Twee weken geleden, op 18 november, kwam er weer een nieuw patroondeel online. Dit deel zag er minder uitdagend uit dan het vorige deel. Toen moesten we allemaal losse onderdelen aan elkaar haken via een ingewikkeld kantpatroon en dat weer aan de deken zien te bevestigen. Deze keer waren het vooral lange toeren haken. Waar we in het begin van de deken vlinders en bijen haakten waren het nu olifantjes. Helma was helemaal bij, Sanne was bezig met een enorme inhaalslag en Diana heeft ervoor gekozen om het iets rustiger aan te doen. Het haken kon weer beginnen.

- door Sanne, Diana en Helma - 

De deken is inmiddels getransformeerd naar een groot vierkant. Wat vonden jullie van het nieuwe patroon?

Helma: Het zag er een stuk minder ingewikkeld uit. Zeker na het ingewikkelde patroon van de vorige periode. Ik ging er vol vertrouwen van uit dat ik dat zeker voor elkaar zou krijgen. Wat direct opviel waren de olifantjes. Hoewel ik er eerst wel even wat fantasie voor moest gebruiken. Ook de bogen vond ik erg mooi.

Sanne: De olifantjes waren, wederom, een verrassing. Met behulp van een filmpje dat op Facebook werd geplaatst, is het me zelfs gelukt oren aan de olifant te maken. Het nieuwe patroon leek dus eenvoudig, maar kent ook dit keer weer zijn eigen schoonheid. En de verschillende kleuren in de deken komen voor mijn idee nu weer wat meer in balans. Daar waar het in mijn geval in het midden heel veel blauw en grijs was, komt er nu wat bruin en geel bij. Ik vind het mooi!

Diana: Haha, we vallen meteen met de deur in huis. Ik heb van achter mijn telefoon genoten van alles wat iedereen gemaakt heeft. Zelf is er weinig uit de haaknaald gekomen afgelopen weken. Ik moet bekennen dat ik het patroon echt supermooi vind, en ondanks dat ik achter loop, kan ik niet wachten totdat ik zelf ook olifantjes kan gaan maken. 

Het patroon zag er minder uitdagend uit. Hebben jullie het deze keer zonder de video instructie van Esther voor elkaar gekregen of was haar hulp toch nog onontbeerlijk?

Helma: Ik heb opnieuw dankbaar gebruikgemaakt van de video instructie van Esther. Zeker bij de olifantjes, maar ook bij de bogen was haar hulp toch nog onontbeerlijk. Maar de meeste toeren waren vooral redelijk simpele herhalingen waarbij ik zelfs gewoon een luisterboek kon luisteren. En omdat de toeren inmiddels vreselijk lang waren en een toer gemiddeld zo'n uurtje of meer in beslag nam, heb ik geloof twee boeken uit kunnen luisteren. Ik heb wel ongelooflijk lopen knoeien bij de toer van reliëfvasten achterlangs. Ik stak op de een of andere manier telkens verkeerd in een steek, waardoor ik niet uitkwam. Ik geloof dat ik die toer wel drie keer opnieuw ben begonnen.

Sanne: Nee hoor, die filmpjes van Esther zijn nog steeds erg welkom. Ik merk wel dat ik wat beter het geschreven patroon begrijp. Ik kijk dan de eerste zijde met Esther mee en daar waar ik eerder het filmpje opnieuw startte voor de overige zijdes van de deken doe ik het nu uit mijn hoofd of anders spiek ik even in het geschreven patroon. Het hielp inderdaad ook mee dat het wat eenvoudigere toeren waren, ook ik kon nu een luisterboek luisteren.

Diana: Ik probeer het sowieso zo nu en dan zonder Esther, omdat ik nu eenmaal niet altijd de mogelijkheid heb om naar Esther te luisteren (man die geconcentreerd aan het werk is of veel belt). Wel moet ik dan in opperste concentratie lezen wat er staat. Ik merk dat het in mijn hoofd de laatste weken chaos is en daardoor lees ik als een tornado en iedereen kan zich voorstellen waar zich dat in resulteert; stomme fouten. Het meest relaxt haak ik met Esther als startpunt en dan een heerlijke flauwe serie op Netflix. Vanaf vandaag dat ritme weer starten?

Jullie hebben al bijen en vlinders gehaakt en deze keer waren de olifanten aan de beurt. Is het gelukt om ze ook daadwerkelijk op olifanten te laten lijken?

Helma: Ik moet zeggen dat ik er in eerste instantie wat moeite mee had om er een olifant in te zien. Toen ik op de officiële Scheepjes Facebook pagina berichten voorbij zag komen dat medehaaksters de olifanten oren gaven, leek me dat ook heel leuk. De grote vraag voor een haakbeginner als ik is dan hoe dat ik hemelsnaam voor elkaar moest krijgen. Gelukkig deelde een van de dames een filmpje hoe ze de oren eraan haakte. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. In onze haakapp heb ik dat linkje ook even gedeeld voor Sanne en Diana voor het geval zij de olifanten ook van oren wilden voorziet. En ik moet zeggen: het zijn nu echte herkenbare olifantjes geworden.

Sanne: Ja de olifanten zijn duidelijk te herkennen en de oren maken het helemaal af. Wel moet ik zeggen dat ik de olifantjes met behulp van de stokjes niet heel stevig vast vind zitten bij mij. Daar ga ik nog even iets op bedenken.

Diana: Bij mij nog geen olifanten gespot... :)

Helma lag op schema, maar Sanne en Diana moesten nog een inhaalslag doen om weer bij te zijn. Hoe is de stand van zaken nu er morgen weer een nieuw deel online komt?

Helma: Het was best even doorhaken, maar afgelopen zondag was ik klaar. Er moesten alleen nog wat draadjes weggewerkt worden. Het is wel het minst leuke klusje, maar met een luisterboek op is dat geen straf. Dus ik zit alweer helemaal klaar voor het allerlaatste deel. Ik heb nog heel veel bollen wol over, dus er staat me denk ik nog behoorlijk wat haakwerk te wachten.

Sanne: Ik moest inderdaad na het vorige deel nog wat inhalen, maar de achterstand was minder groot dan ik dacht. Donderdag liep ik weer bij. Op dit moment ben ik ook nog niet helemaal klaar met mijn deken, maar ik heb goede hoop dat ik vandaag of anders morgen, klaar ben om te beginnen aan het nieuwe deel.

Diana: Ik ben nog even ver dan twee weken geleden. Nee, iets verder. Ik heb de losse onderdelen aan elkaar gehaakt en alle draadjes weggewerkt. Ik ben nu toe aan het vullen van de hoeken. Ik heb de slag in mijn hoofd zitten, nu nog uitvoeren. Zenden jullie mij wat me-time toe?

Ons resultaat

En de onvermijdelijke laatste vraag: het lezen! Hoe staat het daarmee?

Helma: Erbarmelijk! Ik luister en lees van alles, behalve Als je het licht niet kunt zien. Ik weet het, het is verschrikkelijk. Ik was vast van plan het boek te luisteren, maar de voorleesstem vind ik echt niet fijn om naar te luisteren. Dus wat dat betreft loop ik vreselijk achter. Uiteindelijk zal ik het boek een keer zelf gaan lezen. Maar ja, de tijd! 

Sanne: O echt, hou op! Ik vind het jammer dat het me niet lukt om het boek te herlezen, maar het haken vraagt, naast de andere leesklussen, al mijn volledige aandacht op.

Diana: Mijn hoofd staat even niet naar lezen. Hopelijk pak ik dat straks ook weer op; en dan staat inderdaad dit boek nog steeds boven aan op de planning.

Hoe is het Willeke, Maria, Gea, Celesta, Yvonne en Aenea vergaan? Lopen zij nog op schema of hebben zij net als Sanne en Diana te kampen met een kleine achterstand? Ook deze keer kregen we een update van Aenea, Yvonne en Maria.

AeneA: Wat een klus – het haken van die deken. Hoe simpeler de steken en toeren, des te meer moeite blijkt het me te kosten. Het leek allemaal zo simpel, na al die viervoudige stokjes van het kantwerk, gewoon vasten, halve stokjes en stokjes, ik zou er fluitend door heen gaan (dacht ik). Maar dat viel behoorlijk tegen. Ik wist wat ik moest doen, maar kwam voor het begin van iedere hoek steeds niet uit - mijn handen maakten er iets anders van. Ik heb wat “achteruit” gehaakt (= een mooi woord voor uithalen), maar het is gelukt – deel 5 is klaar.
De katten maakten me wel duidelijk, dat ze heel wat aandacht te kort kwamen.

Yvonne: Ik ga in een rustig tempo verder met mijn deken. Ik ben ook met mijn taartpunten cal bezig en een rendier aan het afhaken voor Kerst. Ik was wel heel nieuwsgierig naar de olifanten. Ik heb de oren meteen gehaakt met behulp van een filmpje dat ik op de officiële facebookgroep van Scheepjes vond.

Maria: Wat een leuk deel was dit om te haken. De grootste verrassing was natuurlijk de olifantjes die tevoorschijn kwamen. Maar ook de rand eromheen was prachtig. Ik heb de foto's van de Grande Galerie opgezocht en zie in dit gedeelte inderdaad de wanden van de Galerie terug. Nog een paar dagen en dan komt alweer het laatste deel online. Ik ben heel benieuwd naar dit deel. Hebben jullie ook nog zoveel bolletjes niet gebruikt? Zouden we die nog allemaal in het laatste deel verwerken? Het boek heb ik inmiddels uitgelezen.