Als Feelgood-lezers houden we altijd goed bij wat er nieuw binnenkomt aan feelgood boeken. Maar we letten ook op titels die niet direct binnen het feelgood genre passen, maar die ons dan toch wel erg aanspreken. Zwarte zwanen van Hope Adams is zo'n titel. Het is een historische roman die gaat over een donker stuk Engels/Australische geschiedenis.

Genoeg reden voor Antoinette, Renate, Mandy, Helma en Marieke om het boek te gaan lezen en er een minileesclub van te maken.

Zwarte Zwanen - Hope Adams

Zwarte zwanen van Hope Adams is een spannende historische roman, gebaseerd op het waargebeurde verhaal van tweehonderd gedetineerde vrouwen die op zee geconfronteerd worden met opsluiting, verlies en ... moord. Alle vrouwen gaan aan boord van een driemaster, op transport gesteld naar Tasmanië. Ze zijn gestraft voor lichte misdrijven, op één vrouw na: zij is een moordenares. Als midden op zee een van de vrouwen dodelijk verwond wordt, breekt er paniek uit. Wie heeft dit gedaan? En wie wordt het volgende slachtoffer?

Waarom wilde je het boek lezen?

Marieke:
Ik had de korte samenvatting gelezen en was vooral nieuwsgierig naar het verhaal over de reis van drie maanden op een schip vol met veroordeelde vrouwen. Het is een stukje geschiedenis dat me wel intrigeerde.

Renate: 
Het is eigenlijk een onderwerp waar ik niet zo in thuis ben en het klonk interessant en spannend. Het klonk ook totaal niet feelgood, dus ik was erg benieuwd of het hier wel zou passen.

Antoinette:
De beschrijving van het verhaal én dat het gebaseerd was op waargebeurde feiten was voor mij de reden om dit verhaal te willen lezen. Hoe zou het zijn geweest op zo'n boot en hoe hielden de vrouwen dit vol?

Mandy: 
Het boek wordt aangeprezen als een spannende historische roman. Tweehonderd gedetineerde vrouwen bij elkaar op een boot, die geen kant op kunnen. Het klonk inderdaad spannend dus ik wilde het boek graag lezen. Normaal lees ik geen thrillers of spannende boeken, maar dit boek trok echt mijn aandacht.

Helma:
Ik houd van historische romans en was direct geïntrigeerd door zowel de cover als de beschrijving. Het is nogal wat dat je voor een klein vergrijp gewoon op transport wordt gesteld naar een ver en vreemd land en dat je je familie en kinderen moet achterlaten. Ik was benieuwd of er toch iets van feelgood in de vorm van onderlinge vriendschappen terug te vinden zou zijn.

De korte samenvatting laat een allesbehalve feelgood verhaal zien. Een historische roman met een donker randje, past dat wel op een spot als Fabulous Feelgood?

Marieke:
Waarom niet? Er is vaak wel iets moois uit een boek te halen en historische romans passen wel vaker heel goed bij Feelgood. En als het achteraf blijkt dat het toch niks feelgoods in zich heeft, dan maken we gewoon een blog "Feelgood leest eens wat anders!"

Renate:
Ja waarom niet. Er zit vast wel iets moois in het verhaal, waar je toch een feelgood gevoel bij krijgt. Ook is het kopje Feelgood zo ruim dat historische romans er toch vaak wel onder vallen, dus denk dat dat zeker moet kunnen.

Antoinette:
Wat Marieke en Renate al zeggen: waarom niet? Af en toe wat anders lezen met de dames is alleen maar leuk toch? En we lezen vaker historische romans dus echt ver buiten ons genre lezen we niet.

Mandy:
Ik sluit me aan bij de rest. Feelgood is zo breed. En hoewel je na het lezen van de samenvatting weet dat je geen liefdesverhaal kunt verwachten, zijn er vast wel thema's uit te halen die wel bij het feelgood genre passen. 

Helma:
Ik sluit me hier ook volledig bij aan. Bij Fabulous Feelgood lezen we breed en daar passen zeker historische romans tussen. Dus waarom niet?

De Rajah quilt

Het boek is gebaseerd op waren gebeurtenissen, maar verder volledig fictief. De Rajah quilt is wel echt en is eigendom van het National Gallery of Australia museum in Australië. Had je al eens gehoord van de Rajah quilt? 

Marieke:
Nee, ik had er nog nooit van gehoord. Zodra het erover ging in het boek ben ik gaan googelen. Zeer interessant! Het was ook heel leuk om het nawoord in het boek te lezen. 

Renate: 
Nee nog nooit van gehoord, maar ik had ook nog nooit van het eiland Van Diemensland gehoord. Ik heb het wel gegoogeld, want ik werd door dit verhaal ook erg nieuwsgierig hoe het eruit zag. Heel anders dan ik tijdens het lezen had verwacht, maar wel mooi dat het er nog steeds is. Toch tof!

Antoinette:
Nee nog nooit van gehoord. Ik wist dus ook niet dat de quilt nu in een Australisch museum hangt. Wel bijzonder dat de auteur ervoor gekozen heeft verschillende stoffen te benoemen en te beschrijven door het verhaal heen. Het nawoord is een waardevolle toevoeging om de Rajah quilt nog meer een gezicht te geven. 

Mandy:
Ook voor mij was dit stukje geschiedenis compleet nieuw. De quilt en andere informatie heb ik sowieso pas opgezocht nadat ik het boek uit had. Ik was blijkbaar in de veronderstelling dat ik fictie aan het lezen was. Heel mooi dat dit bewaard is gebleven.

Helma:
Voor mij ook volkomen nieuw. Tijdens het lezen werd ik nieuwsgierig of de quilt ook werkelijk bestond, dus ben al vrij snel gaan googelen. Daar kwam ik ook tegen dat een aantal mensen ook werkelijk op het schip hebben meegevaren. En net als Renate had ik ook nog nooit van Van Diemensland gehoord.

De veroordeelden

Tweehonderd Engelse vrouwen op een schip, veroordeeld tot een verbanning naar Van Diemensland (het huidige Tasmanië). Vrouwen die voor lichte vergrijpen, vaak door omstandigheden gedwongen, werden veroordeeld tot soms wel vijftien jaar verbanning. Was je bekend met dit stuk geschiedenis?

Marieke:
Ergens wel eens iets over gehoord of gelezen, maar ik heb er nooit iets over gehoord bij de geschiedenislessen. Zo heeft elk land zijn eigen geschiedenis en leert elke land weer iets anders aan hun inwoners. Ik wist wel dat er criminelen werden weggevoerd naar Australië, maar dan denk ja aan grote boze mannen, niet aan 200 vrouwen die zijn veroordeeld vanwege kleine vergrijpen, vaak gedaan vanwege de slechte omstandigheden waarin ze leefden.

Renate: 
Ik wist wel dat er veroordeelden naar bijvoorbeeld Australië waren verbannen, maar heb er nooit een moment bij stil gestaan dat dat ook vrouwen konden zijn. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat dat mannen waren. Maar ik ben blij dat ik door dit verhaal weer een beetje wijzer ben geworden. Ik ben benieuwd wat er met de vrouwen gebeurde toen ze eindelijk op de bestemming waren. Heftig hoor dat je voor redelijk kleine vergrijpen gewoon naar heel heel ver weg werd verbannen.

Antoinette:
Ik had ooit wel eens over deze geschiedenis gehoord, maar mij nooit gerealiseerd hoe heftig dit voor de vrouwen geweest moet zijn. Hope Adams heeft het verhaal van de vrouwen mooi verwoord in Zwarte zwanen. Heftig dat vroeger voor zulke kleine vergrijpen vrouwen (en ook mannen) zo gestraft werden. Onwerkelijk en bijna niet voor te stellen.

Mandy:
Ik denk dat ik heb liggen slapen bij geschiedenis, maar ik wist dus echt niet dat er mensen werden verbannen naar een land als Australië. Ik wist wel dat er eilanden waren met gevangenissen erop zoals bijvoorbeeld Robbeneiland. Ik vind het overigens wel een mooi gegeven dat deze vrouwen de kans kregen een nieuw leven op te bouwen. Ook al was dit wel ver van iedereen van wie ze hielden. Ik zou helemaal door zijn gedraaid op zo'n schip. Wekenlang alleen maar zee om je heen.

Helma:
Het was me niet helemaal onbekend, maar ik heb altijd gedacht dat het gedetineerden waren die ernstige misdaden hadden begaan. Deze vrouwen waren veroordeeld voor kleine vergrijpen en werden zonder pardon op transport gesteld en voor vele jaren verbannen van huis en haard. Ik ben wel heel benieuwd, net als Renate, of het de vrouwen is gelukt om inderdaad een nieuw leven te beginnen.

De reis

Hope Adams heeft veel research gedaan naar hoe het eraan toe ging op de schepen begin 19e eeuw. Hoe vind je dat ze de reis en de personages heeft uitgewerkt? Kon je het goed visualiseren?

Marieke:
Ja ik heb een redelijk goed beeld gekregen van hoe het moest zijn geweest, al denk ik wel dat het erg geromantiseerd is en dat de werkelijkheid een stuk ruwer en smeriger is geweest.

Renate:
Tijdens het lezen kon ik mij goed voorstellen hoe het was op dat schip. Zeker toen hier laatst ook zoveel wind stond kon ik het mij helemaal voorstellen. Het zal in het echt nog vele malen erger en smeriger zijn geweest, maar toch vind ik dat het haar is gelukt om je tijdens het lezen een beeld te laten vormen.

Antoinette:
Ik kon me het verhaal redelijk goed visualiseren. De leefstijl van die tijd weet ze goed te beschrijven waardoor je als lezer wel een aardig beeld krijgt van hoe het destijds moet zijn geweest.

Mandy:
De reis en de beschrijving van de boot vond ik goed uitgewerkt. Ik zag het zo voor me met een kajuittrap en een gevangenenruim. Wel had het van mij nog gedetailleerder gemogen over bijvoorbeeld hun slaapverblijven. Ook de verhoudingen waren goed weergegeven zoals die van de directrice en de kapitein en de scheepsarts. De personages waren in principe goed uitgewerkt, maar het waren er wel wat veel, waardoor ik soms vergat welke geschiedenis bij welk personage hoorde. 

Helma:
Ik heb wel een goed beeld gekregen, maar denk net als de anderen dat het in het echt nog veel erger was. Het verschil in eten wat de gedetineerden en de 'gewone' passagiers te eten kregen, stond wel in heel groot schril contrast met elkaar. Ik was verbaasd dat de gedetineerden met hun eenzijdige smakeloze eten nog redelijk gezond de overtocht overleefden.

Opbouw boek

Het verhaal wordt verteld in twee tijdlijnen die niet ver van elkaar af liggen. Toen en nu. Wat vind je van deze opbouw en kon je alles goed volgen?

Marieke:
Dat was een fijne manier van verhaalopbouw. Gelukkig stond er wel bij elk hoofdstuk wanneer het speelde, maar het liep goed synchroon en het waarom werd duidelijk en wat er gebeurd is ook. Ik kon het allemaal goed volgen.

Renate:
Moet heel eerlijk zeggen dat ik af en toe en zeker in het begin moeite had met wanneer het nu gebeurde en wie er nu aan het woord was: Kezia of Clara. Ook al stond dat gewoon duidelijk bij elk hoofdstuk, maar toch vond ik het af en toe wat lastig te volgen.

Antoinette:
Nou in het begin moest ik er wel even inkomen. Ik had wel door dat het werd verteld vanuit twee personages: Kezia en Clara, maar ik kwam gewoon niet gelijk lekker in het verhaal. Eenmaal in het verhaal is het heel goed te volgen.

Mandy:
Ik moest even wennen in het begin, maar als je eenmaal aan het lezen bent dan gaat die overgang wel heel goed. Vond het ook wel een bijzondere manier, omdat wanneer je in het 'nu' leest de daad al gepleegd is en als je in het 'toen' leest dan moet het nog gebeuren. Zeker op het laatst zorgde dat ervoor dat ik door ging lezen, want ik wilde toch wel een keertje weten wie het nu gedaan had.

Helma:
Ook ik moest er even inkomen, maar toen ik eenmaal in het verhaal zat was het goed te volgen. Ook de perspectiefwisselingen waren duidelijk. Net als Mandy vond ik de opbouw van toen en nu bijzonder en je het verhaal afwisselend voor en na de moord te lezen krijgt. Het zorgt er zeker voor dat je blijft doorlezen.

Het plot

Aan het einde van het boek weet je hoe alles zit. Ben je nog ergens verrast? Ben je tevreden met hoe het verhaal is afgerond?

Marieke:
Het is zorgvuldig opgebouwd en de uitkomst is best verrassend. Of het werkelijk zo zou kunnen aflopen voor Clara vraag ik me af, ik denk niet dat mannen in die tijd zo vergevingsgezind waren. Maar wie weet, door een sterke vrouw als Kezia is er toch veel mogelijk. Ik vond het een mooi verhaal en ben zeker tevreden met de afloop.

Renate:
Ik ben zeker verrast, het verhaal was heel anders dan ik had verwacht. Wie de dader was, had ik ook helemaal fout. Wel denk ik net als Marieke dat het misschien niet helemaal zo zou gaan met Clara, omdat die mannen zo koppig en totaal niet vergevingsgezind waren, maar dat maakte het eind mooier. Ik heb ervan genoten.

Antoinette:
Ik had wel enige vermoeden hoe het verhaal in elkaar stak, maar ik was nog wel enigszins verrast. Ik deel de mening over de vergevingsgezindheid. Het was wel een softe reactie. Maar het verhaal moest natuurlijk wel goed afgerond worden. Ik ben tevreden met de opbouw en afronding van het verhaal.

Mandy:
Naar het einde toe, vlak voor de clou, begon ik te vermoeden hoe de vork in de steel zat, maar ik vind het zeker goed uitgewerkt en ik heb lang totaal geen idee gehad en ik had het ook weer niet helemaal goed, dus ik was uiteindelijk nog wel verrast. Het einde vind ik een mooi afgerond geheel. Al zou ik nog graag hebben geweten wat iedereen uiteindelijk van zijn leven heeft gemaakt, maar dan zou het een dik boek worden.

Helma:
Ik wist bijna zeker dat de meest voor de hand liggende verdachte niet de dader zou zijn, maar ik had werkelijk geen idee wie het wel was. Dat was voor mij een verrassing. Ik vond het een mooi einde waarin alles mooi afgerond wordt. Net als Mandy was ik wel nieuwsgierig hoe het de vrouwen verder zou vergaan. Misschien iets voor een volgend boek?

Verwachtingen

Zijn je verwachtingen die je vooraf had bij dit boek ook uitgekomen?

Marieke:
Ja, eigenlijk wel, voor zover ik verwachtingen had. Het leek me een mooie roman, meeslepend en intrigerend en dat was het ook. En het past uitstekend bij het feelgoodgenre. Een verhaal over vriendschap, vertrouwen en hoop, en dan komt er ook nog een stukje romantiek om de hoek kijken.

Renate:
Het was een erg mooi, interessant maar ook vooral spannend verhaal, het verhaal was eigenlijk meer dan dat ik ervan verwacht had. Sterke vrouwen, vriendschap en hoop. Dat past uiteindelijk heel goed, ook al zou je dat idee totaal niet hebben.

Antoinette:
Mijn verwachtingen qua verhaallijn en plot zijn uitgekomen. De schrijfstijl had ik anders verwacht en vroeg van mij wel wat doorzettingsvermogen. Ik had niet het gevoel dat ik het verhaal moest doorlezen en moeilijk kon wegleggen. Het verhaal kent naastenliefde, doorzettingsvermogen, overlevingskracht en vriendschap. Elementen die zeker passen bij een feelgood verhaal. Zwarte zwanen is een combi van een spannend verhaal met feelgoodelementen!

Mandy:
Ik was echt heel erg nieuwsgierig geworden door de flaptekst. In het begin had ik wat moeite met het verhaal en was ik oprecht bang dat het me tegen zou gaan vallen, maar uiteindelijk heb ik echt wel van het boek genoten. Dus mijn verwachtingen zijn uitgekomen. 

Helma:
Ook mijn verwachtingen zijn uitgekomen en zelfs het feelgood stukje ontbrak niet: vriendschap en zelfs romantiek. Ik vond het een interessant verhaal waarbij ik regelmatig heb gegoogeld. Niet alleen naar de quilt maar ook naar de geschiedenis van de boot en vond het leuk om te lezen dat de meevarende arts en prediker ook werkelijk aan boord waren. 

Conclusie en sterren

Marieke:
Mooie historische roman, goed geschreven en met plezier gelezen. 4****

Renate:
Interessante geschiedenisles, in een fijne schrijfstijl, een mix van vriendschap en hoop op een duistere plek. Met veel plezier gelezen. 4****

Antoinette:
Ik moest in het verhaal komen om daarna te genieten van een geschiedenis die nog niet echt heel bekend is. Het verhaal kent een goede en chronologische opbouw en geeft de vrouwen een gezicht. Ik geef Zwarte zwanen 3,5***

Mandy:
Een bijzonder verhaal met een voor mij nieuwe geschiedenis, een boek dat prettig leest en ook nog eens spannend is. Leuk uitstapje voor iedereen die van feelgood houdt en eens een whodunnit wil proberen. Ik geef het boek 3,5***. 

Helma:
Een interessant verhaal met een vleugje spanning in een fijne schrijfstijl. Mooie opbouw met mix van fictie en non-fictie. Met veel plezier gelezen. 4****

Hebben jullie Zwarte Zwanen al gelezen of hebben jullie het boek direct op je Wil ik lezen lijstje gezet?