Leestip van Diana
Het is weer zondag, dus een van ons heeft weer een feelgood boek gekozen als tip. Diana is net verrezen uit haar leesdip. Na het lezen van Heks en Jager wilde ze eigenlijk dit boek - dat ze 5 sterren gaf - tippen, vanwege de enorme romantiek. Maar erna las ze een echte feelgood en toen koos ze toch daarvoor. Deze week tipt Fabulous Feelgood Maud van Anne West, het eerste deel van de 'Stadstuin'-serie.
- Door Diana -
Het boek stond al een hele tijd op mijn te lezen lijst, en ik weet nog dat het een tijd terug een leesclubboek was, waar ik me niet voor in had geschreven wegens tijdgebrek. Ik lees altijd op alfabetische volgorde op mijn reader - iets met keuzestress - en na Heks en Jager, dus die totaal buiten de toon in mijn leesvolgorde valt (oeps) was eigenlijk Britt van Anne West aan de beurt. Die kan ik natuurlijk pas lezen nadat Maud uit is, dus ik begon vol goede moed aan het eerste deel van deze serie.
Mijn leestip van de week is Maud
De stadstuin is niet zomaar een moestuintje. Dit is een Amsterdamse tuin waar de buurt samenkomt en groenten verbouwt. Als de drie zussen Maud, Yara en Britt deze tuin erven, zien ze niet direct reden om elkaar in levenden lijve te ontmoeten. Maar dat blijkt een misvatting. Maud is de oudste en succesvolste van de zussen. Ze zit eigenlijk helemaal niet te wachten op de erfenis. Ze heeft een steady relatie, een goede baan en eindelijk uitzicht op een behoorlijke promotie. Maar toch heeft Maud ook zo haar kopzorgen.
Mijn mening
Ik kwam het uit een verhaal dat me helemaal gepakt had. Ik was dus een beetje bang dat ik niet in dit boek zou kunnen komen, vooral omdat Heks en Jager echt álles had wat ik zocht in een boek, romantiek, spanning, magie en royals - waardoor er ook weer een klein beetje politiek in voor komt. Het verhaal eindigde ook nog eens enorm spannend en ik wist dat de tip eraan zat te komen, dus door in deel 2 kon ik (nog) niet. Ik moest dus bewust mezelf afschakelen van de 'heksen'-serie en onbevangen starten in Maud. En dat deed ik.
West schrijft heel fijn, prettig. Het verhaal bouwt rustig op, met een verschrikkelijk hoofdpersonage. En dat is knap, als je als auteur ervoor kunt zorgen dat ik een hekel aan een personage krijg. Dat maakte emoties bij me los. Dat betekent dat haar schrijfstijl iets met me doet, maar ook de kern van waarom ik die dame niet zo aardig vond, ligt in hoe ik zelf lange tijd in het leven stond. Maud leeft namelijk voor haar carrière. Het gevoel er bijna te zijn en niet voor niets gewerkt te hebben, voelt voor mij herkenbaar. Het was dan ook wel even confronterend dat juist die drive ook veel kapot kan maken, het is de realiteit, dat heeft het voor mij ook bewezen.
Yara, een van de zussen, die totaal anders in het leven staat dan Maud, sprak me erg aan als personage. Dat is eigenlijk de Diana van nu; die ontdekt heeft dat het leven niet alleen uit werken en carrière maken bestaat en dat het krijgen van een kind echt een geschenk is. Yara stal mijn hart vanaf de eerste pagina. Het is mooi hoe beide zussen qua karakter zo ver uit elkaar staan - iets wat ook herkenbaar is in mijn eigen leven.
Inhoudelijk vind ik Maud niet een topper. Daarmee bedoel ik niet dat het niks is, absoluut niet. Het verhaal bevat mooie boodschappen; ik denk voor ieder wat wils. En dat omschreven rondom een 'familietuin'. Ik vind het prachtig hoe West zoveel onderwerpen heeft kunnen verankeren in één boek. Verlies, liefde, angst, vernedering, familiebanden... Een heerlijk boek om te lezen tijdens de komende lentedagen.
