Wat is een betere tijd om een buddyread te doen met een boek dat al jaren in onze kast staat te verstoffen tijdens onze #leesuiteigenkast maand? Daarom besloten Wendy, Mandy en Helma om na onze eerdere buddyread oproep eindelijk eens Vergeef me van Lori Nelson Spielman te gaan lezen. Dit boek hadden we alledrie al zeker ruim een jaar als het niet langer was in de kast staan. Het grappige is dat de andere feelgoodmeiden het boek al tijdens de #leesuiteigenkast maand van 2018 uit de kast hadden getrokken en het boek bespraken in een groepsread. Vandaag gaat hij in de herhaling en laten wij weten wat we van het boek vonden.

- door Wendy, Mandy en Helma -

Voor Mandy een spannende tijd want ze staat op het punt te gaan bevallen en probeert met dit boek de tijd te overbruggen totdat het kleine mannetje besluit dat het tijd wordt om de wereld te betreden. Wendy heeft net haar roman Omkijken naar morgen (zo mooi!) het licht laten zien, is lekker op vakantie geweest en heeft nu tijd om weer eens een boek te lezen in plaats van er zelf een te schrijven. Alhoewel, ze is ondertussen al gewoon weer bezig aan een gloednieuwe roman. Helma geniet na een opdracht van negen maanden van haar vrije tijd en heeft ook eindelijk de rust gevonden om weer eens lekker door te lezen.

Over Vergeef me

Het hele land is in de ban van een kettingbrief met ‘vergevingsstenen’: één steen om te vergeven, en één steen om vergeving te zoeken. Het hele land, behalve de populaire talkshow host Hannah Farr. Toen Hannah twee jaar geleden zo’n zakje met twee stenen ontving, heeft ze het ogenblikkelijk weggestopt; ze wilde niet geconfronteerd worden met haar verdrietige verleden. Maar dan is de populaire bedenkster van de vergevingsstenen te gast in haar show, en onthult Hannah op televisie per ongeluk het verhaal over hoe ze door haar moeder in de steek werd gelaten.

Gedwongen door de producer van haar talkshow en aangemoedigd door haar enthousiaste fans gaat Hannah publiekelijk op zoek naar haar moeder om haar te vergeven en eindelijk rust te vinden. Maar als Hannah dieper in haar verleden duikt, dringt de vraag zich op of de waarheid waar ze zich al twintig jaar aan vast houdt, wel de échte waarheid is. Is zij wel het slachtoffer, of heeft zij zelf ook schuld? En kan ze ooit het geluk vinden als het haar niet lukt om te vergeven en vergeten?

Het lezen

Onze verwachtingen

Helma: Ik zou bijna ‘vergeef me’ tegen het boek willen zeggen. Ik heb het jaren geleden gekocht als Bookazine en het daarna ongelezen ergens onderop een stapel gelegd. Maar nu ga ik er met deze stok achter de deur eindelijk aan beginnen. Ik heb onlangs nog De dochters van Fontana van haar gelezen en die vond ik prachtig. Mijn verwachtingen zijn dus hooggespannen.

Mandy: Het boek staat al een lange tijd in mijn kast. Ik heb het ooit gekocht samen met wat andere boeken, maar het nog geen prioriteit gegeven, tot nu dan. Ik heb haar boek Hou me vast wel al gelezen en dat gaf ik blijkbaar vijf sterren. Hopelijk valt dit verhaal net zo in de smaak!

Wendy: ik weet niet eens meer precies waar en wanneer ik dit boek heb gekocht, maar het stond bij mij ook al lang in de kast. Deze buddyread vond ik dan ook het perfecte moment om het nu maar eens uit diezelfde kast te halen!

Ik heb nog niets gelezen van deze auteur, dus ik ben benieuwd.

Thema’s

Er zijn meerdere thema’s in het verhaal terug te vinden. De titel Vergeef me zegt het natuurlijk al: vergeving is het thema waar het in het in dit boek allemaal om draait. En er blijken heel wat mensen van alles op te biechten te hebben: van kleine onschuldige leugentjes tot grote geheimen waar mensen al hun hele leven mee rond lopen.

Mandy: Ik vond het hoofdthema vergeving goed verzonnen en ook goed uitgewerkt. De stenen die symbool staan voor het geven en krijgen van vergeving en dat er soms schaamte heerst en het jaren duurt voor mensen dingen opbiechten, maakten het voor mij een mooi verhaal. Er waren wel veel bij-thema’s: (stief)ouders, familiegeheimen, seksueel misbruik, vreemdgaan, maar op de een of andere manier komen alle thema’s tot hun recht in dit verhaal waardoor het niet als té veel voelt.

Helma: Ik vond de stenen ook wel mooi bedacht. Maar tijdens het lezen bekroop me telkens het gevoel dat het allemaal te commercieel was geworden om geloofwaardig te zijn. Fiona (ooit Hannah’s kwelgeest) verdiende aan haar spijtbetuigingen waarschijnlijk veel geld en vooral roem. Haha, dat was waarschijnlijk ook de intentie van de schrijfster, want dat gaf haar de mogelijkheid om ook de andere kant van Fiona te laten zien als Hannah haar de oren wast.

De bij-thema’s pasten inderdaad mooi in het verhaal en misschien kan daar ook nog aan toegevoegd worden de onechtheid van zowel de politieke als de televisiewereld waarin alles om imago draait en je van het ene op het andere moment van je voetstuk kan vallen. En dat er mensen zijn die je graag een handje willen helpen om je daarvan af te stoten als ze er zelf beter van kunnen worden.

Wendy: Het idee voor de stenen vond ik creatief, de uitwerking heel commercieel en dat vond ik overgaan in massahysterie en het doel voorbijschieten. Zeker de uitzending met Dorothy en Marilyn. Dat deed mij een beetje denken aan een tv programma van jaren terug in Nederland: ‘Het spijt me’, waarin er iemand met een bos bloemen voor de deur stond en de ontvanger moest raden wie het was die zijn of haar excuses aanbood. En dan kon er gekozen worden tussen accepteren, pissig reageren waarom je de bloemen niet accepteerde of gewoon de deur voor de cameraploeg dichtgooien. Vreselijke tv vond ik dat.

In dit boek werkt het tot op zekere hoogte en het liet me inzien dat het veel beter is als je die vergeving op kleiner niveau toepast. Een op een. Niet met een camera erop en duizenden mensen die vervolgens iets van jou of van degene die vergeving zoekt of krijgt vinden.

Helma: Wat ik daarvan nooit begreep is dat je blijkbaar een cameraploeg nodig hebt om een ruzie bij te leggen. Ga gewoon een-op-een een gesprek aan en confronteer iemand waar je ruzie mee hebt niet met half Nederland die toekijkt hoe jij gaat reageren.

Personages

Hannah is de hoofdpersoon in het verhaal, maar er zijn nog veel meer personages. Sommigen sluit je direct in je hart en anderen zou je direct achter het behang willen plakken.

Mandy: Ik vond het hoofdpersonage Hannah in het begin wat naïef en gereserveerd. Later komt dat ook wel in het verhaal naar voren dat anderen dit ook vinden. Gelukkig maakt ze een mooie ontwikkeling door, waarbij ze zich meer en meer leert openstellen en ze ook beter voor zichzelf op durft te komen.

Helma: Wat je zegt, Mandy. Hannah is zeker naïef en probeert een soort picture perfect te zijn, als ze zichzelf maar niet blootgeeft en zeker geen smet werpt op de perfecte uitstraling van Michael, haar vriend. Ik was blij dat Hannah zo’n mooie ontwikkeling doormaakte. En wat een ongelooflijke eikel is die Stuart, Hannah’s producer! Alles voor de kijkcijfers. Verschrikkelijk. En wat moet ik zeggen over Claudia? Dat tekende voor mij zo de nepwereld van de televisie. Ik had trouwens echt te doen met Hannah’s moeder. Wat een lieve vrouw, maar misschien ook naïef in haar liefde voor Bob? Wie zal het zeggen.

Wendy: Ik had moeite om een band met Hannah te krijgen. Ik vond haar, net als jullie, zeker in het begin naïef. Dat ze die Claudia niet door had en wel dacht dat ze haar mond kon houden in de show. Hannah had naar mijn idee weinig benul hoe haar omgeving met haar omging of het was een gevalletje kop in het zand steken en altijd uitgaan van het beste in de medemens, zoals in haar relatie met Michael.

Wat ik bijzonder vond was dat Hannah het er in het begin steeds maar over had dat ze het moest bijleggen met haar moeder en dat ze haar moeder dan zou vergeven. Ik vond niet dat Hannah’s moeder iets te vergeven viel. Niet met de info die er op dat moment was. Het was Hannah die zich als jong meisje had laten meeslepen door de situatie.

RJ vond ik een lieverd, maar die romance kwam wel pats-boem uit de lucht vallen en ik vond zijn eerste brief echt ‘over the top’ daarin. Net als Hannah’s gevoelens.

Plottwists

Mandy: Er zitten wat plot twists in dit boek. Dit wordt ook op de kaft al aangegeven. Ze houden wat mij betreft de spanning wel goed in het verhaal zonder het ongeloofwaardig te maken. Toch moet ik zeggen was er weinig wat ik écht niet aan zag komen, maar ze zorgen er wel voor dat je door blijft lezen.

Helma: De twists zijn inderdaad niet zo heel verrassend. Daar heb je helemaal gelijk in, Mandy. Zoals het televisieprogramma met de vriendinnen Dorothy en Marilyn, waarin Dorothy haar leugen gaat opbiechten tegen een nietsvermoedende Marilyn. OMG! Je voelt op je klompen aan dat dit niet handig is. Ik heb sowieso nooit begrepen waarom je zoiets op televisie moet doen, maar dat terzijde. Wel mooi is de quote van Dorothy: “Het is niet de leugen. Het is nooit de leugen. Het is de verhulling ervan die zoveel kapot maakt.” Toch waren er ook nog wel een paar twists die ik niet zag aankomen.

Wendy: De meeste twists zag je vooraf aankomen. Alleen die van Annie, dochter van Hannah’s stiefvader, realiseerde ik me pas op het allerlaatste moment. En toch ook de onthulling van Dorothy. Ik had wel iets verwacht, en dat het uit de hand zou lopen op tv, maar niet deze leugen. Daar keek ik toch van op.

Belangrijkste boodschap van het boek

Mandy: Het is nooit te laat om iemand om vergiffenis te vragen of om de persoon die vergiffenis aan jou vraagt het te schenken. Het maakt je als persoon lichter. Verdoe je tijd dus niet met geheimen, maar wees altijd eerlijk en oprecht.

Helma: Ik denk dat je gelijk hebt, Mandy. Het is het beste om gewoon geen leugens te vertellen. Maar iedereen doet wel eens een leugentje om bestwil. En soms is het ook beter om die achteraf niet op te biechten, omdat je iemand daar alsnog heel veel pijn mee kan doen. Dat voelt dan meer als de schuld van je eigen schouders te vegen en je eigen hart te verlichten. Dat is voor mij toch ook wel de tweede les die ik uit het verhaal haal.

Wendy: Dat vergeven en vergeving vragen niet verjaart, maar wel moeilijker wordt als de jaren verstrijken. En hoe kijk je dan terug op de tussenliggende tijd? Als verloren? Met spijt?

Wat ik mooi vond is dat het vergeving vragen niet alleen naar die ander toe was, maar eigenlijk ook naar jezelf. En dat je dan pas het hoofdstuk kunt afsluiten.

Nog meer mooie quotes

Er kwamen heel wat mooie quotes voorbij die je even aan het denken zette. Quotes die we jullie niet wilden onthouden:

“Totdat je je licht laat schijnen op datgene wat je in duisternis hult, zul je door het donker blijven dwalen.”

“Maak nooit een prioriteit van iemand voor wie je alleen maar een optie bent.”

“Wanneer je van iemand houdt, geef je diegene nooit op.

‘Ik heb me het leven altijd voorgesteld als een grote, donkere ruimte vol kaarsjes,’ vertelt ze. ‘Als je geboren wordt, brandt de helft van de kaarsjes. En met elke goede daad die je verricht, komt er weer een vlammetje bij en is er weer wat meer licht. Onderweg worden door egoïsme en wreedheid echter ook vlammetjes gedoofd. Snap je, je steekt een paar kaarsjes aan en je blaast er wat uit. Uiteindelijk kun je alleen maar hopen dat je meer licht in deze wereld hebt gebracht dan duisternis.’

Later in het boek wordt hierop teruggekomen:

‘Uiteindelijk kunnen we alleen maar hopen dat het licht dat we uitstralen sterker is dan de duisternis die we scheppen.’

Onze waardering

Helma: Ik vond het een leuk boek om te lezen, maar ik werd er minder door gegrepen dan ik verwacht had. Misschien waren mijn verwachting na Fontana’s dochters, waar ik 5***** voor over had, te hoog gespannen. Misschien was het allemaal net even te voorspelbaar. Ondanks dat heb ik wel genoten van het verhaal. Ik geef het boek een nipte 4****.

Mandy: Ik heb wat fijne leesuurtjes beleefd aan het lezen van dit boek. Ik vond het concept origineel en goed uitgewerkt. Er zaten genoeg twists in om het spannend te houden en de boodschap van het boek is erg mooi. Ook van mij krijgt het boek 4****.

Wendy: Ik had moeite in het boek te komen. Als ik het aan het begin al vrij makkelijk kan wegleggen en er niet naar grijp als ik een momentje heb om te lezen, dan is dat meestal een teken dat het boek niet heel lang zal blijven hangen.
Gaandeweg kwam ik wel in het verhaal en richting het einde wilde ik wel weten hoe het precies zat met bepaalde verhaallijnen en mensen. Niet op alles komt een antwoord, de vraag is ook (en zo wordt het ook in het boek aangegeven) of dat altijd moet.
Van mij krijgt Vergeef me 3,5 ***

Hebben jullie Vergeef me ook gelezen? Zijn jullie het met onze mening eens? We zijn benieuwd naar jullie mening!