Een aantal weken geleden tipte ik De wereld tussen jou en mij van Stephenia McGee als leestip van de week. Ik moest het boek toen nog lezen, maar de beschrijving sprak me enorm aan. Het heeft even geduurd, maar het boek is uit. Tijd dus om jullie te laten weten of mijn verwachting is uitgekomen.

- door Helma -

In mijn leestip schreef ik dat de Amerikaanse Stephenia McGee een nieuwe schrijfster voor mij is en dat ik benieuwd was of haar schrijfstijl me ging bevallen. Ze schrijft vanuit een Christelijke overtuiging en ik moet eerlijk zeggen dat ik daar niet altijd van gecharmeerd ben, maar omdat de flaptekst me intrigeerde besloot ik het erop te wagen.

Om maar meteen te beginnen met de Christelijke overtuiging: die speelt nauwelijks een rol in het verhaal. Op enkele bijbelse teksten na, die trouwens volkomen natuurlijk in het verhaal zijn verwerkt, komt het geloof amper aan bod. De nadruk ligt op Nora als personage. Na het overlijden van haar vader komt haar oom zich opeens bemoeien met het reilen en zeilen van de paardenranch. Wat een verschrikkelijke man! Er is werkelijk niets positiefs over die man te vertellen. McGee slaagt er perfect in om je direct een gloeiende hekel aan die man te geven: een gokkende, sigarenrokende lapzwans die regelmatig te diep in het glaasje kijkt. En dan de manier waarop hij de ranch overneemt en zich binnendringt in het leven van Nora en haar moeder met het verhaal dat hij de ranch heeft geërfd! Trouwens, bijna alle mannen komen er niet zo best van af in het verhaal. Ze lopen de kantjes ervan af, werken Nora aan alle kanten tegen als ze haar eigen paard traint en nemen haar totaal niet serieus. Aan de ene kant is hun houden naar Nora misschien begrijpelijk, want het verhaal speelt zich af aan het begin van de 20e eeuw en van vrouwenrechten had toen nog niet niemand gehoord. Als vrouw had je totaal niets te vertellen en was je bijna gedoemd om je leven als huisvrouw door te brengen. De enige positieve uitzondering is Silas Cavellero die haar wel steunt in haar werk en ook op andere manieren voor haar opkomt en haar in haar waarde laat.

De rode draad in het verhaal is het grote geheim van de leugen waarop Emberwild is gebouwd. Nora is vastbesloten om dat geheim te ontrafelen. Het is al snel duidelijk dat Silas op dezelfde missie is en dat het alles te maken heeft met een waardevol paard dat verdwenen is op de dag dat zijn vader is overleden. Het geeft een vleugje spanning aan het verhaal. Dat Nora's oom conitinu bezig is om Silas zwart te maken en hem de schuld te geven van vreemde gebeurtenissen op Emberwild doet vermoeden welke kant het verhaal opgaat. Toch wordt het zeker niet voorspelbaar, want McGee heeft nog een aantal leuke wendingen voor je in petto.

Nora als personage vond ik niet helemaal consequent uitgewerkt. Het ene moment is ze een stoere vrouw die erop gebrand is om haar eigen paard te trainen en als jockey te rijden in wedstrijden (iets wat echt 'not done' was in die tijd) en dient ze haar oom stevig van repliek, terwijl ze ondertussen probeert om het testament boven water te krijgen. Haar oom kan dan wel zeggen dat hij erfgenaam is, maar dat wil ze toch wel even zwart op wit zien. Het volgende moment verandert ze in een gedwee vrouwtje dat zich door haar oom laat ringeloren en wegsturen. Dat vond ik niet helemaal in overeenstemming met elkaar. Eigenlijk geldt dit ook een beetje voor de door rouw overmande moeder van Nora, van wie het verdriet soms niet helemaal oprecht lijkt.

Een enkele keer wijzigt het perspectief naar Silas en ontdek je langzaam maar zeker ook zijn kant van het verhaal. In zijn doen en laten is hij eigenlijk zijn tijd ver vooruit. Hij ziet Nora voor vol aan, en niet alleen omdat ze zijn baas is, en trekt zich niet al te veel aan van Nora's oom. Dat Nora en Silas uiteindelijk wat voor elkaar gaan voelen is niet zo verwonderlijk, maar dat gaat (uiteraard zou ik bijna zeggen) niet zonder slag of stoot met een niet zo frisse rol van Nora's oom.

De schrijfstijl van McGee met soepele zinnen en zonder ingewikkelde taalgebruik leest gemakkelijk. Een pluim, voor vertaler Gerda Lok-Bijzet is wat dat betreft zeker op zijn plaats. McGee schetst een mooi beeld van het leven aan het begin van de 20e eeuw in het algemeen en meer specifiek over het reilen en zeilen van een paardenranch, inclusief de paardenmarkten en het belang van het winnen van wedstrijden met het oog op toekomstige fokactiviteiten van het prijswinnende paard. Fijne sfeertekeningen die je terugbrengen in de tijd.

Ik heb totaal niets met paarden (ben er zelfs superallergisch voor), maar dat heeft me niet weerhouden om van het verhaal te genieten. Hoewel paarden een grote rol in het verhaal spelen, is het vooral een verhaal over bedrog, opkomen voor jezelf en het zegevieren van het recht. Natuurlijk uiteindelijk met een happy end, maar tot het zover is, gebeuren er meer dan genoeg (spannende) dingen om van de reis ernaar toe een fijne leeservaring te maken. 

Over De wereld tussen jou en mij

In De wereld tussen jou en mij gaat Nora Fenton liever met paarden om dan met mannen. Als paardentrainster probeert ze na haar vaders overlijden om Emberwild, de paardenranch van de familie, draaiende te houden. Dat is op zichzelf al moeilijk genoeg en dan huurt haar oom ook nog eens zonder haar toestemming een vreemdeling in om paarden te trainen. En alsof dat nog niet erg genoeg is, begint deze Silas Cavellero ook nog vragen te stellen over een ongeluk van vijftien jaar geleden. Nora vermoedt dat Silas op de ranch is gekomen voor meer dan alleen het trainen van paarden. Maar Nora is de laatste woorden van haar vader niet vergeten: Emberwild is gebouwd op een leugen.

Hebben jullie De wereld tussen jou en mij al gelezen en wat was jullie mening? of misschien een ander boek van Stephenia McGee? Ik ben benieuwd wat jullie van haar boeken vinden.