Het is weer tijd voor de leestip van de week, en wat gaat de tijd weer hard zeg.

- door Renate -

Vanaf het begin was ik al nieuwsgierig naar het boek dat ik deze keer tiip: twee tijdlijnen, geschiedenis, oorlog. Dat het dan ook nog over Oekraïne gaat maakte mij nu helemaal nieuwsgierig.

Mijn leestip van de week is ... Dochters van Kiev van Erin Litteken

Het verhaal sprak mij op voorhand erg aan. Ik ben al vanaf kleins af aan geïnteresseerd in de Tweede Wereldoorlog en dan ook van wat er zich in Rusland afspeelde.

Toen ik jong was las ik Boris van Jaap ter Haar over het belegerde Leningrad en Oorlogswinter van Jan Terlouw. Zij hebben er allebei voor gezorgd dat ik nog steeds boeken lees over deze periode. 

Over Dochters van Kiev

Drie generaties vrouwen vertellen het verhaal van Oekraïne, voor lezers van De tatoeëerder van Auschwitz.

In 1929 leidt de zestienjarige Katya nog een onbezorgd leven; ze wordt omringd door familie en is verliefd op haar buurjongen. Maar Stalins plan om Oekraïne, de graanschuur van Europa, in te lijven bij het communistische collectief roept een afschuwelijke hongersnood over het land af. Buren verdwijnen, voedsel wordt schaars en verzet wordt betaald. Toch lonkt er zelfs in de donkerste tijden liefde voor Katya.

Zeventig jaar later. Omdat Katya’s kleindochter Cassie jong weduwe is geworden, trekt ze tijdelijk bij haar oma in. Daar ontdekt ze het dagboek van haar grootmoeder, dat het schokkende verhaal achter haar familie onthult: een verhaal over hoop, doorzettingsvermogen en liefde onder de meest barre omstandigheden.

Mijn mening

Dochters van Kiev heeft echt indruk op mij gemaakt. Het is een heel erg boeiende maar ook aangrijpende historische roman met twee tijdlijnen; eentje in het heden en een in het verleden. Vooral de tijdlijn vanuit het verleden heeft mij echt geraakt. Ik wist wel iets van wat er tussen 1929 en 1933 gebeurd was in Oekraïne, maar had er nooit bij stil gestaan dat het zo groots was met zo verschrikkelijk veel slachtoffers in relatief korte tijd. Wat een gruwelijkheden hebben die mensen daar gehad. Hun zo kostbare eten dat werd geroofd door Stalin en dan naar Rusland werd gehaald en ook gewoon op stations stond te rotten voordat het werd vervoerd. En dat terwijl ze daar zelf gewoon helemaal niks maar dan ook niks meer hadden. 

Het is niet alleen maar zwaar hoor, dit boek. Er loopt ook echt een hele mooie verhaallijn vol liefde doorheen waarvan je best veel leert over de traditie's en gebruiken van Oekraïners, ook als ze bijvoorbeeld al heel lang in het buitenland wonen.

Het kan natuurlijk ook niet anders dat dat dit boek je ook stil laat staan bij de oorlog die daar nu bezig is.

Heeft iemand al eens iets van Erin Litteken gelezen?