Deze zomer konden jullie al lezen dat ik meedoe aan de blogtours van de Structure-reeks van Mariëlle Brouwer. Vandaag is het tijd om deel drie aan bod te laten komen. In deel twee namen we afscheid van Lily en Mika, met pijn in ons hart.

- door Lizzie -

Over Lust & Structure

Noah en Poppi hebben al een tijdje een seksrelatie. Alleen voor Noah is dit niet meer genoeg. Langzaamaan is hij ergens zijn hart verloren. Hij wil gewoon laten zien dat hij er voor haar kan zijn, voor haar kan zorgen. Poppi heeft genoeg aan zichzelf. Ze heeft geen man nodig om haar doelen te bereiken. Daarbij kan een gebroken hart je kapot maken. Maar wat als alles onder Noahs voeten vandaan geslagen wordt? Als hij merkt dat hij niet altijd voor iedereen kan zorgen? En als Poppi erachter komt dat het misschien niet beter is om je hele leven alleen te blijven, maar misschien toch wel om je hart te verliezen.

Mijn mening

Hoe we in deel twee afscheid namen van Lily en Mika met pijn in het hart, zeggen we nu hallo tegen Noah en Poppi. In de vorige delen hadden we met beiden al kennis gemaakt en wisten we al dat ze met elkaar de koffer in doken.
In dit deel leren we hen en hun romance beter kennen. Je wordt als lezer getuige van wat er allemaal tussen hen afspeelt, je maakt kennis met hun problemen, hun emoties en hun demonen.
Je hebt tijdens het lezen regelmatig het gevoel dat je op een rollercoaster van emoties zit, het ene moment zit je met een lach op je gezicht, het andere heb je de Kleenex nodig. Persoonlijk hou ik ervan om verschillende emoties te ervaren tijdens het boek, om feeling te hebben met de personages. Dit wil voor mij zeggen dat de schrijfster/schrijver erin geslaagd is deze goed over te brengen.

Je merkt dat Mariëlle Brouwer zichzelf ook gaat inleven in de personages, waardoor deze nog beter overkomen op de lezer. De schrijfstijl is grappig, je moet geen verhaal met enorme diepgang verwachten, maar een heerlijke leesbare feelgood, met het nodige drama. Even je verstand op nul zetten en gaan genieten! Het verhaal op zich is voorspelbaar, omdat het terugkomen van twee personages die om elkaar heen draaien niet vernieuwend is, maar who cares? Zolang we er maar van genieten! Ik kijk al uit om nu in deel vier te duiken.

Kunnen jullie het appreciëren dat je de emoties voelt bij het lezen van een boek?