In een nieuw jaar horen nieuwe rubrieken. Gisteren konden jullie al kennismaken met het alfabet lezen. Vandaag laten we jullie kennismaken met de eerste auteur in de nieuwe artikelenreeks Kennismaken met …

Wij vinden het zelf altijd leuk om nieuwe auteurs te ontdekken of om bekende auteurs beter te leren kennen. Het spits wordt afgebeten door de Canadese auteur Jennifer Robson, auteur van onder andere Een tijd om nooit te vergeten en Aan de oever van de Seine.

- door Helma -

Renate en Helma lazen haar nieuwste boek Een tijd om nooit te vergeten voor een buddyread en waren onder de indruk. Hoewel ze al een aantal historische romans op haar naam heeft staan, zijn er pas twee titels in het Nederlands uitgebracht. Daarom geniet ze nog niet de bekendheid die ze volgens ons wel verdient. We vonden het daarom tijd om deze, voor ons, nieuwe auteur van historische romans beter te leren kennen.

Over Jennifer Robson

Jennifer Robson (1970) heeft een academische achtergrond. Ze studeerde Franse literatuur en moderne geschiedenis en behaalde een doctoraat in Britse economische en sociale geschiedenis aan Oxford. Na gewerkt te hebben als redacteur, is ze nu full time auteur. Ze noemt zichzelf een levenslange geschiedenisnerd en daarmee is direct haar voorliefde voor historische romans verklaard. Haar romans spelen zich af tijdens en na de twee wereldoorlogen. Ze woont in Toronto, Canada, met haar man en kinderen en deelt haar kantoor en huis met Ellie de herdershond en haar twee katten Sam en Mika.

Wie is Jennifer Robson in vijf woorden?

Liefhebber van geschiedenis en boeken.

Een tijd om nooit te vergeten is je vijfde roman en is na Aan de oever van de Seine het tweede boek dat in het Nederlands is uitgegeven. Al je romans spelen zich af tijdens en na de twee wereldoorlogen. Waarom heb je ervoor gekozen om juist over deze periode te schrijven?

Ik heb een doctoraat in de moderne geschiedenis en mijn studiegebied aan de Universiteit van Oxford was de Britse geschiedenis van 1900-1950. Hoewel ik andere gebieden en regio's interessant vind, heeft niets me ooit zo aangesproken als de geschiedenis van de twee wereldoorlogen en, in het bijzonder, het effect van die oorlogen op het leven van gewone mensen.

Zou je ooit overwegen om een roman in een totaal ander genre te schrijven?

Als ik eerlijk ben: ik heb nooit echt overwogen om in een ander genre te schrijven. Ik schrijf echt het liefst verhalen die zich in het verleden afspelen. Een deel van Een tijd om nooit te vergeten speelt zich af in de moderne tijd. Dus als ik ooit een ander genre zou overwegen, zou ik denk ik een hedendaagse roman proberen.

In Een tijd om nooit te vergeten maken we kennis met de borduursters Ann en Miriam en hun persoonlijke leven. Tegelijkertijd geef je de lezers een inkijkje in de borduurkamer van het Mayfair fashion house van Norman Hartnell waar de beroemde bruidsjapon van prinses Elizabeth werd ontworpen en gemaakt. Hierdoor komen we te weten wat een enorme klus er in de borduurkamer geklaard werd. Had je een specifieke reden over de borduursters te schrijven?

Toen ik met deze roman begon, wist ik alleen dat ik een verhaal wilde schrijven over het koninklijk huwelijk van 1947, maar dan wel vanuit het standpunt van iemand die daar achter de schermen bij betrokken was. Dat bracht me bij de ateliers waar de bruidsjurk werd gemaakt, vooral omdat het me opviel dat de vrouwen die de jurk hadden genaaid en geborduurd en dus uiteindelijk verantwoordelijk waren voor het eindproduct in geen enkel artikel of verhaal dat ik over de creatie heb gelezen werden genoemd. Ik vroeg me af hoe het zou zijn om zulk mooi werk, zulk artistiek werk te doen en er nooit voor erkend te worden.

Miriam en Ann zijn allebei sterke vrouwen en we leefden enorm met ze mee bij alle dingen die in hun leven gebeurden. Zijn hun personages en het personage van Heather puur fictief of zijn ze afgeleid van werkelijk bestaande mensen?

Ze zijn allemaal volledig fictief. Anns levensverhaal, althans wat betreft haar jeugd en opleiding, is in grote lijnen vergelijkbaar met dat van andere vrouwen die bij Hartnell werkten, maar ik had geen specifiek werkelijk bestaand persoon in gedachten. Miriam heb ik bewust de Franse nationaliteit gegeven omdat ik het perspectief van een buitenstaander wilde hebben. Iemand die niet per se opgewonden of geïnteresseerd zou zijn in de koninklijke bruiloft. Heather heb ik pas in een later stadium toegevoegd. Ik had bijna alle hoofdstukken die zich in 1947 afspelen geschreven, toen ik me realiseerde dat ik wilde weten hoe het leven van Ann en Miriam verder is gegaan in de decennia die volgden. Toen ik Heather creëerde werd ik geïnspireerd door mijn relatie met mijn eigen grootmoeder. Wellicht zijn er in haar personage dan toch enkele elementen van haar karakter die me aan mezelf herinneren. al is ze een stuk jonger dan ik ben!

Je bent nu  fulltime auteur. Wat vind je het leukst aan het auteurschap?

Bijna alles is geweldig. Ik geniet er enorm van om personages en verhalen te kunnen maken. Ik vind het geweldig om in contact te komen met lezers en waar ik ook erg van geniet is dat ik bevriend ben geraakt met andere schrijvers.

Sommige auteurs hebben een zelfopgelegde discipline om elke dag een paar uur te schrijven. Hoe is jouw schrijfdiscipline?

Ik ben gedisciplineerd wanneer dat nodig is. Ik schrijf wanneer ik moet schrijven, maar als ik bezig ben met onderzoek voor een boek of met het promoten van een nieuw boek, zoals nu met mijn meest recente boek Our Darkest Night, leg ik mezelf niet de dwang op om dagelijks een bepaalde tijd te schrijven. De enige constante is dat ik altijd aan het lezen ben. Ik denk dat je geen goede schrijver kunt zijn als je niet van lezen houdt.

Je bent een internationale bestseller auteur en je boeken zijn in meerdere talen vertaald. Nemen de vertalers weleens contact met je op om te verifiëren of ze bepaalde woorden juist interpreteren om zo een misschien nog betere vertaling te maken?

Wil je wel geloven dat er nog nooit contact met mij is opgenomen door een van mijn vertalers terwijl ze aan mijn boeken werken? Mijn werk is nu vertaald in ongeveer een dozijn talen en ik kijk altijd uit naar die vertaalde edities. Ik vind het vooral leuk om al die verschillende covers te zien.

Je gaf al aan dat je zelf veel leest. Welk genre boeken zijn jouw favoriet en wie is jouw favoriete auteur?

Behalve van historische fictie houd ik ook van non-fictie boeken over alles op het gebied van de Europese sociale geschiedenis . Ik denk niet dat ik ooit één auteur boven een andere auteur zou kunnen kiezen. Ik hou van de Anglo-Amerikaanse schrijver Bill Bryson, hoewel hij onlangs zei dat hij met pensioen gaat en waarschijnlijk geen boeken meer zal schrijven. Ik veronderstel dat er in dat geval niets anders opzit dan dat ik alles wat hij heeft geschreven gewoon opnieuw moet lezen!

Als je drie wensen zou kunnen laten uitkomen, wat zou je dan wensen?

In dat geval ga ik voor de grote dingen: een einde aan racisme en geïnstitutionaliseerde vooroordelen; een wereldwijde remedie voor alle kankers, genetische aandoeningen en overdraagbare ziekten; en een einde aan de achteruitgang en vernietiging van ons milieu. Waarom zou je een wens verspillen aan iets kleiners?

Je bent al veelvuldig geïnterviewd, dus waarschijnlijk is alles je wel eens gevraagd. Welke vraag is jou nog nooit gesteld, maar zou je heel graag antwoord op willen geven?

Welke historische fictieonderwerpen zullen over een eeuw het populairst zijn?

Dan willen wij graag de eersten zijn die je die vraag stellen: Welke historische fictieonderwerpen zullen over een eeuw het populairst zijn?

Ik vraag me af of toekomstige schrijvers nog steeds gefascineerd zullen zijn door de wereldoorlogen of dat hun aandacht zal uitgaan naar de pandemie waar we nog steeds mee in gevecht zijn, de politieke onrust die de wereld teistert, of een andere gruwel die ons wellicht nog te wachten staat. Misschien moet ik dan nog maar een wens aan mijn lijst toevoegen: dat de komende vijftig jaar de meest bezadigde, rustigste en saaie decennia zijn die de wereld ooit heeft gekend!

En bij deze laatste wens sluiten we ons graag aan.

Hebben jullie al eens een boek van Jennifer Robson gelezen?