Het lezen van het indrukwekkende boek De witte roos, dat gaat over de Duitse door Hans en Sophie Scholl opgerichte studentenverzetsgroep Die Weisse Rose - een verhaal wat erg indrukwekkend was en waar je gewoon stil van werd - zorgde ervoor dat ik ook nieuwsgierig werd naar andere boeken van Amanda Barratt. Toen ik haar nieuwste boek De apotheek in het getto spotte in de lijst met nieuw uitgekomen boek, stak ik hoog mijn vinger op om die te lezen voor een review.

- door Renate - 

Over De apotheek in het getto

Krakau, 1940. In De apotheek in het getto kent Zosia Lewandowska de wrede realiteit van de oorlog maar al te goed. Binnen enkele weken na de Duitse inval in Polen verliest ze de man van wie ze hield. Terwijl de gettomuren oprijzen, sluit Zosia zich aan bij een Poolse apotheker die zijn leven riskeert om Joodse families te redden. 

De zorgeloze jeugd van Hania Silverman wordt aan diggelen geslagen als haar familie het getto wordt ingedreven. Ze worstelt om te overleven in een ommuurde wereld van wanhoop waar de bevolking wordt uitgedund door deportatie.
Dan komt Hania Zosia, haar vroegere buurvrouw, tegen in de apotheek. Hun levens raken met elkaar verweven door het verdriet en de angst die hen door de oorlog worden aangedaan. Op een dag worden ze gedwongen een wanhopige keuze te maken, een keuze die hen onverbiddelijk met elkaar zal verbinden, zelfs als ze uit elkaar worden gerukt…

Over Amanda Barratt

Amanda Barratt schrijft meeslepende historische romans die zijn gebaseerd op gedegen research. In haar vrije tijd brengt ze graag een bezoekje aan musea, waar ze zich helemaal kan onderdompelen in de geschiedenis. Eerder schreef ze De witte roos en Dietrich, mijn liefste.

Mijn mening

De apotheek in het getto is een verhaal dat je eigenlijk in een keer uit wil lezen, maar omdat de gebeurtenissen af en toe zo gruwelijk zijn moet je het boek af en toe echt wegleggen. Barratt heeft er duidelijk niet voor gekozen om onze tere zieltjes te sparen, maar het gewoon te beschrijven zoals het was en het niet mooier te maken.

Het is een verhaal waar je van het begin tot einde helemaal in zit en je enorm meeleeft met Zosia en Hania en ook heel veel respect krijgt voor de apotheker Tadeusz Pankiewicz. Zijn Pod Orlem apotheek is dan ook de inspiratie geweest voor dit boek. Het is bijzonder dat de apotheker vanuit het getto mocht blijven werken samen met zijn drie medewerksters als niet Joden. Hoewel Zosia, Hania en hun familie fictieve personages zijn, zijn de meeste personages in dit verhaal mensen die echt hebben geleefd en hebben de gebeurtenissen die beschreven worden ook werkelijk plaatsgevonden.

Door de beeldende manier van schrijven zorgt ervoor dat je alles zo voor je ziet: hoe het eruit zag, hoe het rook en de angst die de mensen in het getto, of in de kampen waar ze later terecht kwamen, elke dag moeten hebben gevoeld.

Wat ik erg goed aan dit verhaal vond, is dat Barratt ook de tijd na de oorlog beschrijft. Hoe er werd gekeken naar de Joden die het overleefd hadden en weer terugkwamen, hoe hard dit 'welkom' vaak was. Dan denk je alles gehad te hebben en krijg je nieuwe schop na. Ik vind het mooi dat de auteur hier ook aandacht in dit verhaal aan besteedt.

Het verhaal wordt verteld vanuit een wisselend perspectief van Zosia en de Joodse Hania, die buren van elkaar waren. Via hun verhaal krijg je een goed beeld van hoe het leven in die tijd was voor de Poolse Joden en de 'Arische' Polen en hoe hun leven veranderde door de bizarre wetten die door de Nazi's werden opgelegd.

Omdat Barratt ervoor gekozen heeft om deze vrouwen de hoofdrol te geven, kon ze er ondanks de vele gruwelijkheden ook een mooi verhaal van maken, waarin geloof, hoop en liefde een grote rol spelen. Dat er op die momenten dat de wereld zwarter is dan zwart ook mooie dingen opbloeien zoals de liefde tussen Romek en Hania, waardoor er tussen alle gruwelijke gebeurtenissen door er ook iets moois was om te lezen. 

Het is een indrukwekkend en emotioneel verhaal, waarbij je bijna gewoonweg niet kan geloven dat het gebeurde. Ik heb het al bij een eerdere 'Renate las' gezegd: het is toch ongelooflijk wat wij mensen elkaar aan doen!
Het verhaal gaat onder je huid zitten en je kan alleen maar meeleven met Zosia, Hania en de rest van de personages die gebukt gingen onder het regime van de Nazi's. Ik zat helemaal in het verhaal en moest zo nu en dan echt een traantje wegpinken.

Nu moest ik al lezende steeds denken aan de film 'Schindlers list', wat zich in hetzelfde getto zich afspeelde. Dat zorgde er nog mede voor dat ik goed voor me kon zien hoe het daar moet zijn geweest. Ik vind het knap dat Barratt dezelfde sfeer uit de film ook in dit verhaal heeft kunnen krijgen. Wat ook hielp is dat ik zelf in ooit in Krakau geweest, waardoor ik me een nog betere voorstelling van de locaties kon maken en weet hoe het er nu uitziet. Interessant is dat de Apteka Pod Orlem nog steeds bestaat en nu als museum is ingericht. 

Voor lezers die net als ik van dit soort boeken houden dan is De apotheek in het getto, net als haar eerdere boeken, zeker een boek dat je echt moet gaan lezen. Het neemt je naar Krakau waar moedige mensen probeerden te helpen waar ze konden en waar anderen de moed bleven houden om het te overleven met de hoop op een andere tijd. 

Hadden jullie al gehoord van de schrijfster Amanda Barratt?