Lizzie mocht Ver weg, dichtbij van Helen Fisher in preview lezen. Het boek is verschenen op 29 oktober. In dit artikel lees je waar het boek over gaat en geeft ze haar mening. 

-Door Lizzie- 

Over Helen Fisher

Helen Fisher groeide op in Suffolk, waar ze nog steeds woont met haar twee kinderen. Ze studeerde psychologie aan Wesminster University en ergonomie aan University College London en werkte als onderzoeker bij het Royal National Institute of Blinde People. Ze is nu fulltime auteur. Ver weg, dichtbij is haar eerste roman. 

Over Ver weg, dichtbij

Ver weg, dichtbij is een aangrijpend en hartverwarmend verhaal over moeders, herinneringen en de speciale momenten die het leven zo mooi maken.

Faye is zevenendertig, gelukkig getrouwd en moeder van twee jonge dochters. Ze mogen er geen minuut aan twijfelen dat hun moeder onvoorwaardelijk van hen houdt. Haar eigen moeder Jeanie stierf immers toen ze pas acht jaar oud was en Faye is nooit over die intense pijn van haar verlies heen gekomen. Op een dag staat haar leven op zijn kop als ze zich plotseling in 1977 bevindt, het jaar voordat haar moeder stierf. Ze krijgt de kans om opnieuw in contact te komen met haar moeder, die ze al die jaren zo heeft gemist, en ze ontmoet zelfs haar eigen jongere ik, een klein meisje dat ze zich nauwelijks kan herinneren. Faye keert steeds vaker en langer terug naar vroeger, maar weet dat ze uiteindelijk zal moeten kiezen tussen degene van wie ze houdt in het verleden en degenen van wie ze houdt in het heden: een onmogelijke keuze.

Mening

Ver weg, dichtbij is een bijzonder verhaal waarin tijdreizen een grote en bijzondere rol speelt, samen met de gevaren ervan. Wie wil er wel eens niet terugkeren naar het verleden om iets anders aan te pakken, of die ene persoon nog eens te kunnen vastnemen? Dat is ook wat het hoofdpersonage in dit boek overkomt. Faye heeft het verlies van haar moeder nooit kunnen verwerken, wanneer ze dan op een dag in de doos van haar jeugd gaat staan en terug reist naar 1977 waar ze haar moeder en haar jongere zelf ontmoet, brengt dit allerlei emoties met zich mee. De lezer krijgt het verhaal  van Faye verteld. Je wordt helemaal meegezogen in haar wereld en haar emoties. Je voelt haar gevecht aan, haar gemis en de stress om een keuze te maken. Je wordt tijdens het lezen als lezer uitgedaagd door Faye, het voelt aan of ze met jouw in dialoog wil gaan en wil weten wat jij zou doen als je in haar schoenen zou staan.
Fisher weet dit zo goed te brengen, dat het verhaal ook heel geloofwaardig overkomt en dat je als lezer het gevoel krijgt dat je gewoon een kop koffie met Faye aan het drinken bent en zij jou haar verhaal vertelt. 

Ben je op zoek naar een boek waarin alle clichés van een roman een andere wending krijgen, waarbij je je even in een andere wereld bevindt en waarin emoties en diepgang niet uit de weg gegaan worden? Dan zit je met Ver weg, dichtbij zeker goed.
Ik heb alvast van het boek genoten, het is een bijzonder verhaal over liefde tussen dochter en moeder. 

Gaan jullie het boek lezen?