Anita Verkerk: “Echte vrouwen zijn gecompliceerde wezens, en een goede romanheldin is dat ook”

 “Er heerst blijkbaar een misverstand dat romantische heldinnen altijd van die eenzijdige brave meisjes zouden moeten zijn. Dat zijn toch geen echte vrouwen?”, roept Anita Verkerk bijna verontwaardigd uit over de zeker niet standaard hoofdpersoon Melanie uit ‘Dochter van de zon’, het boek dat Helma en Marieke lazen voor de buddy read. Ze spraken Anita tijdens het Valentijnfestival, waarin de sympathieke schrijfster haar boeken signeerde en gratis weggaf.

Door Marieke en Helma

“Echte vrouwen zijn gecompliceerde wezens, en een goede romanheldin is dat ook. Er is altijd een mix van goede en slechte eigenschappen. Melanie is op zich een hele leuke meid, maar erg kwetsbaar door haar afkomst”, verdedigt Anita haar hoofdpersoon. “Ze is op heel jonge leeftijd geadopteerd en doordat ze oorspronkelijk uit Peru komt, ziet ze er ‘anders’ uit. Omdat veel mensen onaardig op haar uiterlijk reageren, heeft ze een minderwaardigheidsgevoel gekregen en ze gelooft dat ze nergens bij hoort”, verklaart Anita de gevoeligheid van Melanie voor alcohol. Ze is van mening dat er in Nederland heel veel vrouwen zijn die zich minder voelen dan anderen. “Dat is natuurlijk complete onzin”, vervolgt ze, “want ieder mens is uniek. De boodschap van het boek is dan ook, dat je vertrouwen in jezelf moet hebben en je niet door anderen in een hoekje moet laten drukken, omdat er van jou echt maar eentje is op de wereld. Je mag ‘anders’ zijn en je bent net zoveel waard als ieder ander. En te veel drinken is absoluut geen oplossing voor problemen. Integendeel, door al die drank werk je jezelf alleen maar dieper in de nesten. En daar komt Melanie in de loop van het boek gelukkig ook achter”. 

Anita Verkerk heeft haar sporen in het feelgood genre inmiddels ruimschoots verdiend. Met meer dan  30 titels achter haar naam, kan het niet anders dan dat hier een uiterst gedisciplineerd schrijfster aan het woord is. Ze begint haar werkdag in principe altijd met schrijven. Ze zet de computer aan, klikt direct door naar haar werkmap en pas als ze haar aantal woorden heeft gehaald, mag ze van zichzelf iets anders gaan doen.

Schrijven en reizen

Haar boeken spelen zich zowel in Nederland als in vele andere verre oorden af. Voor de boeken die zich in Nederland afspelen gebruikt ze haar woonplaats Soest als achtergrond. Maar hoe zit dat met de boeken die zich ver van huis af spelen?

“Als een roman zich in een ander land afspeelt, ben ik daar altijd eerst zelf geweest en heb ik alle plekken bezocht die in het boek voorkomen”, licht ze toe. “Ik ben namelijk niet alleen dol op schrijven, maar ik hou ook heel erg veel van reizen. En”, vervolgt ze lachend, “schrijven over je reizen is dan natuurlijk een heerlijke combinatie”. Als ze naar een ander land reist houdt ze altijd in haar achterhoofd dat het misschien een leuke locatie kan zijn voor een volgend boek. Dus wat er altijd mee op reis gaat is een stevig schrijfblok waarin ze haar reiservaringen aan het papier toevertrouwt. Ook Peru, het land waar ‘Dochter van de zon’ zich afspeelt, stond eigenlijk al sinds ze in haar jeugd het stripboek ‘Kuifje en de zonnetempel’ las op haar verlanglijstje. “Dat kwam er in die tijd natuurlijk nooit van, omdat Peru een aardig eindje uit de buurt ligt en het een erg dure reis is”, licht ze toe. “Tot een paar jaar geleden. Ik zag een aanbieding staan voor een rondreis naar Peru en toen begon het oude verlangen zo heftig te kriebelen, dat ik de reis geboekt heb. Gewapend met mijn trouwe schrijfblok ging ik op pad en Peru maakte zoveel indruk op me, dat het onderweg al snel duidelijk werd dat mijn volgende boek zich daar ging afspelen”.

Ze vindt het dan ook uitermate storend als tijdens het lezen blijkt dat een auteur de mist ingaat omdat hij onvoldoende research heeft gedaan of niet uit eigen ervaring spreekt. Anita is daar duidelijk over: “Zo lees ik nu bijvoorbeeld een Spaanse romantische detective die zich afspeelt op een cruiseschip en het is duidelijk te merken dat de auteur nog nooit zelf een cruise gemaakt heeft. Op ieder cruiseschip is er de regel dat je voor vertrek aan een veiligheidsoefening mee moet doen, anders word je gewoon van boord gezet, maar op het schip van deze auteur is er pas uren na vertrek zo’n oefening. Dat soort dingen vind ik heel erg slordig. De lezeressen verwachten van een auteur dat ze weet waar ze over schrijft, en zo hoort het ook!” En ook hier spreekt ze uit eigen ervaring. Voor haar nieuwe serie boeken, die zich allemaal afspelen op het (fictieve) super-de-luxe cruiseschip Cupido heeft ze zichzelf onder andere ingescheept op een cruise naar Antarctica. “Het was een fantastische reis en het leuke is dat ik die nu al schrijvend weer opnieuw kan meemaken, inclusief de vreselijke storm waar we onderweg van konden genieten, en dat kan ik dan weer mooi gebruiken voor ‘IJzige Liefde’ waar ik nu mee bezig ben”, vertelt ze enthousiast. ‘IJzige Liefde’ is na ‘Liefde op de Javazee’ en ‘Oostzee Romance’ het derde deel in deze nieuwe serie.

Net even ‘echter’ dan gewone mensen

Voor haar personages gebruikt ze eigenschappen van mensen die ze kent of tegenkomt. “Ze zijn allemaal verzonnen hoor, maar romanfiguren moeten wel net echte mensen zijn”, vindt Anita. “Ze zijn  zelfs altijd net even iets ‘echter’ dan gewone levende mensen. Ze zijn speciaal of ze hebben iets bijzonders, waar gewone stervelingen alleen maar van kunnen dromen. En sommige mensen hebben van die typische trekjes”, vervolgt ze, “zoals bijvoorbeeld op een speciale manier op hun haren kauwen of hun bril rechtzetten. En als dat uitkomt, verwerk ik dat soort trekjes in mijn hoofdpersonen”.

Ook haar onderwerpen baseert ze op het ‘echte’ leven. Alles wat ze ziet of meemaakt kan inspiratie zijn voor een nieuw boek. “Je bent als auteur 24 uur per dag bezig met je vak. Als ik ergens moet wachten, zit ik toch al gauw om me heen te kijken naar de andere wachtenden en ik luister ongegeneerd hun gesprekken af”, vertelt ze lachend. “Vaak levert dat weer heel veel stof op voor een boek”.

Ambassadrice Stichting Dierenhulp Zonder Grenzen

Anita is van meer markten thuis. Ze schrijft in het Engels erotische sprookjes die in eerste instantie alleen in Amerika zijn uitgegeven en nu in het Nederlands in de reeks Cupido Hot Romance verschijnen. Ook is ze ambassadrice van de Stichting Dierenhulp Zonder Grenzen, die momenteel vooral in de populaire vakantielanden zoals Griekenland, Spanje, Portugal, Polen en Roemenië actief is. “In samenwerking met plaatselijke dierenhulp-organisaties probeert DZG het afgrijselijke lot van zwerfdieren te verbeteren door het verlenen van directe hulp aan schrijnende gevallen, voeder- en sterilisatie-projecten en adoptie”, brengt ze deze sympathieke stichting onder de aandacht. “Daarnaast probeert DZG een mentaliteitsverandering tot stand te brengen. Een dier is geen ding, maar een levend wezen dat recht heeft op een veilig en dierwaardig leven. Ook in Nederland is er op het gebied van dierenwelzijn nog genoeg te doen, want niet alleen de zwerfdieren hebben een beroerd bestaan, maar ook de arme stakkers in de ‘vleesindustrie’ hebben letterlijk geen leven”. Dat is ook een van de redenen dat de hoofdpersonen uit Anita’s romans altijd, net als Anita zelf, vegetarisch eten.

Favorieten

Zelf leest ze ook graag romantische boeken. “Het genre is zo veelzijdig; romantische thrillers, romantische detectives, historische romances, romantische politieromans, paranormale romances, erotische romances”, somt ze de verschillende soorten op. “Er is dus keus genoeg”.  Daarnaast leest ze ook veel boeken over psychologische onderwerpen, waar ze vaak inspiratie uithaalt om een interessante hoofdpersoon te creëren. Hoewel ze geen echte lievelingsauteur heeft, leest ze wel graag boeken van Nederlandse auteurs zoals Elly Koster, Roos Verlinden en Sandra Berg. Van de Engelse schrijfsters hebben de historische familieromans van Anne Baker en Lyn Andrews haar voorkeur. “Maar mijn huizenhoge favoriet in het feelgood genre is ‘Pride and Prejudice’ van Jane Austen, dat in 1813 verscheen”, bekent Anita. “Een heerlijke romance waar echt alles in zit, wat je in een romantisch boek nodig hebt. Ik zit nog geregeld weg te zwijmelen bij de BBC serie uit 1995 die van deze roman gemaakt is”.

Wie meer wil weten over de Stichting Dierenhulp Zonder Grenzen kan terecht op de website.  http://www.dierenhulpzondergrenzen.com