Wendy Brokers, auteur van 'een absoluut niet zoetsappig verhaal over de liefde' aan het woord!
Gisteren las je al de buddy read met een boek van Nederlandse bodem. Renate en Marleen waren beide erg enthousiast over Geluk bij een ongeluk. Voor de buddyread mochten Marleen en Renate Wendy Brokers het hemd van het lijf vragen, wat ze dan ook met heel veel plezier hebben gedaan.
-Marleen en Renate-
In Geluk bij een ongeluk heeft hoofdpersoon Suus een dwarslaesie opgelopen door een ernstig ongeluk. Wendy, wat heeft je geïnspireerd om een boek te schrijven over een vrouw met een dwarslaesie?
''Om te beginnen was het nooit mijn opzet om te schrijven over iemand met een dwarslaesie. Ik schreef het oorspronkelijke verhaal van 20.000 woorden (het zijn er na uitbreiding zo’n slordige 86.000 geworden) voor een schrijfwedstrijd van Tinteling Romance met als thema ‘Dicht op de huid’ d.w.z.: liefde gaat verder dan de buitenkant. Voor mij betekende dat iemand met een beperking en omdat ik dacht dat veel schrijvers voor een voor de hand liggende ‘beperking’ zouden gaan (blind, doof, extreem te dik, als je dat al een beperking noemt, of een uiterlijk waar een groot gedeelte van de mensen van vindt dat het afwijkt van het ‘normale’) had ik zoiets: ‘Waarom niet iemand met een fysieke handicap?’ Zo werd Suus geboren en naarmate ik Suus beter leerde kennen, werd het steeds meer mijn missie het verhaal zo waarheidsgetrouw als mogelijk te schrijven. Ik zal echter eerlijk bekennen dat ik me meerdere malen de haren uit het hoofd heb getrokken en heb verzucht waarom ik het mezelf zo moeilijk maakte. Het is namelijk ontzettend lastig om als valide persoon onder de huid van een mindervalide persoon, in dit geval Suus, te kruipen.''
Ondanks dat het onderwerp behoorlijk zwaar is, is het je toch gelukt om het verhaal luchtig te houden. Heb je daar veel moeite voor gedaan? Hoe zorgde je er voor dat je de ernst van de situatie niet hebt afgezwakt maar juist op een fijne en ‘lichte’ manier een bijzonder verhaal hebt verteld?
''Ik ben zelf erg voor humor in een verhaal, dus dat was voor mij onontbeerlijk. De wedstrijd/uitgever vroeg om een romantisch verhaal en ook dat kwam met de invoering van fysiotherapeut Jacco helemaal goed. Het sarcasme en de zelfspot van Suus waren het volgende, net zoals de (voor)oordelen van de buitenwereld. Het was toen alleen nog een kwestie van het geheel mixen en zorgen dat Jacco in al dat geweld overeind bleef. Hoewel het verhaal fictief is, wilde ik echter wel dat het op waarheid kon berusten. Het moest kloppen. Ik wilde niet alleen mensen met een beperking (op wat voor manier dan ook) een hart onder de riem steken, maar ook mensen zonder beperking aan het denken zetten. Want wat zou jij doen, als je Suus was? Dat was voor mij echt de leidraad met schrijven.''
Het verhaal is erg herkenbaar, vooral voor mensen met een aandoening/handicap. Hoeveel research heb je hiervoor gedaan?
''De research ben ik pas gaan doen toen, na het winnen van de wedstrijd, de uitgeverij me vroeg het korte verhaal uit te breiden tot romanlengte. De reden daarvan? Het verhaal en de insteek (geschreven vanuit iemand met een beperking) was te bijzonder om dat niet te doen. Ik heb contact opgenomen met de DON (Dwarslaesie Organisatie Nederland) en van daaruit ben ik in contact gekomen met een aantal jonge vrouwen met een incomplete dwarslaesie en met een fysiotherapeut van een revalidatiecentrum. Ik ben naar allen toe geweest voor informatie en overleg en ook tijdens het schrijven was er alle ruimte voor vragen via telefoon, mail, WhatsApp en Messenger. Die een-op-een gesprekken vond ik erg indrukwekkend. Je hoort, leest en ziet veel leed om je heen, maar als je er zo met je neus bovenop gedrukt wordt… Ik heb nog meer respect voor mensen met een beperking gekregen dan ik al had, want het valt echt niet mee wat je van de buitenwereld over je heen krijgt. Twee vrouwen (één rolstoelafhankelijk en één niet meer) en de fysiotherapeut zijn proeflezer geweest. Het verhaal is door hen dan ook rolstoel technisch en dwarslaesie technisch goedgekeurd. De research heeft me heel bijzondere vriendschappen opgeleverd waar ik heel dankbaar voor ben.''
Suus en Jacco zijn twee heel verschillende personages. Op wie lijk je qua karakter het meest, Jacco of Suus? En waarom?
''Zonder twijfel Suus, hoewel ik hoop dat ik net zo sterk ben als zij mocht ik ooit in een vergelijkbare situatie terecht komen.''
Welke (internationale) auteur is jouw grote voorbeeld?
''Colleen Hoover en Rebecca Yarros, twee New Adult auteurs.''
Staat er al een nieuw boek op de planning? Zo ja, waar zal dit boek over gaan?
''Genoeg, maar voor veel op de plank zoek ik nog een uitgever, haha. Het varieert van feelgood, chicklit en New Adult tot momenteel een YA die research op een heel ander, maar zeker niet minder leuk vlak vraagt. O, en er ligt zelfs nog een verhaal onder te stoffen wat thriller elementen en romantiek bevat en door een thrilleruitgeverij is gelezen. Wat betreft schrijfstijl, opbouw en romantiek meer dan prima, maar niet thrillerachtig genoeg, aldus de uitgeverij. Er is ook gevraagd om een vervolg op Suus & Jacco uit ‘Geluk bij een ongeluk’. Hoewel het einde van het verhaal daar wellicht iets minder ruimte voor biedt, is het niet iets wat ik uitsluit. Maar ermee bezig ben ik op dit moment ook niet.''
Je hebt vijf kinderen en bent daarnaast kinderverpleegkundige. Waar heb je de tijd vandaan gehaald om dit boek te schrijven? Hoe lang heb je over het schrijven gedaan? Heb je nog tips voor andere beginnende schrijvers om naast een druk leven een eigen boek te schrijven?
''Waar ik de tijd vandaan heb gehaald? Dat is gelijk de allerbelangrijkste tip die ik auteurs in spe kan geven:
MAAK TIJD.
Als je dat niet doet, komt er niets van de grond. Zelfdiscipline en doorzettingsvermogen en af en toe wat boze familieleden.
That’s it. Dat verhaal schrijft zich niet zelf; daar moet jij in investeren. In februari 2016 hoorde ik dat ‘Geluk bij een ongeluk’ uitgegeven ging worden. Ik heb me eind april 2016 op het uitbreiden, herschrijven en de research gestort. Tien weken later was het verhaal verviervoudigd (en mijn huishouden ontploft).''
Wat is jouw grote droom op het gebied van schrijven?
''Ik denk net als veel auteurs met daarnaast een ‘gewone’ baan; ik zou het fantastisch vinden als wat ik schrijf de rekeningen betaalt. Voor nu blijft het nog bij dromen.''
En dan als laatste vraag: Je hebt een prachtige roman geschreven met sterke personages die behoorlijk wat te verduren hebben gehad in meer dan 300 bladzijdes. Als je je boek in één zin zou moeten samenvatten, wat zou die zin dan zijn?
''Een absoluut niet zoetsappig verhaal over de liefde, vanuit het perspectief van iemand met de nodige zelfspot in een rolstoel.''
