Aan onze oproep om samen een boek te lezen werd vol enthousiasme gereageerd. Francisca en Jeanet bleken allebei De leesclub aan het einde van de wereld van Sophie Green in de kast te hebben staan en besloten het samen te gaan lezen. Ze bespraken het boek door elkaar over en weer vragen te stellen en maakte er zo hun eigen 'ladies book club' van.

Over De leesclub aan het einde van de wereld

In de Australische outback wordt het leven beheerst door twee seizoenen: de maanden waarin het regent en de maanden waarin de droogte heerst. Het bestaan op de uitgestrekte boerderijen is hard, en geïsoleerd. Het is 1978, en er bestaan nog geen mobiele telefoons of internet. De bewoners van deze weidse maar onverzoenlijke wereld zijn op zichzelf aangewezen.

Sybil ziet hoe haar schoondochter Kate worstelt met de eenzaamheid, en samen met haar oudste vriendin Rita smeedt ze een plan: een leesclub. De Amerikaanse Della, die op een naburige boerderij werkt, en Sallyanne, die in het stadje ‘verderop’ – ruim een uur rijden – woont, maken de groep compleet.

Twee keer per jaar overbruggen vijf vrouwen de immense afstanden die hen scheiden om samen een boek te bespreken – en daarmee ontstaan vriendschappen die hun levens zullen veranderen.

Voor het lezen

Jeanet: Dit boek ligt bij mij al een tijdje in de kast en ik schoof het iedere keer weg. Toen de oproep van Fabulous Feelgood kwam om buddy’s te lezen, heb ik me gelijk ingeschreven. Leuk dat je gereageerd hebt om dit boek samen gaan lezen.

Wat was de reden om dit boek te kopen?

Francisca: Voor mij was de reden dat Marieke en Helma er heel enthousiast over waren. Nadat ik hun artikel over de live leesclub bij Bookspot had gelezen heb ik het op mijn wil ik lezen lijstje gezet.

Jeanet: Ik werd telkens naar het boek getrokken toen het in de winkel lag. Steekwoorden die opkwamen: Australië, leesclub, outback.  

Hoe vind je de cover?

Francisca: De cover is niet mijn stijl, ik ben niet zo van de lappen tekst voorop, nu is het in dit geval bijna niet anders mogelijk, de titel is nogal lang. De originele titel, The inaugural meeting of the Fairvale Ladies Book Club, is overigens nog langer. Wat ik dan wel weer kan waarderen is als de originele cover hetzelfde is als de Nederlandse cover en dat is zo in dit geval.

Jeanet: Ik vind altijd de achterflap belangrijker dan de cover. Maar deze cover vond ik qua kleur mooi. Grappig eigenlijk, totaal anders dan jij. Ik vond de tekst niet storend omdat de rest rustig is denk ik.

Welke verwachting heb je van dit boek?

Francisca: Een boek over vriendschap in dit bizar grote land.

Jeanet: Eigenlijk net als jij ook zegt. Een boek over vriendschap, het delen van gevoelens en gedachten onder het mom van een leesclub.

Het lezen

Zat jij meteen in het verhaal?

Jeanet: Ik heb de eerste bladzijde geloof ik wel vijf keer gelezen. Toen dacht ik nu ga ik door. Ik vond de eerste vijf hoofdstukken echt hoofdstukken om de personages te leren kennen, daarna kwam ik pas in het verhaal.

Francisca: Bij mij precies hetzelfde. Pas bij hoofdstuk 6 had ik het idee het boek gaat van start.  Daarvoor allemaal hoofdstukken om de vrouwen te leren kennen inderdaad, wat op zich wel leuk was want het was een zeer diverse groep vrouwen.

Vind je dat je de personages goed hebt leren kennen?

Jeanet: Ja, ik vind wel dat ik de personages goed heb leren kennen. Leuk dat ze zo totaal verschillend waren.

Francisca: Absoluut! Zoals ik al aangaf vond ik de vijf hoofdstukken waarin we kennis maakten met de vrouwen erg fijn. Het was een zeer diverse groep vrouwen die als ze op een andere plek waren geweest vast niet meteen allemaal bevriend waren geworden.

De titel van het boek is De leesclub aan het einde van de wereld. Vind jij deze terecht?

Jeanet: Ik vond dat de leesclub eigenlijk niet echt uit de verf kwam. Ze spraken wel af en de titel van het boek werd genoemd, maar verder ging het er eigenlijk helemaal niet over. De meeste tijd ging het over één van de personages en dit vond ik eigenlijk wel net zo leuk. Dat het een goed excuus was om zo bij elkaar te komen is natuurlijk wel goed bedacht.

Francisca: Helemaal met je eens, er werden wel wat boeken besproken maar we leerden eigenlijk meer over het leven van de vijf vrouwen in dat noordelijke deel, het Northern Territory, van dat grote Australië. Als je dan ook naar de Engelse titel kijkt vind ik die dan ook wat beter gekozen, als je die zou vertalen zou het zijn: De openingsbijeenkomst van de Fairvale damesboekenclub. Dat laatste woord komt hier in Nederland wellicht een beetje oubollig over, maar het stukje openingsbijeenkomst vind ik dan weer erg mooi. Daar begon het boek inderdaad ook mee, de boekenclub werd gevormd en er was een eerste bijeenkomst bij Sybil thuis op Fairvale.

Zou je het iemand anders aanraden?

Jeanet: Ik zou het zeker iemand anders aanraden, maar er wel bij zeggen dat de eerste vijf hoofdstukken echt kennismaken is en het verhaal daarna pas begint.

Francisca: Ik zou het ook zeker anderen aanraden. Je moet wel houden van een verhaal waar je de tijd voor moet nemen omdat je kennismaakt met de vijf vrouwen. Het hele boek is daarna dan een grote combinatie van twee prachtige Australische series: The flying doctors en McLeods daughters. Met dat in het achterhoofd is het boek eigenlijk een soap serie die je wil binge-readen omdat je gewoon wil weten hoe het verder gaat met Sybil, Kate, Rita, Sallyanne en Della.

Er werden best wat boeken genoemd in het boek, kende jij deze boeken?

Francisca: Ik moest glimlachen toen ze het boek van Barbara Taylor Bradford De macht van een vrouw bespraken. Ik vind inderdaad dat Sybil wel wat weg heeft van Emma Harte de hoofdpersoon uit dat boek. Het boek dat ze als eerste gaan lezen, De doornvogels van Colleen McCullough, ken ik van de televisieserie. Ik heb het nooit gelezen, jij wel? Ik heb overigens wel een aantal boeken van McCullough in mijn e-books collectie en ben daar nu toch wel benieuwd naar.

Jeanet: Er kwamen wel wat bekende titels tevoorschijn. Zoals jij zegt De doornvogels, ken ik ook van de televisieserie en De macht van een vrouw heb ik ooit eens gelezen. Van McCullough heb ik ook Botany bay gelezen en daar had ik erg van genoten.

Waardering

Jeanet en Francisca steken hun enthousiasme voor het boek niet onder stoelen of banken. Dat blijkt wel uit de de sterren die ze voor het boek overhadden: Francisca deelde de volle 5***** uit. Jeanet was slechts een fractie behoudender met 4****.

Benieuwd naar hun recensie van het boek? Die van Francisca vind je hier en die van Jeanet is hier terug te vinden. 

Hebben jullie De leesclub aan het einde van de wereld gelezen en zijn jullie het eens met de mening van Francisca en Jeanet? Of is dit verslag misschien wel een reden om het boek ook te gaan lezen. Laat het ons weten in reactie onder het artikel.