze het heel zwaar heeft als moeder van twee jonge kinderen en een man die schrijver is. Volgens mij doet ze het zichzelf aan, door alles maar te willen regelen. Voor haar is het wel goed om even weg te zijn. Maar gelijk duiken er weer nieuwe problemen op, want ze valt terug in haar rol als middelste zus en haar onzekerheden.
Haar oudste zus. die alles weet en alles regelt en ook nog eens succesvol is in alles wat ze doet, en de jongere zussen die erg onzeker zijn. Ik vond het een herkenbare familie. Al is mijn eigen familie niet zo, er was toch veel herkenning.
Het was mooi om te zien hoe de zussen nu de kans kregen om weer een stukje van de vroegere saamhorigheid terug te krijgen, waardoor ze zelfverzekerder werden in de situatie van het heden.

Renate:
Leuk, zo'n verhaal rond zussen. Het is ook wel herkenbaar zo die band en struggles tussen de zussen. Alle vier zijn ze ook echt hun eigen persoon, maar het verhaal wordt wel het meeste verteld vanuit Yella, die je daardoor ook het beste leert kennen en die soms het vooral ook erg moeilijk voor zichzelf maakt. Ik vind het vooral leuk dat ze ook echt hun eigen stem hebben en je vanuit de zussen meer leert over hun moeder.

Helma:
Wat ik leuk vond is dat elke zus totaal anders is. Ze hebben allemaal een compleet verschillende persoonlijkheid. Zelfs de tweelingzusjes konden niet meer van elkaar verschillen. Ze leiden allemaal een volwassen leven waarin ze redelijk in harmonie met elkaar omgaan terwijl ze elkaar zoveel mogelijk vermijden. Zodra ze zich verzamelen in Bergen stappen ze terug in de tijd en gedragen ze zich weer als hun jongere versie met alle herkenbare stekeligheden die zich in een gezin met opgroeiende kinderen voordoen. In de loop van het verhaal zie je de saamhorigheid die ze ooit hadden als zomerzussen die samen de wereld aan konden, weer langzaam terugkomen terwijl ze echt en eerlijk met elkaar praten. Misschien niet altijd even vriendelijk, maar het zorgt wel voor een eerlijke reflectie op hun eigen leven en gedrag waardoor ze na hun verplichte samenzijn sterker en zelfverzekerder verder kunnen.

Het verhaal

Marieke:
Het was niet geheel onverwacht. Zodra de moeder liet weten dat ze samen moesten komen omdat ze iets had te vertellen, was te raden wat er zou gaan gebeuren. Maar toch loopt het dan anders. Het was erg leuk om met deze mensen mee te leven in de tijd die ze met elkaar doorbrachten in Bergen. Ik heb me geen moment verveeld.

Renate:
Ik heb dit verhaal echt met veel plezier gelezen. Tuurlijk zo gauw hun moeder ze uitnodigt naar Bergen weet of denk je te weten wat er verder gaat gebeuren, maar toch heeft zij mij wel verrast.
Ze heeft mij ook door dit verhaal benieuwd gemaakt naar het plaatsje Bergen. Het klinkt als een prima bestemming om je vakantie te vieren. Het is een leuk verhaal, met veel liefde voor Nederland en de Hollandse kunst. Een verhaal vol liefde, familiespanningen maar ook humor.

Helma:
Zoals Renate en Marieke hierboven al zeggen: als je leest dat de zussen door hun moeder opgeroepen worden om in Bergen bij elkaar te komen denk je precies te weten welke kant het opgaat. Maar Peetz heeft een onverwachte twist waardoor het plots toch een ander verhaal wordt. Maar voor het zover is, gaat het verhaal vooral over de onderlinge verhoudingen van de zussen en hun terugblikken naar de gelukkige tijd die ze in Bergen beleefden voordat hun vader dodelijk verongelukte en wat dit heeft betekend voor hun leven. Met zijn dood kwam er een eind aan hun zorgeloze jeugd. Er was weinig aandacht voor de pijn en verdriet die ze voelden, terwijl hun moeder zich al snel in een nieuwe relatie stortte. Hierdoor leer je als lezer de zussen steeds beter kennen en ontdek je achterliggende emoties die nu naar buiten komen.

Schrijfwijze

Marieke:
Het was fijn om te lezen, nergens wordt het te moeilijk. Het verhaal is van een Duitse familie, door een Duitse auteur en dan speelt het in Nederland. Ik vond het verrassend om te zien hoe er dan tegen Nederland wordt aangekeken, maar ik heb me af en toe verbaasd over de vertaling. Zo hebben ze het over een 'halfje', en half brood dus. Die gaat door een snijmachine. Volgens mij komen er dan boterhammen uit, maar hier hebben ze vervolgens twee halve broden. Maar goed, misschien is dat alleen mij opgevallen. Het was in ieder geval verfrissend om een keer zo'n perspectief mee te maken.

Renate: 
Fijne schrijfstijl heeft Monika Peetz, Ze laat je vanaf het eerste moment meevoeren naar hoe Duitsers eigenlijk naar ons kikkerlandje kijken.
Nooit bij stilgestaan dat de Nederlandse kust zo mooi is, altijd als normaal gezien. Ook dat wij blijkbaar zo open zijn, met onze gordijnen open en het duidelijk laten zien dat er een kindje is geboren. Ik kwam er door Monika achter dat dingen die voor mij normaal zijn, misschien toch specialer zijn dan ik dacht. Al is dat met die broden wat Marieke hierboven zegt over dat halfje mij niet opgevallen.
Wel vond ik dat ze een hele liefdevolle manier heeft om over ons land te praten waardoor ze me enthousiast maakte over mijn eigen land en omgeving. Misschien moet ik gewoon vaker naar de kust, is vlakbij eigenlijk.

Helma:
De schrijfstijl leest gemakkelijk zonder ingewikkeld taalgebruik. De levendige beschrijvingen van Bergen, de kust en het strandleven: heerlijk om te lezen en ik kreeg gewoon zin om in de auto te stappen om in de voetstappen van de zussen te lopen. 

Ik vond het bijzonder dat een Duitse auteur een roman heeft geschreven die zich voor het grootste deel in Nederland afspeelt en de Nederlandse cultuur zo treffend heeft geobserveerd en beschreven. Bijvoorbeeld hoe de schoolgaande jeugd bijna nonchalant in weer en wind naar school fietst. Juist dat voor Nederlandse lezers herkenbare leven geeft het boek net iets extra's.  Pas later las ik dat ze in Amsterdam woont, dus zelf onderdeel van het Nederlandse leven is.

Conclusie

Marieke:
Ik heb het boek met plezier gelezen. Het had niet helemaal een-wow- factor, maar ik vond de onderlinge verhoudingen tussen de zussen mooi en ook hoe ze uiteindelijk om weten te gaan met hun moeder. Ik heb het boek 3 sterren gegeven. Mijn volledige recensie is hier te lezen.

Renate:
Heb dit boek echt met veel plezier gelezen, het was gewoon een leuk verhaal waar genoeg gebeurde tussen de zussen en hun moeder, ook kreeg je mee hoe er vanuit verschillende generaties naar bepaalde dingen werd gekeken. Vooral de liefde voor Nederland spatte echt van de bladzijdes af en ook daar heb ik echt van genoten. Dit was voor mij een eerste kennismaking met haar, maar het smaakt naar meer van deze schrijfster. 4 sterren van mij. Mijn volledige recensie vind je hier.

Helma:
Ook ik het boek met plezier gelezen, maar ik werd niet helemaal gegrepen door het verhaal. Dat ligt niet aan de beeldende schrijfstijl waarmee ze je deelgenoot maakt van het strandleven en het leven van de zussen. Vooral het buitenlandse perspectief op het Nederlandse leven vond ik grappig. Ondanks dat er genoeg gebeurt en de onderliggende verhoudingen, de groei die de zussen persoonlijk maar ook gezamenlijk doormaken mooi beschreven worden, bleef het verhaal voor mij toch een beetje voortkabbelen. Ik verwachtte iets meer vuurwerk tussen de zussen. Ondanks dat ze elkaar ook af en toe goed de waarheid vertellen, bleven hun gevoelens naar elkaar toe toch vooral smeulen op de achtergrond. Dat kan spanning aan het verhaal geven, maar het kwam voor mij jammer genoeg niet helemaal uit de verf. Van mij krijgt het boek 3 sterren. Mijn volledige recensie is hier te lezen.

Al lezende krijg je zin in de zomer en het boek leent zich prima om het in zomerse sferen op het strand te lezen. Wordt dit jullie 'beach read' van het jaar?