We genieten massaal van een lange, lome zomer en daar horen natuurlijk van die fijne feelgoods bij waarmee je even lekker kunt ontspannen en je in een andere wereld kunt wanen. Speciaal voor onze pagina schreef een aantal feelgood auteurs een zomerverhaal.

Vandaag is het de beurt aan Olivia Lewis. We legden haar vijf vragen voor om haar (nog) beter te leren kennen.

Wie is Olivia in 3 woorden?

Gek. Energiek. Vrolijk.

Wat is je favoriete schrijfplek?

De keukentafel!.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Het leven, films, muziek, mensen om me heen en hun verhalen!

Wanneer is een boek voor jou geslaagd?

Wanneer ik het niet weg wil leggen en op ieder vrij momentje wil lezen!

Welke vraag zou je heel graag willen beantwoorden, maar is je nog nooit gesteld?

Wie was je inspiratie voor Luci?

Dat is namelijk Adriana Lima!

Spin-off King

Door Olivia Lewis

‘Wie heeft alle vakjes van mijn adventskalender open gemaakt!’ schreeuwt Oliver, zeer verontwaardigd, vanuit de kamer. ‘Mama! Iemand heeft alle chocolaatjes opgegeten! Mámá!’

‘Jezus, Ol! Het is zomer! Wat moet je nog met die adventskalender! Ik zit te plassen! Laat me effe!’

‘Het was Sophia!’ gaat hij schreeuwend verder. Ik hoor dat hij dichterbij komt. ‘Ik weet zeker dat Sophia het was!’

De deur wordt opengetrokken, net wanneer ik met wc-papier tussen mijn benen sta.

‘Mam?’

‘Ol, ik sta in m’n blote doos. Doe die deur dicht, wil je.’

‘Moet je ‘m maar op slot doen.’

Ik grijp langs hem heen richting de klink en trek de deur dicht. ‘Het kan wel vijf seconden wachten.’

‘Maar m …’

‘Nog twee seconden, Oliver.’ Ik trek door en doe de deur weer open. ‘Zo. Wat is het probleem.’

‘Mijn kalender is helemaal leeg.’ Mijn zesjarige zoon kijkt sip omhoog. ‘En de chocolaatjes van Sophia zijn ook al op, ik weet zeker dat zij het heeft gedaan.’

Het is bloedheet, midden juni, en mijn kind zeikt om twee adventskalenders – wellicht met beschimmelde chocolaatjes – die ze hebben gevonden in mijn kledingkast. Vergeten sinterklaascadeautjes. Oh, mijn lieve chaotische brein, wanneer ga je nou eens werken.

‘Sophia?’ roep ik naar boven. Met over elkaar geslagen armen sta ik naast de trap. Oliver komt naast me staan. Er klinkt gerommel, er valt iets, ik vrees iets groots, haar boekenkastje ofzo, en dan gaat haar slaapkamerdeur open.

‘Ja?’ roept ze.

‘Viel er iets, Soof?’ Ik sta nog steeds naast de trap, op de een of andere manier kan ik me er niet toe zetten om de bende boven te gaan bekijken.

‘Ja ik wilde iets pakken bovenop mijn kast dus ik had dat ene kastje op mijn bed gezet en toen ik eraf sprong viel het kastje op de grond en nu is er een plank vanaf,’ ratelt ze buiten adem, terwijl ze de trap af springt. Onderaan de trap gaat het mis, de laatste vijf treden glijdt ze op haar kont naar beneden. Ze staat meteen weer op en sjeest de kamer in. Dit kind is een tornado in menselijke vorm. Ik onderdruk een zucht.

Lees hier het zomerverhaal van Olivia Lewis