Het vorige boek van Marian Keyes is alweer van een tijdje geleden. Maar gelukkig, vanaf vandaag is haar nieuwste boek Nu even niet uit. Wij vonden het een mooi moment om een paar vragen aan Marian Keyes te stellen. En ben jij van plan om haar nieuwe boek te gaan lezen? Wij wel, later deze maand volgt ons leesverslag.

- door Nathalie Koenekoop -

Je hebt een serie boeken over de Walsh zussen en hun moeder geschreven. In Nu even niet  introduceer je een hele nieuwe familie. Betekent dit dat een paar van deze familieleden ook hun eigen boek gaan krijgen?

Wat een leuke vraag! Dat was ik niet van plan, toen ik dit boek schreef, maar heel veel mensen hebben me deze vraag gesteld. Ik vind Derry, Amy’s zus, erg interessant en ik denk dat haar onafhankelijkheid de moeite waard is om verder te onderzoeken. Maar wie ik echt in mijn hart heb gesloten zijn de drie dochters van Amy: Neeve, Sofie en Kiara. Ze zijn, zowel gezamenlijk als individueel, zo lief, dat ik ze in de toekomst vast opnieuw wil gaan opzoeken. Ook denk ik dat de jonge vrouwen van nu een steeds grotere stempel op de wereld zullen drukken. Zij laten hun stem horen en zijn zelfverzekerder dan elke andere generatie vrouwen voor hen en dat is voor mij nog een reden om over ze te gaan schrijven.

Herken je karaktertrekken van jezelf bij Amy of een van haar zussen uit Nu even niet?

Ja, zo veel! Ik ben de oudste in mijn familie en lijk op Maura, de oudste zus van Amy, in zoverre dat ook ik altijd alles onder controle wil hebben en dat iedereen altijd gelukkig  is. Maar ik lijk ook extreem veel op Amy, vooral haar online shopppen midden in de nacht, haar onzekerheden over haar uiterlijk en haar gevoelens van vernedering en verdriet als Hugh haar verlaat (ik zou het precies zo voelen!). 

Hoe zou je jezelf omschrijven in vijf woorden?

Bezorgd. Aardig. Intuïtief. Introvert. Onconventioneel.

Wat betekent feelgood voor jou?

Blij dat ik leef en dankbaar voor alle goede dingen die ik heb, zoals een dak boven mijn hoofd, stromend water en elektriciteit. Dat ik me ervan bewust ben dat ik kan zien en horen en dat ik geen pijn heb. Dat ik liefde krijg en liefde kan geven. En dat ik me er tegelijkertijd van bewust ben dat er waarschijnlijk een Syrische vrouw van mijn leeftijd is, die haar huis en alles en iedereen waar ze van houdt heeft moeten verlaten en leeft in een vreselijke onzekerheid. Het enige wat haar van mij onderscheidt is het geluk dat ik hier geboren ben. Zodra ik me dat realiseer, is het eenvoudig om in te zien hoe geweldig mijn leven is.

Kan je jouw Mr. Right omschrijven? Hoe ziet hij eruit?

Dat kan ik echt niet! Iedereen heeft een ander idee hoe hun Mr. Right eruit moet zien. Het is een cliché om te roepen dat hij lang, donker en knap moet zijn. In werkelijkheid gaat Mr. Right meer over persoonlijkheid dan over uiterlijk. Voor mij is Mr. Right een man die aardig en betrouwbaar is. Iemand die me aan het lachen maakt. Dat is een miljoen keer belangrijker dan lang, donker en knap.

Wat is het meest romantische wat je hebt meegemaakt?

Het meest romantische wat ik ooit heb meegemaakt was door mijn man. Ik stond op het punt om te vertrekken naar Australië voor mijn allereerste boektour daar. Ik had sandalen nodig omdat het er heel warm zou worden. Het pefecte paar had ik al gespot in een winkel (een kleine keten met 7 winkels in Londen), maar ze hadden ze niet in mijn maat. Al mijn angst voor de boektour begon zich op die sandalen te concentreren. Ik had die sandalen NODIG, maar ik had geen tijd om ernaar op zoek te gaan in andere winkels. Dit was 22 jaar geleden. Lang voordat online shopping mogelijk was. Mijn man zei dat hij zou proberen om ze te vinden. Ik had een tekening van de sandalen gemaakt en hij liet ze als een soort privé-detective aan de verkoopsters zien. En hij vond ze! Ik herinner me hoe blij ik was toen hij thuis kwam met de sandalen! Ik droeg ze, de tour was een succes en hoewel nu uit elkaar zijn gevallen heb ik ze nog steeds. 

Wat of wie heeft jou geïnspireerd toen jij begon met schrijven?

Toen ik begon met schrijven waren er geen boeken over gewone vrouwen zoals ik: alleenstaande vrouwen die een rommelig leven leiden, een flat delen met andere vrouwen, op zoek zijn naar liefde maar daar niet voor uit willen komen om niet onfeministisch over te komen. Rondkomen van weinig geld, maar met plezier in het leven. Zich bewust van het feit dat het leven als volwassene, met hypotheken en andere enge dingen, snel voor de deur staat. 

Hoe is jouw schrijversdiscipline?

Oh, schrijven is een baan, en discipline is absoluut vereist. Een routine is zo belangrijk. Ik schrijf van maandag tot en met vrijdag, net alsof ik een 'echte' baan heb.

Is er een boek dat jij geschreven zou willen hebben?

Heel veel boeken! David Mitchell's 'Cloud Atlas' is volslagen geniaal. Ik zal zelf nooit goed genoeg kunnen schrijven om dit te kunnen verwezenlijken, maar I love it.
Ook Sarah Perry's nieuwe boek 'Melmoth' (komt in oktober uit) is verbazingwekkend briljant.

Naast de feelgood boeken die je schreef heb je ook een boek over bakken gemaakt. Helaas is deze nooit in het Nederlands vertaald.  Kan je een simpel recept geven waar we een ultiem feelgood gevoel van krijgen?

Ja, erg graag zelfs! Het wordt de Rocky Road Cake en die hoef je niet eens te bakken.

• 500 gr. theebiscuitjes, in kleine stukjes verbrokkeld
• 300 gr. pure chocolade
• 300 gr. melk chocolade
• 200 gr. boter
• 300 gr. golden syrup (te koop bij o.a. AH)
• 120 gr. hazelnoten, in kleine stukken gehakt
• 200 gr. gedroogd fruit, in kleine stukken gehakt
• 100 gr. mini marshmallows

Smelt de chocolade, boter en golden syrup door het in een grote hittebestendige schaal boven een pan heet water te houden. 

Haal de schaal weg van het hete water en meng er de verbrokkelde biscuitjes, het gedroogde fruit en de marsmallows door. Leg het op plastic folie in bijvoorbeeld een bakblik en laat het mengsel 6 uur in de koelkast staan. Haal het er daarna uit en verdeel het in kleine stukjes.

Jummie!