Weet je nog? Ons uitje naar het Best of Romance evenement van de Boekerij. We kwamen thuis met stapels nieuwe, mooie boeken. En nadat we onze stapels met elkaar hadden gedeeld, bleek dat Janneke, Marieke en Renate alledrie Hotel Sacher hadden gekocht, waardoor al gauw het idee voor een #leesuiteigenkast buddy werd geboren.

- door: Janneke, Marieke en Renate -

Over Hotel Sacher

Een wervelende, meeslepende historische roman over een legendarisch hotel tijdens een bijzondere periode in de Europese geschiedenis

Wenen, 1892. Als Eduard, de man van Anna Sacher, plotseling overlijdt, gaat iedereen ervan uit dat ze zich zal terugtrekken uit het hotel dat ze samen met haar man runde. Maar Anna laat zich niet in het keurslijf persen en besluit zelf de leiding over te nemen. Gesteund door haar trouwe personeel en met ijzeren wilskracht belooft de jonge weduwe zichzelf en haar omgeving dat ze een nóg groter succes zal maken van het befaamde hotel dat zijn naam leende aan de bekende Weense chocoladetaart.
Als op een dag een echtpaar uit Berlijn arriveert, en tegelijkertijd een stel uit Wenen zijn intrek neemt in hotel Sacher, raakt Anna’s leven in een stroomversnelling. De vier nieuwkomers blijken op dramatische wijze met elkaar verbonden te zijn en Anna moet alles op alles zetten om niet meegesleurd te worden in een draaikolk van liefde en verraad die grote gevolgen kan hebben...

Hotel Sacher is opgedeeld in drie delen van alle drie ongeveer 100 bladzijdes. Het eerste deel heet 'De dood', het volgende deel 'Het leven' en tenslotte 'De liefde'. De dood en de liefde komen als personages of eerder ‘gedaanten’ ook aan het woord in het verhaal. Daarom leek het ons leuk om volgens de opbouw het boek te bespreken.

De dood

Het verhaal start in Wenen aan het einde van de negentiende eeuw. De dood staat aan het begin van Hotel Sacher omdat de man van Anna Sacher, Eduard op het punt staat om te overlijden. In de praktijk leidt Anna het hotel al volledig, maar in die tijd werd het natuurlijk niet geaccepteerd dat een vrouw zo’n grote onderneming kan leiden. Ook de dood van keizerin Elisabeth kom in dit verhaal naar voren en uiteindelijk ook de tragedie van de Eerste Wereldoorlog. 

Hoe ervaren jullie de rol van De dood in het verhaal?

Marieke: Dat was best origineel. Zo krijgt het sterven een gezicht, maar eigenlijk vond ik dat dus helemaal niet passen in deze roman.

Renate: De dood die gewoon rondhangt, daar moest ik wel even aan wennen tijdens het lezen. Maar hij heeft wel een belangrijke rol in het verhaal, zoals bovengenoemd al staat.

Janneke: Ik vond het in het begin erg gek om te lezen, hoe de dood daar zomaar ergens in Wenen rondhangt. Maar ergens vond ik het ook wel mooi om te lezen. Vooral hoe hij het deed met de zielen overbrengen. Vreemd maar ik vond het wel passen. 

Vind je dit een goede naam voor dit eerste deel van het boek?

Marieke: Ja, het is passend, de dood van Edward is de basis voor Anna Sacher om het hotel nog meer naar haar handen te kunnen zetten.

Renate: Na het lezen vond ik eigenlijk van niet, maar ergens ook weer wel, omdat de dood van Eduard wel echt een belangrijke gebeurtenis is waar het verhaal verder op voortborduurt.

Janneke: Op zich wel omdat de dood van Eduard mogelijkheden voor Anna schept. 

Het leven

Het leven in Hotel Sacher gaat door en we maken kennis met Martha, haar man Maximillian en het echtpaar Georg en Konstanze Von Traunstein. Martha en Max hebben hun eigen uitgeverij en tijdens hun bezoek aan Wenen om nieuwe auteurs te vinden. Tijdens hun eerste bezoek raakt Martha bevriend met Konstanze.

Wat vinden we van de personages die we tegenkomen in Hotel Sacher?

Renate: De meeste personages zijn leuk. Ik vond vooral Georg Von Traunstein leuk, dat leek mij gewoon een aardige man. Maar alle personages hadden wel iets, Maximillian, Konstanze en Anna kon ik af en toe wel echt achter het behang plakken, maar personages moeten ook niet allemaal leuk zijn.

Marieke: Soapies, het zijn acteurs in een slecht toneelstuk. Sorry, maar ik kon er niets mee. De wisseling tussen de personages en de gebeurtenissen ging zo snel dat ik als lezer nergens binding mee kreeg. Het bleef daardoor erg oppervlakkig.

Janneke: De bovengenoemde personages komen het meest voor in het verhaal, maar daarnaast worden er nog zo veel meer namen genoemd, dat ik het af en toe moeilijk vond om te volgen. Daarnaast was de wisseling tussen de personages ook heel snel zoals Marieke zegt. Dat is misschien fijn voor de vaart in het verhaal, maar het voorkwam dat je echt een band met de personages krijgt tijdens het lezen of dat het je raakt als er iets ergs of juist heel leuks voor een personage gebeurt. Het las inderdaad een beetje als een soap. Maar als je je daar bij neerlegt is het niet wel oké. 

Zorgt de schrijfstijl van Doehnert ervoor dat je je in het negentiende-eeuwse Wenen waant?

Marieke: Misschien wel als het niet zo snel was gegaan. Ik kon me nog wel een voorstelling maken van het hotel, maar wat meer details had ik fijner gevonden. Ik las dat ze eerst een filmscript schreef en het daarna bewerkte tot een boek. Ze is daarbij voorbij gegaan aan het feit dat in een film een acteur een hoop kan doen met lichaamstaal. Ik vond het omschrijven van het doen en laten en denken van deze personages tekort schieten.

Janneke: Goed dat je dat zegt Marieke, dat had ik even niet meegekregen. En nu ik dit weet verklaart het inderdaad veel. Voor mij komt dit vooral terug bij de personages. Van de beschrijvingen van het wel en wee in Wenen heb ik wel genoten. Al die pracht en praal en het geld wat de mensen daar uitgaven. 

Renate: Door de schrijfstijl van Rodica Doehnert waan ik mij wel echt in het negentiende-eeuwse Wenen. Ze vertelt echt over de pracht en praal die daar was, maar ook hoe het eruit zag als je het niet echt getroffen had. Ze laat je echt plaatsnemen bij de Opera en genieten van de Sachertorte in het hotel. Het deed mij ook terugdenken aan mijn stedentrip in Wenen, aan hoe al die prachtige gebouwen eruit zagen. Zo kwamen ze ook naar voren tijdens het lezen van het boek.  

De liefde

Over dit deel van het boek kunnen we eigenlijk niet zoveel vertellen want we willen het verhaal natuurlijk niet verklappen. Maar tijdens dit laatste deel worden wel veel eindjes aan elkaar geknoopt en worden relaties gemaakt en verbroken. Ook speelt de periode van de Eerste Wereldoorlog een belangrijke rol in dit deel. 

Vonden jullie de titel goed bij dit deel passen?

Janneke: Ik begrijp waarom dit deel 'De liefde' moet heten, want er zijn wat interessante ontwikkelingen op dat gebied, maar naar mijn idee speelde de oorlog ook een hele grote rol in dit deel. Daardoor was er eigenlijk meer dood dan liefde naar mijn idee. Ook wordt er een sprong gemaakt in de tijd en in die periode heeft er ook niet heel veel op het gebied van liefde plaatsgevonden. Misschien is het ook een knipoog naar de gearrangeerde huwelijken? Ik ben daar nog niet helemaal uit. 

Marieke: Ook hier vroeg ik me af waarom de drie delen nog een naam hadden gekregen, want heel veel liefde is er niet. Dit laatste deel vond ik wel het beste deel van het boek. Het was niet meer zo hectisch en uitgezette lijntjes werden afgerond, maar het liet me achter met een gevoel van melancholie. Ik werd er niet heel vrolijk van.

Renate: Tuurlijk was er liefde, maar als het laatste kopje de oorlog had geheten, had ik dat zelf beter gevonden. De liefde zat vooral in de delen daarvoor. Dit deel ging vooral over de oorlog die er aan kwam. De liefde kon ik niet helemaal vinden in het laatste deel, maar wie weet was het net als Janneke zei een knipoog.

Wat is jullie conclusie als je kijkt naar dit laatste deel? Werd het verhaal goed afgerond?

Janneke: In het laatste deel gebeurde voor mijn gevoel heel veel en ging het ook weer heel snel. Het leven, de liefde, de dood, ze lopen allemaal door elkaar heen en vormen een bijzonder geheel. Ik vond vooral de tijdlijn aan het einde verhelderend, omdat je dan weet hoe het met de personages afloopt. Een aparte historische roman wel. Ik ben blij dat ik hem gelezen heb, maar zou dus ook graag wel de film/serie willen zien.  

Marieke: O, mijn antwoord staat hierboven al grotendeels. Net als jij Janneke, vond ik de tijdlijn aan het einde erg fijn. Dat gaf net wat meer inzicht in het verloop van het verhaal. Grotendeels fictie, maar gebruikmakend van ware gebeurtenissen. Origineel wel, maar mijn favoriete boek is het niet geworden.

Renate: Het laatste deel was het beste deel van het verhaal. Er zat veel meer verhaal in waardoor het allemaal veel boeiender was. Het sprak mij meer aan, vond het interessanter. Ook mooi van de mix tussen feiten en fictie, net als al door Marieke en Janneke benoemd is, vond ik de tijdlijn ook een meerwaarde. Een origineel boek, wat ik aan het einde meer kon waarderen. Het is heel filmisch dus denk dat het als film beter uit de verf zou komen.

Heb jij deze historische roman al gelezen? En ken je de Sachertörte? (voorin het boek staat een recept, wie gaat deze maken?)