Kruis

Door Simone Foekens

Een lange, slanke man neemt schuin tegenover mij plaats in de bus. Hij heeft een grote, zwarte Samsonite rolkoffer met cijferslot bij zich. Het ding is nieuw zeker, want de wieltjes zijn nog schoon en er is een groezelig stuk plastic overheen getrokken met alleen een opening voor het handvat. De man zelf is getint en haast overdreven netjes gekleed in een strakke, witte pantalon, een wit shirt waar de duurte vanaf straalt, een gouden polshorloge en een colbertje dat net zo zwart is als het moslimbaardje dat ik niet vind passen bij de rest van zijn haast overdreven verzorgde voorkomen.
Een mobiele telefoon tekent zich duidelijk af in zijn broekzak. Er zit een rondje op dat ik niet thuis kan brengen. De broek sluit zo nauw aan dat ik zonder te turen kan zien dat er een draad vanaf zijn mobiel loopt naar... Ja, naar wat? Hij heeft geen oortjes in...
Ik merk dat meer mensen naar hem kijken. Niet nieuwsgierig maar met het angstige gevoel dat ook mij bekruipt.
Mijn blik vliegt naar zijn middel. Het shirt laat niets te raden over. Gelukkig, daar zit niets onder.
De koffer!

Lees hier het volledige kerstverhaal van Simone Foekens