Iets later dan anders, maar niet minder belangrijk. De tip van vandaag las ik een hele tijd terug. En op dé dag dat de nieuwe nummer 1 van de Hebban Top 100 bekend is gemaakt, is het een logische keuze om mijn Hebban nummer 1 van een tijd terug te tippen; Stilte van Mia Sheridan.

Het verhaal

Stilte van Mia Sheridan vertelt het heftige verhaal van Bree, die om een traumatische ervaring te verwerken haar boeltje oppakt en naar een nieuwe stad verhuist. Bij het boodschappen doen loopt ze daar Archer tegen het lijf. Ze is meteen van hem onder de indruk, maar Archer is nogal zwijgzaam. Als in: hij praat helemaal niet. Al sinds zijn zevende niet. Kan haar liefde zijn stilte doorbreken?

Mijn mening

Ik hou van verhalen waarin iemand een trauma overwint, in mijn nummer 1 Onvoorwaardelijk van Colleen Hoover is dat ook het geval. Het is dan ook niet gek dat Stilte mij raakte. In dit verhaal gaat het niet, zoals in de meeste feelgood verhalen over een vrouw met een heftig verleden. Nee, hier is Archie degene die het te verduren heeft gehad.

Vanaf de eerste pagina ben ik geraakt, ik leef met Archie mee en Sheridan krijgt het voor elkaar om me volledig in te laten voelen met dit mannelijk personage. Levend als lonely guy in een kleine gemeenschap; oh, wat kan ik me goed voorstellen hoe deze knul zich voelt. Als vreemd weggezet worden. Bespot worden omdat je anders bent. Niemand die naar je omkijken én er totaal alleen voor staan.

“Ik was raar. Ik woonde hier afgeschermd en alleen met een reden: ik was verantwoordelijk voor heel veel pijn en ellende.”

Ik was dan ook helemaal pro Bree tijdens het lezen. En het gekke was dat ik op het ene moment me enorm kon identitficeren met Archie en het andere moment was ik gewoon Bree. Letterlijk. In het dagelijks leven ben ik de Bree, die niet kijkt naar wat de maatschappij zegt. De vrouw die mensen een kans geeft, of misschien wel veel kansen. Als de vrouw die haar hart durft te openen en juist datgene doet wat niet verwacht wordt. Dat gevoel van vereenzelving kom ik niet vaak tegen in boeken, en dat maakt Sheridan voor mij een geweldige auteur.

Stilte is een boek dat je in stilte achterlaat. Het verhaal van Bree en Archer grijpt je bij de keel. Waarom? Het is heftig om te beseffen wat roddels en niet geaccepteerd worden met iemand doen. En nu ik daar, 4 jaar na het lezen van dit boek, aan terugdenk voel ik het weer. Voor mij - samen met Hoover - de nummer 1 van dit moment.

Heb jij Stilte ook gelezen? Vond jij het net zo bijzonder als ik?