Samen met Renate maak ik altijd de lijstjes met boeken die per maand uitkomen. Tijdens het samenstellen van een van die lijsten was er voor mij één boek waar ik echt naar uit keek om lekker in de zomer te gaan lezen en dat was: Stranddagboek van Emily Henry. En die zomer kwam, pfoe wat was het warm! Maar in het zwembadje in de tuin met dit boek vond ik de verkoeling die ik nodig had. Vandaag lezen jullie hoe het lezen van dit boek mij bevallen is.

Samenvatting

January is een hopeloze romanticus die vertelt over haar leven alsof ze in haar eigen feelgoodromans figureert. Gus is een serieus en literair type die gelooft dat ware liefde een sprookje is. Maar January en Gus hebben meer gemeen dan je zou denken. Ze zijn allebei blut. Ze hebben een gigantisch writer's block. En ze moeten een bestseller schrijven voor de zomer voorbij is. Op een avond sluiten ze de weddenschap om elkaars boek te schrijven, met het risico dat als ze in elkaars huid kruipen hun leven voorgoed verandert. Maar er wordt niemand verliefd. Beloofd.

Verwachtingen vooraf

Stranddagboek… alleen de titel al doet mij vermoeden dat het een boek is om met hoge temperaturen buiten te lezen op het strand. Tel daarbij op dat het over twee schrijvers gaat die een writer’s block hebben en elkaars boek af gaan schrijven en ik ben om. Het zou niet onder feelgood vallen als ik de laatste woorden van de samenvatting niet een klein beetje in twijfel trek. Er wordt niemand verliefd? We gaan het zien, ik heb er in ieder geval heel veel zin in!

Tijdens het lezen

Een van de eerste dingen die opvallen tijdens het lezen is hoe humoristisch en heerlijk ongemakkelijk January, het hoofdpersonage, is.  Ze heeft een grappige gedachtegang waarin ik me wel een beetje herken en ook van die fijne flapuitopmerkingen. Wanneer ze Gus (Augustus) ontmoet, iemand uit een niet zo heel ver verleden, weet je eigenlijk al dat de twee geen grotere tegenpolen van elkaar hadden kunnen zijn. Het wordt een spel van aantrekken en afstoten. Het verhaal neemt je mee in het schrijfproces van een auteur en het is leuk om te lezen over de vooroordelen van het chicklit-genre, het zogenaamd hoogdravende van literatuur en hoe schrijvers komen tot het schrijven van een boek.
Wat diepere thema’s worden niet geschuwd (sektes, vreemdgaan, kanker) en dit maakt dat het boek zeker geen luchtig romannetje is.

Het enige dat nog ontbreekt in dit verhaal is het strand. Als je mij van tevoren had gevraagd waar het boek over ging, had ik gezegd over twee (single) mensen die naar het strand gaan, elkaar daar tegenkomen, erachter komen dat ze allebei schrijver zijn die op dit moment vastlopen met het schrijven van hun nieuwe boek en dan besluiten elkaars verhaal (af) te maken. Maar daarmee zou je het boek echt tekort doen, want het verhaal is zoveel meer dan dat.

Na het lezen

Ik heb het boek inmiddels dichtgeslagen en ik kan zeggen dat ik het met veel plezier gelezen heb. Wel waren mijn verwachtingen vooraf iets anders dan dat het boek daadwerkelijk is. Allereerst heeft het boek weinig met het strand te maken. Nu is de omgeving waarin het zich afspeelt voor mij niet heel belangrijk, maar wel als de titel dit zo expliciet doet vermoeden en je daardoor een luchtig boek verwacht met zon, zee en strand. Het boek is echter een stuk zwaarmoediger dan een gewone feelgood en ook het strand ontbreekt. Daarnaast zijn bepaalde thema’s wat ver gezocht zoals de sektes waar Gus onderzoek naar doet. Wat mij betreft had dit weggelaten mogen worden, want dat bleef wat vaag, was niet goed uitgewerkt en had uiteindelijk ook erg weinig met het verhaal te maken.

Toch krijgt het boek van mij vier sterren en was het zeker een bijzonder boek om te lezen. De afwisseling maakt het boek erg leuk. Er zijn romantische gedeeltes die neigen naar feelgood en er zijn serieuze scènes die neigen naar literatuur. En dat is ook precies de essentie van het verhaal, want ze leren elkaar kennen door zich in elkaar genres te verdiepen. De hoofdpersonen zijn mede hierdoor goed uitgewerkt en maken een daadwerkelijke groei door. Ze leren op elkaar, maar ook zeker weer op zichzelf te vertrouwen. Daarnaast is er de humor en de goed uitgewerkte dialogen die zorgen dat de schrijfstijl prettig blijft en niet te zwaar wordt. Ik vond het een bijzondere leeservaring en ben erg blij dat ik het boek heb gelezen. 

Oh en trouwens… Op de vraag of er echt niemand verliefd wordt in dit boek, kan ik alleen maar zeggen: daar moet je het verhaal zelf voor lezen!

Zijn jullie ook benieuwd naar het boek geworden? En hebben jullie wel eens een boek gelezen waarvan de verwachtingen niet helemaal uitkwamen, maar waarbij de leeservaring toch ook zeker niet tegenviel?