Het is alweer bijna twee maanden geleden dat ik van Mandy mijn leestip kreeg: Het museum van zonderlinge zaken. En het is toch wat met dat boek. Ik had hem al eens opgegeven als vergeten boek en door allerlei boeken die ook nu weer om voorrang schreeuwden, raakte het boek opnieuw een klein beetje in de vergetelheid. In mijn boekenkast heb ik hem trouwens nog steeds niet gevonden, maar hij stond gelukkig ook op KoboPlus. Dus eindelijk kon het lezen beginnen. En tegelijkertijd vast nadenken welke tip ik Lizzie zou gaan geven.

- door Helma -

Mandy's tip voor Helma

Het boek is voor mij bijzonder, omdat het boek een leesclub-boek was hier op Hebban. En wel in 2015. Een lange tijd geleden alweer, maar het moet een van de eerste leesclubs op de site zijn geweest en het was sowieso de eerste leesclub waar ik ooit aan mee heb gedaan. Met andere mensen een boek lezen en er na afloop over discussiëren. Ik kende het nog niet en er ging een wereld voor me open. Ik kende sowieso niemand in mijn omgeving die las. Dit boek was dan ook de start van mijn (hernieuwde) liefde voor boeken, Hebban en leesclubs.

In de week van 14 januari kwam ineens datzelfde boek weer ter sprake. Het was de week van het vergeten boek en Helma was dit boek zelfs dusdanig vergeten dat het boek wel in haar kast, maar niet eens op haar wil-ik-lezen-plank stond. Waarschijnlijk begint het je al te dagen Helma, maar het boek mag, ook al staat het er nog niet zo lang op, weer van je lijst af. Ik wil jou graag het boek tippen dat je vergeten was en wat ik nooit meer zal vergeten, namelijk Het museum van Zonderlinge Zaken van Alice Hoffman. Hopelijk heb je zin om dit boek (eindelijk) op te pakken. Ik hoop in ieder geval dat je er geen spijt van zult krijgen en er veel plezier aan zult beleven."

Over Het museum van zonderlinge zaken

Coralie treedt op als de Meermin in haar vaders Museum van Zonderlinge Zaken, een rariteitenshow, naast de Wolfman en het Vlindermeisje. Op een avond stuit ze op een aantrekkelijke jongeman die bij de Hudson in het maanlicht bomen aan het fotograferen is. De opvallende fotograaf is Eddie Cohen, een Russische immigrant die is weggelopen uit de Russisch orthodoxe gemeenschap in de Lower East Side, waar hij werkte als leerling-kleermaker. Terwijl Eddie in New York de verwoesting na een beruchte brand fotografeert, raakt hij verstrikt in het verdachte mysterie achter de verdwijning van een jonge vrouw.

Mijn mening

Toen ik het boek dichtsloeg had ik spijt dat ik het boek zo lang vergeten in mijn kast heb laten staan. Figuurlijk dan, want ik heb hem nog steeds niet gevonden. Wat een bijzonder verhaal met twee bijzondere mensen in de hoofdrol: Coralie en Eddie. De bijrollen worden vertolkt door nog veel meer bijzondere mensen die zichzelf tentoonstellen in het museum van Coralies vader. Een man waar je direct een hekel aan hebt. Hoe hij zijn eigen dochter Coralie behandelt! Ronduit beschamend. Het verhaal wordt afwisselend verteld door de ik-personen Coralie en Eddie en een verteller in de derde persoon, die over zowel Eddie als Coralie vertelt. Daar moest ik wel even aan wennen, maar op deze manier krijg je een soort dubbel beeld van de personages. Hoewel hun achtergrond totaal anders is, hebben Eddie en Coralie met elkaar gemeen dat ze geen gemakkelijke jeugd hebben gehad. Als lezer maak je het proces van hun groei mee als ze daartegen steeds meer in opstand komen en uiteindelijk hun eigen weg kiezen. De vondst van een dode vrouw zorgt ervoor dat hun levens elkaar kruisen en ze een hechte band krijgen. Hoffman heeft twee belangrijke historische gebeurtenissen verweven in hun persoonlijke verhaal: de verwoestende branden van pretpark Dreamland en de Triangle kledingfabriek, waar vele (met name vrouwelijke) arbeiders de dood vonden. Ze schetst een treurig beeld van het New York rond 1911 waarin arbeiders uitgebuit worden. Zij komen langzaam maar zeker in opstand voor betere leef- en arbeidsomstandigheden, waarmee ze een parallel trekt met het leven van Eddie en Coralie.

Het is een verhaal dat beklijft en dat ook als je het boek dichtslaat nog bij je blijft. Het is een bijna sprookjesachtig coming-of-age-verhaal over vriendschap, liefde en persoonlijke groei overgoten met een historisch sausje. Je gaat houden van Coralie en Eddie en van alle andere mensen die zich in het museum tentoonstellen. Dat geldt trouwens niet voor de vader van Coralie, wiens rol uiteindelijk nog veel verderfelijker is dan je in eerste instantie dacht.

Mandy, bedankt dat je me er eindelijk toe gezet hebt om dit mooie boek te gaan lezen. Ik heb er echt van genoten!

Mijn tip aan Lizzie

Ik ben eerst eens in Lizzies boekenplanken gaan neuzen om te kijken welke boeken zij leest. Ze houdt natuurlijk van feelgood maar is net zo dol op thrillers en zo af een toe een fantasy. Ik dacht haar het nieuwste boek van Anja Feliers te tippen. Zij is een thrillerschrijfster die nu een new adult heeft geschreven. Maar ik bedacht al snel dat ze niet op deze tip zit te wachten, omdat ze een van Lizzies lievelingsauteurs is en ze dat boek natuurlijk allang op het oog heeft. Sterker nog, ze heeft het boek inmiddels al uit, heeft Anja Feliers geïnterviewd en vertelt daar later deze maand alles over. Toen ik tussen mijn eigen gelezen boeken snuffelde, stuitte ik op een boek, dat veel indruk op me gemaakt heeft: Het overgebleven kind van Rhiannon Navin.

Over Het overgebleven kind

De zesjarige Zach is getuige van een gruwelijke gebeurtenis op zijn school: een schietpartij waarbij vijftien kinderen omkomen. Een van de kinderen is Zachs oudere broer Andy. Hierdoor wordt Zachs leven in tweeën gespleten: voor en na de schietpartij. Soms deed Andy erg gemeen tegen hem. Mag je dan blij zijn als je broer er niet meer is? Zach weet niet hoe hij met al zijn gevoelens, en het verdriet en de wanhoop van zijn ouders om moet gaan. Hij wil dat alles weer normaal is. Hij wil dat zijn moeder er weer voor hém is, en niet alleen maar bezig is met de ouders van de dader. Hij wil dat zijn vader naar hem kijkt, in plaats van naar buiten staart. Om toch een gevoel van geborgenheid te hebben trekt Zach zich terug in Andy's kledingkast. Alleen daar voelt hij zich veilig en kan hij de chaos in zijn hoofd ordenen. En daar ontspint zich een hele nieuwe wereld.

Ik vond het een ontroerend verhaal waarin de auteur geloofwaardig in de huid van een zesjarig jongetje is gekropen en ze vanuit zijn perspectief beschrijft hoe de gewelddadige dood van zijn tienjarige broertje voor ontwrichting van het hele gezin zorgt. Door het verhaal te vertellen vanuit zijn belevings- en gedachtewereld zie je hoe een kind tegen de volwassen wereld aankijkt en er niets van begrijpt. Niet door kinderlijke taal te gebruiken, maar wel door de simpele en pure manier waarmee ze Zach laat omgaan net verdriet, angst, trauma en liefde. Het is een verhaal over rouw- en traumaverwerking in al zijn facetten, waarin de simpele en eerlijke benadering van een kind misschien wel de beste manier is om de vreselijke gebeurtenis een plaats te geven en stapje voor stapje samen weer verder te gaan met leven.

Het boek staat op KoboPlus dus het moet hopelijk geen probleem voor je zijn om het te gaan lezen. Het is geen luchtig feelgood boek, dus ik hoop niet dat ik je hiermee in een depressie stort, maar wel dat het je ontroert en het net als ik prachtig zult vinden.

Wat vinden jullie van de tip voor Lizzie? Kenden jullie dit boek al? En heb je ook zo’n boek waar je goede herinneringen aan hebt of dat je ergens aan terug doet denken?