Afgelopen zaterdag, een heerlijke zonnige dag, reisde ik af naar Utrecht. Bij Broese boekhandelaar op de Oude Gracht was een meet en greet met Rachel Joyce, auteur van De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry, ter promotie van haar nieuwste boek De Platenzaak.

- door Marieke -

Met de trein naar Utrecht, het is voor mij maar een ritje van 7 minuten en toch kom ik er niet meer zoveel. Maar ik geniet altijd wel van het reisje, onderweg lekker een luisterboek op en daar zelfs lopend in Utrecht nog een tijdje van genoten. Mijn plan om naar de meet en greet van Rachel Joyce te gaan, combineerde ik met een paar uurtjes shoppen. Eenmaal in de winkels toch maar het luisterboek uitgezet, met oortjes in mij oor ook nog bloesjes passen bleek niet zo'n succes.

Met shoppen was ik snel geslaagd en daarom besloot ik maar even door te lopen naar de kringloop. Helaas (of misschien gelukkig), heb ik deze keer geen boeken gevonden die ik zocht. Inmiddels had ik wel enorm zere voeten en stapte dus maar bij Broese binnen. Het valt me iedere keer weer op dat het altijd druk is in die boekhandel.

Meet en greet

Voor de meet en greet met Rachel Joyce was een klein hoekje ingericht. Ik gaf mijn zere voetjes rust en nam vast plaats. Heel lang hoefde ik niet te wachten. Rachel Joyce nam plaats achter de desk en begon met te zeggen dat ze beter in schrijven was dan in praten voor een groep mensen. Wel grappig, want ze had genoeg te vertellen, dus dat zegt dan wel wat over haar schrijven.

De Platenzaak is haar vierde boek en heeft als thema "Music and healing, and breaking through barriers" zoals ze zelf zegt.

Het was voor haar belangrijk om dit boek te schrijven. Ze houdt ontzettend van muziek en naar het luisteren van muziek. Een tijdlang kon ze niet slapen en ze kreeg toen het advies om te luisteren naar muziek. Dat hielp enorm 'muziek werkt’ zegt ze, en daarmee benadrukte ze opnieuw de reden waarom ze dit boek wilde schrijven.

De eigenaar van de Platenzaak is een aparte man, hij heeft de neiging om mensen van zich weg te duwen, maar hij heeft ook een gave. Hij geeft muziektips, niet de muziek die de mensen willen, maar muziek die ze nodig hebben. "It's the gift for music they need to hear". 

Was het boek van Harold Fry een pelgrimstocht naar de verloren liefde, de Platenzaak is een reis door de muziek. Nu was het schrijven van een boek vol met muziek nog wel ‘tricky’, want Rachel Joyce is geen musicus zoals ze zelf zegt, en dus stortte ze zich volledig op de research. Met een koptelefoon op lag ze op de grond te luisteren naar muziek, heel veel muziek, waarmee ze de grenzen van de muziek overging. "Keep crossing boundaries". Voor haar geen beperkingen, geen classificaties, maar luisteren en ontdekken van andere muziek.

The girl in the green coat

Op de cover van het Nederlandse boek, staat een dame in een groene jas. Rachel Joyce is helemaal weg van deze cover, het kleurgebruik is geweldig, maar ook het personage met de groene jas die een grote rol speelt maakt het boek helemaal compleet.

Zoals ze al eerder zei, is de winkeleigenaar een persoon die heel goed is om mensen op een afstand te houden, maar deze dame met de groene jas (Ilse Brauchman) zal zijn leven veranderen. Ze is mooi en glamoureus en ze houdt van muziek. Het is voor de winkeleigenaar dan ook onmogelijk om haar te weerstaan.

Het moment waarop de eigenaar en de dame in de groene jas elkaar ontmoeten, komt voort uit een waargebeurde situatie van Rachel Joyce. Ze woont met haar man in ‘the middle of nowhere’, en ziet soms hele dagen niemand voorbijkomen. Op een dag wordt er aangeklopt, er staat een man voor de deur die vraagt of ze weet dat er een "dead old lady" op haar erf ligt. Die dode oude vrouw bleek een 16-jarige jonge vrouw die was flauwgevallen. Dat viel dus mee. Rachel Joyce bleef bij haar tot ze weer bijkwam ‘tot ze weer tot leven kwam’. Die gebeurtenis heeft ze gebruikt voor de dame in de groene jas en de winkeleigenaar. Hij tilt haar op en zo krijgen ze een fysieke connectie, wat alles in beweging zet.

Moeilijke personages om te schrijven?

Op de vraag welke personages moeilijk zijn om te schrijven hoeft ze niet lang na te denken. Eigenlijk vindt ze dat niet zo moeilijk, maar juist leuk. Zeker personages die zo heel ver bij haar vandaan staan, zoals de moeder van Frank, omdat die zo anders is als zij zelf.
En ze vond het ook erg leuk om het personage te bedenken die een tattoo zaak heeft in de straat, dat is een agressieve jonge vrouw en dus ook erg leuk om over te schrijven, wederom omdat Rachel Joyce zelf totaal niet zo is.

Playlist bij het boek

Het boek wordt vergezeld door een playlist (via You Tube) met muziek. Waarom ze daarvoor heeft gekozen? Omdat er in het boek erg veel muziek zit. Ze hoorde eens dat in boeken genoemde songs soms zo moeilijk zijn te vinden, daarom deze playlist. Zo kan het verhaal eenvoudig worden aangevuld met de genoemde muziek.

Harold, Queenie en Maureen

Onvermijdelijk wordt er nog even gesproken over De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry. Na dit boek schreef ze een verhaal vanuit het oogpunt van Queenie (het liefdeslied van Queenie). Maar de vrouw van Harold Fry (Maureen) heeft ook haar verhaal, wordt dat nog geschreven?
Rachel Joyce is er duidelijk over. Nee. Er was wel eens sprake van, maar in overleg met de uitgeverij is besloten om het niet te doen.
Rachel heeft nog wel een aanvulling, want het boek van Harold Fry wordt verfilmd! Ze schrijft ook het filmscript. In de film zal de rol van Maureen wel wat worden uitgediept. Maureen heeft agorafobie en komt daarom haar huis nooit uit. Het feit dat ze uiteindelijk toch op reis gaat is daardoor een enorme overwinning.
Wanneer de film uit gaat komen is nog niet bekend, waarschijnlijk volgend jaar. Zowel Rachel Joyce en haar man zijn acteurs, zijn zij de ideale Harold en Maureen voor de film? Helaas, dat gaat niet gebeuren.

A little story

Tot slot nog een klein verhaaltje. Bij het eerste boek van Rachel Joyce ging ze voor promotie ook naar haar lokale boekhandel. Er kwamen heel weinig mensen, maar een ervan was een opvallende man met slechts drie tanden. "Of het boek ook over treinen ging?” was zijn vraag. Maar helaas, geen trein in Harold Fry. Dus de man vertrok. Bij haar tweede boek (Perfect / de dag dat de tijd stil stond) ging ze opnieuw naar haar lokale boekhandel. Het aantal geïnteresseerden was verdubbeld (nu 6), inclusief de man met de drie tanden. “Zitten er treinen in dit boek”. Nee helaas, wel een auto-ongeluk, maar geen treinen. En dus vertrok de man zonder boek.
In het derde boek Het liefdeslied van Queenie, wordt een treinreis beschreven, maar helaas, bij de promotie in de lokale boekhandel kwam de man met drie tanden niet langs.

Maar de man met drie tanden is niet weg, hij heeft een plekje gekregen in De Platenzaak, hij zit aan de piano en zingt.

Op de foto

Nadat Rachel Joyce nog een stukje had voorgelezen was het 't perfecte moment om af te sluiten. Rachel Joyce nam de tijd om boeken te signeren en op de foto te gaan (erg fijn dat die is gelukt). Toch weer een nieuw boek voor in de kast, hoewel, misschien ga ik deze wel snel lezen. Deze meet en greet heeft me wel heel erg nieuwsgierig gemaakt.

Heb jij al eens iets gelezen van Rachel Joyce?