Soms komt er een boek voorbij waarvan je gelijk weet: Die wil ik lezen. Zo ging het ook met Een eeuwigheid met jou van Rowan Coleman. Marieke had geluk en mocht het e-book lezen voor een blog op Fabulous Feelgood.

• door Marieke

Een boek waar Heat magazine over zegt: "Rijk aan historische details, met een laagje magie. Dit liefdesverhaal is zowel aangrijpend als uniek." Het maakte me direct nieuwsgierig. Ik hou wel van atypische feelgood romans, en deze met een vleugje magie leek helemaal te voldoen aan dat idee.

Een eeuwigheid met jou

Zijn tijd zit er bijna op... Ben Church heeft nog nooit iets bijzonders gedaan met zijn leven – tot nu. Nu hij weet dat zijn tijd er bijna op zit, wil hij zo veel mogelijk van zijn dromen waarmaken.

Zij heeft zeeën van tijd… Vita Ambrose leidt een leven vol feestjes en glamoureuze jurken – een leven dat voor haar alle betekenis verloren heeft. Ze heeft te veel gezien, gedaan en verloren.

Kunnen ze samen de tijd stoppen? Ben en Vita’s connectie is intens en gepassioneerd. Maar de klok tikt door. Kunnen ze een manier vinden om hun liefde te vereeuwigen? Want ieder moment telt als het je laatste kan zijn.

Mijn mening

Ik begon enthousiast met lezen, maar raakte al snel in de knoop. Er wordt namelijk verteld vanuit Vita en vanuit Ben. De hoofdstukken wisselen elkaar af. Beide spreken ze vanuit een ik-personage, waardoor je heel dicht bij de personages bent en zo goed kan invoelen wat ze voelen, doen en denken. Maar ik raakte in de war. Over wie ben ik nu wat aan het lezen? In de eerste hoofdstukken kennen ze elkaar nog niet, maar dat verandert snel en dan zitten ze in dezelfde scènes en situaties. Het was dus opletten geblazen en daardoor kon ik me bij het begin niet zo mee laten voeren door het verhaal als ik had verwacht.

Het verhaal zelf is zeker de moeite waard. De connectie tussen Vita en Ben is onmiskenbaar. Hij is ziek en heeft weinig tijd meer, zij heeft juist alle tijd. En zij weet mogelijk een manier om Ben te redden. Het is een roman waar liefde speelt met de tijd, bij de ene te weinig en de andere te veel. Hoe ga je om met emoties in zo’n ongewone situatie? Coleman weet dat mooi te verwoorden en als lezer voel je met de personages mee.

Het middendeel van het boek was voor mijn gevoel wat traag, maar daarna komt het verhaal in een versnelling en wordt de nieuwsgierigheid naar de afloop van het verhaal groter. Steeds wordt er een tipje van de sluier opgelicht, zowel over Vita en haar leven, als over het schilderij van Leonardo da Vinci waar het om draait en worden de spanning en mysterie opgevoerd.

Een groot deel van het verhaalt speelt zich af binnen een museum en dat zorgt voor een originele setting. Vita heeft een expositie geregeld in een gebouw dat veel voor haar betekent. Het ontdekken van hoe dat precies zit levert weer een stukje informatie op over Vita zelf. Of dat wat ze op een gegeven besluiten te doen realistisch is, vraag ik me af, maar aangezien het verhaal rondom Vita al magisch en bijzonder is, is het wel een logisch geheel. 

Vita en Ben zijn mooie personages en goed uitgewerkt door Coleman. Ze maken een ontwikkeling door in de tijd die hen is gegeven. Ze bevinden zich beide in een bijzondere levensfase en dat is realistisch weergegeven. Naast Vita en Ben zijn er nog een paar bijpersonages die opvallen. Zo is de buurvrouw van Vita bijzonder lief en haar gedrag is aandoenlijk. En de hond van Ben vond ik ook een mooie toevoeging aan het verhaal. Vriend Jack was een verrassende aanvulling op het leven van Vita en belangrijk voor het plot. 

Een eeuwigheid met jou is een mooi en lief verhaal met een vleugje fantasy. Het is feelgood, maar net even anders. Als het verhaal lijkt af te stevenen op een feelgood einde, weet de auteur te verrassen en zo is het uiteindelijk het atypische feelgood boek waarop ik had gehoopt. Het is een fijne roman om te lezen, om mee weg te zwijmelen en het geeft je te denken over de wonderen en mysteries van het leven.

Ik vond Een eeuwigheid met jou beste een lastig boek om over te schrijven, vooral omdat ik er wat moeilijk in kwam en het even duurde voor het me wist te pakken. Vanaf dat 'pak'moment was het niet meer weg te leggen en kon ik me overgeven aan het verhaal van Ben en Vita. Door het schrijven van deze blog, kijk ik toch weer anders tegen het verhaal aan en kan ik niet anders zeggen dan dat het absoluut bijzonder is en zal ik het zeker gaan tippen aan andere lezers.

Heb jij dat ook weleens dat je een boek achteraf beter waardeert dan tijdens het lezen?